Tomb Mold

Το συζητούσαμε πρόσφατα στη συνέντευξη με τον Chris Reifert των Autopsy. Υπάρχει κάτι στο παλαιομοδίτικο death metal που το κάνει να αντέχει ανούσια revivals, να φλερτάρει με tech/avant προσεγγίσεις αλλά να μην ενδίδει, παρόλο που αυτά τα παρακλάδια επίσης θριαμβεύουν. Όπως αναφέρουμε και στις σχετικές ανασκοπήσεις κάθε Δεκέμβρη, Ulthar, Sulphur Aeon, Outer Heaven, Mortuous, Undeath, Worm, Venom Prison, Phrenelith, Frozen Soul, Outre-Tombe, Gatecreeper, Lik, και φυσικά Cryptic Shift, Blood Incantation και Necrot, είναι μόνο μερικά από τα θριαμβευτικά παραδείγματα καλλιτεχνών των τελευταίων ετών που μας έκαναν να λατρέψουμε ξανά το είδος, από συγγενικές αλλά τόσο διαφορετικές σκοπιές. Σε αυτή την κατηγορία, ανήκουν και οι Tomb Mold.

Με τρείς δίσκους, και κυρίως το φανταστικό "Planetary Clairvoyance" του 2019, οι Καναδοί βρέθηκαν με μόχθο στην εμπροσθοφυλακή του ιδιώματος. Η δισκογραφική τους επιστροφή, έπειτα από τέσσερα χρόνια, με το τέταρτο άλμπουμ τους συνεπώς, σήμανε χαράς ευαγγέλια στην death metal κοινότητα. Δικαίως. Προφανώς, πριν καν ακουστεί νότα μέσα από αυτό, το "The Enduring Spirit" προοριζόταν να «καταναλωθεί» και να απορροφηθεί από σημαντική μερίδα του ενεργού metal ακροατηρίου. Αν ήμουν κακεντρεχής, θα υποστήριζα πως είχε ήδη καπαρώσει θέση στις λίστες χρονιάς «έγκριτων» metal media. Στην τελική, όλα μας δεν έχουμε παρασυρθεί καμιά φορά από το hype;

Εδώ έγκειται και μια ενδιαφέρουσα παράμετρος που μετατρέπει τις ακροάσεις του "The Enduring Spirit" σε οριακά «γηπεδικές» καταστάσεις. Στον ψυχισμό του metal underground, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που συγκρίνονται με το αίσθημα «δικαίωσης» πως για μια μικρή μπάντα πλέον ο κόπος, η προσπάθεια και το ταλέντο της αναγνωρίζονται. Ε λοιπόν, αυτό ακριβώς είναι το "The Enduring Spirit", με τον τίτλο να αποκτά ειδική χροιά πλέον. Από το εξώφυλλο μέχρι την τελευταία νότα, είναι το ηχητικό ισοδύναμο του πλήρους, του απόλυτου, του αψεγάδιαστου.

Το death metal των Tomb Mold είναι ευφάνταστο, ουσιώδες, βάρβαρο, αλλά και γοητευτικό. Η φόρμουλα με την οποία αναλύουν και συνθέτουν τις επιρροές τους, δημιουργώντας ένα ολοδικό τους ηχητικό μωσαϊκό, εδώ αγκαλιάζει το τέλειο. Από γοητευτικά, proggy hard rock ‘70s solos μέχρι υπεραναλυτικά riffs στο ύφος των Grave και Immolation, και από τους Bolt Thrower και τους Incantation μέχρι τους Demilich και τους Gorguts, σχεδόν όλες οι παραδόσεις του ιδιώματος συνυπάρχουν. Αντιμάχονται. Επικαλύπτονται. Αφέσου στο συγκλονιστικό εντεκάλεπτο ηχητικό μανιφέστο του "The Enduring Spirit Of Calamity" και αφουγκράσου τι συμβαίνει. Τόσες ιδέες, που ουδεμία στιγμή δεν καθίστανται φορτικές, αντιθέτως συνθέτουν ένα επικό death metal σκηνικό που τεμαχίζει τους ορίζοντες και ατενίζει το μέλλον με θράσος και αισιοδοξία.

Όχι, δεν είναι η πρωτοτυπία ή το απαράμιλλο αρχιτεκτονικό χάος τα death metal των Tomb Mold ξόρκια που γοητεύουν. Είναι το γεγονός πως σε επτά συνθέσεις συνολικής διάρκειας 43 λεπτών, ηχούν ισάξιοι, και ανά στιγμές ανώτεροι των επιρροών τους. Στην ηχητική κόλαση του "Angelic Fabrications", όταν σκάσει το σύντομο σόλο μπάσου, οι εντυπωσιακές ηχητικές διαστρωματώσεις αποκαλύπτονται και έκτοτε δεν αγνοούνται. Τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν, οι Tomb Mold κατάφεραν να δαμάσουν τη ροπή τους προς την βαρβαρότητα του ηχητικού παρελθόντος με μια διάθεση ανανέωσης, οριακά καινοτομίας. Τραγούδια όπως το "Will Of Whispers" ισοπεδώνουν επειδή ακριβώς ηχούν, σε επιφανειακό επίπεδο μεν, γνώριμα, αλλά όσο εξελίσσονται τα μουσικά θέματα βγάζουν ένα προοδευτικό αέρα που παρά την τεχνική του βρίθει ουσίας.

Το πυκνό τέταρτο άλμπουμ των Tomb Mold είναι μια νίκη του underground, αν υφίστανται ακόμη τέτοιες. Είναι από εκείνη την νόστιμη πάστα δίσκων που θα κάνει γηραιότερους να ψαχτούν με το κοχλάζον νέο κύμα σχημάτων, αλλά και, ευελπιστώ, νεότερα ακροατήρια, να εμβαθύνουν ενάντια σε λογικές fast track ακροάσεων, για να αντιληφθούν τη γοητεία που μπορεί να ασκήσει ένα εμπνευσμένο metal άλμπουμ που τιμά το παρελθόν του δίχως να γίνεται σκλάβος του. Είμαι βέβαιος πως ήδη από το πρώτο σόλο του εναρκτήριου "The Perfect Memory (Phantasm of Aura)", για να μην πω το διπλό ‘80s verse riffing, θα έχετε πειστεί. Ενδώστε άφοβα.

Bandcamp
Youtube