To Be Gentle

Μερικές φορές, ένα συγκρότημα ξεχωρίζει, γυαλίζει μέσα στη σκηνή του παραδίδοντας κάτι πρωτοφανώς προσωπικό και μοναδικό. Οι To Be Gentle είναι μία περίπτωση τέτοια. Στο συνήθως παγωμένο Oregon, μια παρέα ξεπροβάλλει υποσχόμενη ποιοτικό screamo, αλλά καταλήγει μέσα σε λίγα χρόνια και πάρα πολλές κυκλοφορίες να δημιουργήσει κάτι εντυπωσιακό και δύσκολο στην περιγραφή.

Ίσως και να φταίει το γεγονός ότι οι To Be Gentle αποτελούν το κατεξοχήν μέσο της ιθύνουσας νου της μπάντας, Eve Beeker, για δημιουργία. Ένα άτομο που δεν κρύβει τις πολύμορφες επιρροές του από μουσική, κινηματογράφο και λογοτεχνία, αλλά τις αφήνει να σμιλεύσουν ένα μωσαϊκό μουσικών ειδών ανόμοιο με οτιδήποτε μπορείς να το συγκρίνεις. Αν και στο πλευρό της βρίσκονται συνήθως οι Lucas και Patrick Fisher για να δώσουν ήχο σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, τα δημιουργικά credits του "Loneliness…" αποδίδονται εξ’ ολοκλήρου σε εκείνη.

Η είσοδος του "Loneliness…" είναι χρυσοποίκιλτα στολισμένη με μία "πειραγμένη" εκδοχή του πίνακα "Love And Pain" του Edvard Munch. Τίθεται έτσι η μοναξιά σε μία μεταφυσική διάσταση, την οποία συμπληρώνει η τιτλική έμπνευση του δίσκου από το διάσημο quote του θρυλικού "Dracula" δια χειρός Bram Stoker. Η μοναξιά της αιώνιας ζωής, είναι μόνο μία από τις πτυχές που εξερευνά η Eve με τους To Be Gentle σε αυτό το δημιούργημα.

Πρόταγμα του δίσκου; - όλοι τόσο μόνοι μα με το κοινό αίσθημα της μοναξιάς να αναδύει οξύμωρα ένα αίσθημα ενότητας. Μέσα σε όλο αυτό, μια τεράστια ποικιλία ειδών του ακραίου ήχου που με θράσος η Eve μπλέκει αναμεταξύ τους σαν να μην είναι και σπουδαίο αυτό το κατόρθωμα. Με βάση το screamo και το συγγενικό του post-hardcore, το "Loneliness…" δε διστάζει μπροστά σε black metal riffs και blastbeats. Τα συναντάς να έχουν γίνει ένα με το πλήθος στα "Your Passion Sinks Its Teeth Into My Weary Spirit" και "All My Friends Live Inside My Head". To "Love Letter" γυρνάει στη μουσική του βάση για να μας παραδώσει μια κολλητικότατη και άρτια post-hardcore κιθαριστική μελωδία.

Ανάμεσα στο δίσκο, κραυγές αγωνίας, άλλοτε απόγνωσης και άλλοτε ηρεμίας πριν την καταστροφή, δίνουν ισχυρά στίγματα μέσω κομματιών λίγων δευτερολέπτων. Το "Pinning" εντείνει ένα ανείπωτο άγχος με δύο συγχορδίες ενώ αργότερα, το "Kiss Me, You’re Beautiful, These Are Truly The Last Days", χρησιμοποιεί τους στίχους των Godspeed You! Black Emperor για μια αναγκαία ανάσα. Στο κέντρο της μουσικογραφίας, λάμπουν από τη μία το επικό "Immolating" που καταφέρνει να θυμίζει ταυτόχρονα Bathory και Mono χωρίς να είναι τίποτα από τα δύο, ενώ τα d-beat και grind στοιχεία του "Your Guts Are Like Mine" εξαπολύουν ένα ειρωνικό γέλιο προς οποιοδήποτε έχει τολμήσει να σκεφτεί πως όλα όσα περιγράφω, αδυνατούν να συνδυαστούν αρμονικά.

Όλα αυτά, συμβαίνουν σε μόλις δεκαπέντε λεπτά. Η υπόλοιπη διάρκεια του "Loneliness…" αφιερώνεται σε ένα αφαιρετικό ταξίδι. Στην παραλία της μοναξιάς, κανείς δεν κοιμάται, για να θυμηθούμε τους GY!BE για άλλη μια φορά. Μια βάρκα με το όνομα "I Wasn’t Ready And I Never Will Be", στοιχειοθετεί ένα minimal drone δημιούργημα με ιδιαίτερα έντονη κορύφωση. Έρχεται να πάρει τους άυπνους για να τους μεταφέρει λίγο πιο πέρα, στην δεκαπεντάλεπτη φρεγάτα "Endless Circles/ Pathways To Emotional Arrest", για να αμφισβητήσουν όποιο στεγανό είχαν περί των "πρέπει" της δομής ενός ακραίου μουσικού δημιουργήματος. Ο ambient χαρακτήρας του, χτίζει μια ηρεμία αργά και μεθοδικά, περιχαρακώνοντας το δημιουργικό άγχος του να κοιτάς το άγνωστο χωρίς να έχεις τίποτα να χάσεις.

Το "Loneliness Will Sit Over Our Roofs With Brooding Wings" σηματοδοτεί μια μετάβαση. Όπως η κάθε μετάβαση, με τα σημαινόμενα μυστικά που αυτή τείνει να κουβαλά, έτσι και σε αυτό το δίσκο υπάρχουν γωνιές που σου θυμίζουν με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους το μεγαλείο της μουσικής να ενώνει κάτω από το αδέσποτο θηρίο της μοναξιάς. Η Eve και οι To Be Gentle, ολοκληρώνοντας έναν δίσκο που στη μία του πλευρά διαθέτει ένα καλά εξοπλισμένο οπλοστάσιο οργισμένων εργαλείων του ακραίου ήχου, μα στην άλλη την ξεγυμνωμένη απλότητα του ηλεκτρονικού μινιμαλισμού, διδάσκει τη συνύπαρξη ξεκινώντας από τη μοναξιά. Για να φτάσει κάποτε η συνύπαρξη και στα υπόλοιπα. Αφήστε το να σας εκπλήξει.

Bandcamp | Spotify