Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....

The Raveonettes
Pe'ahi II
Μία άξια συνέχεια της ιστορίας, έντεκα χρόνια μετά
Σε περίπτωση που το εξώφυλλο του δίσκου δεν είναι αρκετά σαφές, μία ανάγνωση του τίτλου φτάνει και περισσεύει για να φύγουν οι όποιες αμφιβολίες. Επιστρέφοντας από την πολυετή δισκογραφική απουσία τους, μετά την παρένθεση του "2016 Atomized", οι Raveonettes αντί για κλεφτές ματιές προς τα πίσω, πιάνουν από εκεί που είχαν αφήσει το μακρινό 2014. Τα σκοτεινά θέματα, οι φωτεινές εκλάμψεις, η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στα τσιτώματα και τη μελωδία, όλες οι αντιθέσεις που μια φορά κι ένα καιρό τους έβαλαν στα σαλόνια του εναλλακτικού χώρου, βρίσκονται στο επίκεντρο. Ο αέρας διατηρεί τη δροσιά και το coolness των δημιουργών του. Οι παραμορφώσεις κόβουν αλύπητα. Κοιτώντας από απόσταση, δεν θα ήταν παράλογο οι διαφοροποιήσεις στη γνώριμη συνταγή να περάσουν σχεδόν απαρατήρητες. Η εισαγωγική τετράδα μπαίνει με σπασμένα φρένα, με τα "Blackest" και "Killer" να κερδίζουν στο νήμα τις εντυπώσεις. Στη δεύτερη πλευρά, αναμενόμενα, το πόδι ξεκολλάει από το πάτωμα. Το συνολικό πρόσημο παραμένει καθαρά θετικό. Όποια απόπειρα σύγκρισης με το πρωτότυπο, κρίνεται ως άνευ σημασίας.