To Be Gentle

Με μία δυνατή σύσταση των To Be Gentle λίγους μήνες πριν με το "Loneliness Will Sit Over Our Roofs With Brooding Wings", δεν άργησε τελικά η ώρα που το σχήμα της Eve Beeker θα επιστρέψει με πάταγο. Θυμίζω ότι οι To Be Gentle ξεκίνησαν ως κάποτε τριάδα για να γίνουν πλέον το μέσο έκφρασης του one person band της Eve Beeker, η οποία, πολυγραφότατη μεν, συγκινητικότερα ποιοτική δε, είναι πολύ πιθανό να γράφει μουσική εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Πολύ σύντομα μετά την προαναφερθείσα δουλειά της, ένα έργο που συνδυάζει τον “Dracula” του Bram Stoker με screamo και drone ambient λες και αυτά τα τρία φτιάχτηκαν για να συνυπάρχουν, επιστρέφει με μια σκοτεινή από πολλές απόψεις στροφή.

Το κείμενο μάλλον θα βαρύνει δεδομένης της θεματολογίας του δίσκου οπότε ένα trigger warning θα ήταν σε αυτό το σημείο απαραίτητο. Δεν έχω καταλήξει, εάν τη Eve είναι τόσο ταλαντούχα στο να περιγράφει τον ανθρώπινο πόνο ή αν χρησιμοποιεί τη μουσική ως ψυχοθεραπευτικό μέσο για να αντιμετωπίσει τις προσωπικές της σκοτεινές σκέψεις και εμπειρίες.Ούτε κάποια σχετική αναφορά υπάρχει, θα πορευτώ λοιπόν σαν να ισχύουν και τα δύο αλληλοσυμπληρωματικά. Αυτή τη φορά, η Beeker μέσω των To Be Gentle ακροβατεί πάνω στη λεπτή γραμμή (που μάλλον είναι τα φωνητικά) μεταξύ blackgaze και screamo, με έμφαση περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρώτο. Ακριβώς όπως ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου.

Το "What Keeps Me here" αντιστέκεται σθεναρά στην κοινωνική καταπίεση που οδηγεί άτομα διαφορετικά να αφαιρέσουν τη ζωή τους. Προσπαθεί μέσα στην απόλυτη ζοφερότητα, να βρει την ομορφιά για να κρατηθεί. Η ομορφιά είναι η ίδια δημιουργία. Το "What Keeps Me Here" είναι σαράντα λεπτά αγνού ανθρώπινου πόνου, δοσμένου μέσα από όμορφα, πάρα πολύ όμορφα ατμοblack ηχοτοπία. Σε φτάνει σε σημείο να αναρωτιέσαι αν είναι δυνατόν η ομορφιά να πονάει τόσο πολύ, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι τέχνη ή κραυγή για βοήθεια. Με τα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια του δίσκου να βρίσκουν αυτόματα το επίκεντρο της προσοχής, οι κιθάρες στα "Ambient Willow Branches",  "To Be Loved" και ειδικά του "Dreams Of The Pilots" - αυτή η απελπισμένη κραυγή στο τέλος του είναι αποχαυνωτική, η Eve αποθέτει μύχιες σκέψεις προσβάσιμες εύκολα, αποθέτει τον εσωτερικό της κόσμο γυμνό και ψάχνει κατανόηση. Τα ενδιάμεσα σημεία με τα "Setting Fire To Curtains In Hope That You’re Dreaming" και "Textured Longing / Greenliness" διατηρούν την ambient ταυτότητα που βρίσκεται, σε δεύτερο φόντο μεν εδώ, με ταυτόχρονα σε σταθερή θέση στην πρόσφατη δουλειά της Beeker. Απαραίτητη αναφορά στο εναρκτήριο "Summer Snow", μια αντίφαση συνυφασμένη με τη θέληση της αποχώρησης αλλά την εμμονή σε αυτό που σε κρατάει εδώ.

Για δεύτερη φορά φέτος η Eve Beeker και το έργο της στους To Be Gentle σκαλίζουν ανοιχτές πληγές και προσφέρουν στιγμές απόλυτης εναρμόνισης με τη μουσική. Δίσκος τόσο δύσκολος και ψυχοφθόρος μα ταυτόχρονα τόσο εκθαμβωτικά ελπιδοφόρος και παραμυθένια όμορφος, που αν ο συνδυασμός αυτός δεν πονούσε τόσο πολύ για να τον αντέξεις συνεχόμενα, μπορεί να σκαρφάλωνε στα καλύτερα της χρονιάς. Είναι όμως για ακροάσεις με μέτρο.

Bandcamp | Spotify