Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
The Presidents Of The United States Of America
These Are The Good Times People
Και είναι Κυριακή μεσημεράκι. Και έχεις μόλις ξυπνήσει από το ξενύχτι της προηγούμενης νύχτας. Και χαζεύεις με μισάνοιχτο μάτι την τηλεόραση. Και σταματάς στο Star που παίζει άλλη μία παγκοσμίως άγνωστη αμερικανική ταινία που έχει να κάνει με κάποιο κολέγιο στην Καλιφόρνια. Ή με κάποιο άθλημα. Ή προτιμότερα και με τα δύο. Και χαζεύεις γιατί σε τράβηξε η εντυπωσιακή, καλογυαλισμένη εμφάνιση της πρωταγωνίστριας/του πρωταγωνιστή. Και κάπου στη σκηνή που όλοι τρέχουν χαρούμενοι με τα μαγιό τους στον ήλιο, ακούς ένα τραγούδι που νομίζεις ότι το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές στο παρελθόν και αναρωτιέσαι αν κυκλοφορούν όντως τέτοιου είδους ηχογραφήσεις.
Ε λοιπόν ναι, κυκλοφορούν, και ένας άξιος αντιπρόσωπος είναι οι Presidents Of The United States Of America. Το συγκρότημα που γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 με τραγούδια όπως το "Kitty" και το "Lump" δε δείχνει διατεθειμένο να κουνήσει ούτε ίντσα από το sunshine punk pop που το χαρακτήρισε και το δηλώνει με τον εύγλωττο τίτλο "These Are The Good Times People".
Όσοι μπείτε στον κόπο να αναζητήσετε το δίσκο θα ανακαλύψετε δεκατέσσερα τραγούδια καλής διάθεσης, με ανάλαφρους -στα όρια της αφέλειας- στίχους, κιθάρες διακριτικές όταν τα φωνητικά παίρνουν τα ηνία και εντονότερες ανάμεσα στους στίχους, και γενικότερα φιλική προς το ραδιόφωνο και το αμερικάνικο κοινό φιλοσοφία. Όλες οι συνθέσεις στηρίζονται στο δίπολο «χαρακτηριστικό rff - κολλητικό ρεφρέν» και δεν τα καταφέρνουν και πολύ άσχημα η αλήθεια είναι. Μάλιστα για να αλεγράρει ακόμα περισσότερο η κατάσταση ενίοτε πετάγονται και μερικά πνευστά δώθε και κείθε.
Το σκοπό τους οι Πρόεδροι τον πετυχαίνουν, φτιάχνοντας ευχάριστη, ακίνδυνη, νεανική μουσική, ταυτόχρονα ευκολομνημόνευτη και ευλησμόνητη. Ιδανική για την έκφραση της νεανικής ορμής που όλοι κάποια στιγμή εκδηλώνουμε, περίπου μαζί με την ακμή. Το κακό για αυτούς είναι ότι δεν είναι και τόσο νέοι πια και το κακό για μας είναι ότι δεν είμαστε στην εν λόγω καλιφορνέζικη παραλία. Ή μήπως αντίστροφα;