Frail Body

Είναι μερικές μέρες που προσπαθώ να συμμαζέψω τις άναρθρες κραυγές μου για τα συναισθήματα που τελικά μου αφήνει αυτό το απίστευτο μουσικό συνονθύλευμα που μας χάρισαν απλόχερα οι Frail Body και να τα κάνω λέξεις. Ας μην προτρέχω όμως. Οι Frail Body είναι μια τριάδα κάποιων χαρισματικών παιδιών από τις Ηνωμένες Πολιτείες που έδειξαν από πολύ νωρίς τι αξίζουν, συγκεκριμένα προτού ο κόσμος βυθιστεί στον εαυτό του δημιουργώντας μια καταθλιπτική μαύρη τρύπα, οπότε και οι Frail Body κυκλοφορούν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, "A Brief Memoriam". Κυριολεκτικά brief, αφού μέσα σε είκοσι λεπτά μας λένε σχεδόν τα πάντα για το τι μπορούν να κάνουν και τραβούν από το πρώτο λεπτό το ενδιαφέρον της Deathwish.

Είπα πολύ επίτηδές τη λέξη σχεδόν. Πέντε χρόνια αργότερα και επενδύοντας πραγματικά με πολύ μεράκι και κόπο, οι Frail Body επιστρέφουν με το "Artificial Bouquet" και όλα γίνονται σωστά. Το εξώφυλλο της νεκράς φύσης επιμελείται ο Jacob Bannon των Converge και γενικότερα όλο το τιμ της Deathwish επενδύει πολύ σε αυτή την κυκλοφορία, με το αποτέλεσμα να συναρπάζει. Ενδεικτικό πράγματι της ουσίας του δίσκου, το single που το προϋπαντήθηκε, "Refrain", όπου τα πιο παραδοσιακά screamo χαρακτηριστικά λάμπουν στο προσκήνιο, με ορμή και μουσικότητα που παρόμοια τους βρίσκεις μόνο στους καλύτερους του ιδιώματος.

Το σύνολο του "Artificial Refrain" όμως, εντυπωσιάζει με το μέγεθός του. Ευρεία, τρομακτικά ηχοχρώματα, ακόμη πιο εντυπωσιακά όταν σκεφτείς ότι προέρχονται από τρία άτομα, στο φόντο μιας παραγωγής που είναι τόσο όσο καθαρή για να κρατήσει το screamo την παραδοσιακή του θολούρα αλλά και ταυτόχρονα να προβάλλονται όλα τα στοιχεία που το συνθέτουν στο πλήρες τους. Επηρεασμένοι βαθύτατα από το blackened crust που μουσικά αλλά και ιδεολογικά τείνει να βαδίζει χέρι-χέρι τα τελευταία χρόνια με το screamo, οι Frail Body ανοίγουν το με το επιθετικό "Scaffolding" που σαν μια κραυγή άγχους κλείνει με πολύ περισσότερη γαλήνη από όση ξεκίνησε, ενώ παρόμοια στοιχεία βρίσκουμε διάσπαρτα εντός του δίσκου, όπως για παράδειγμα στο "Horizon Line". Post rock και metal χαρακτήρες θα συναντήσουμε ενόσω εξετάζουμε τα λουλούδια αυτού του περίεργου κατασκευάσματος, φτάνοντας στα "Runaway" και "Critique Programme" – το οποίο δε έχει μέσα του τόσες εναλλαγές όσες δεν έχουν άλλα συγκροτήματα σε εικοσαετή δισκογραφία ολόκληρη, χωρίς καν να ακούγεται κουραστικό.

Το "Artificial Bouquet" παρά την πυκνότητά του, δεν επαναλαμβάνεται και δεν μοιάζει φορτωμένο. Υπάρχουν στιγμές που σου δίνει χώρο να αναπνεύσεις, μόνο για να σε πετάξει αλύπητα στον τοίχο με μια κραυγή αμέσως μετά. Τα "Devotion", "Another Year Removed" και "No Resolution", πολύ πιο μελωδικά και με χαλαρότερους ρυθμούς από τους συγκατοίκους τους, αποτελούν αυτές τις βαθιές ανάσες που παίρνεις ανάμεσα από βουτιές για καταδύσεις πολλών δεκάδων μέτρων. Όσο αδυσώπητα ξεκινά, τόσο αλύτρωτα τελειώνει αυτή η δουλειά, με τα ψυχικά της σκαμπανεβάσματα να μας οδηγούν στο καταληκτικό "A Capsule In The Sediment" την τελευταία κραυγή που λήγει σε ηρεμία, ακόμη και ησυχία θα μπορούσαμε να πούμε, μιας λυτρωτικής εξέλιξης αυτής της συγκινητικής ομολογίας της τριάδας.

Σε χρόνια που το screamo γιορτάζει, βλέπε τις πρόσφατες υπέροχες δουλειές των Loma Prieta, Jeromes Dream, Ostraca, To Be Gentle, Infant Island και πολλές ακόμη εκεί έξω, οι Frail Body, φρέσκοι όσο κι ευαίσθητοι, έρχονται να μας προτείνουν μια πολύμορφη πλευρά του screamo, που δανείζεται στοιχεία από σύγχρονά του είδη χωρίς κανένα φόβο μη χάσει την ταυτότητά του, αφού η αφοπλιστική του μουσική ειλικρίνεια δεν το αφήνει να παραστρατήσει, προτιμά το πληθωρικό από το ευθύ καταφέρνοντας να μην είναι φλύαρο. Κι όταν καταφέρνεις τα ψεύτικά σου λουλούδια να μοιάζουν πιο ρεαλιστικά από τα αληθινά, έχεις επιτύχει μια δουλειά με στόμφο διαχρονικού. Σε λίγες μέρες, μια που θα κλαίει εκεί στη γωνία στο Roadburn Festival, κάπου θα την ξέρετε - εγώ θα είμαι.

Bandcamp | Spotify