The Bright Light Social Hour

Με το χέρι στην καρδιά, με τέτοιο όνομα και τέτοιο τίτλο δίσκου, τι περιμένετε ότι θα παίζουν οι Bright Light Social Hour; Post-grunge; Νεοψυχεδελικοί μέχρι το κόκκαλο προφανώς είναι αλλά αυτό που με τίποτα δεν φαίνεται από την ταυτότητά τους είναι το πόσο καλά έχουν δαμάσει τις μελωδίες στα τραγούδια τους. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάνουν φέτος ό,τι οι Temples έκαναν πέρυσι, ενώνοντας το indie κοινό με τους '60s νοσταλγούς σε μία λυσεργική φαντασίωση.

Το γεγονός ότι προέρχονται από το Austin, την πατρίδα του Austin Psych Fest, και τελικά άτυπη πρωτεύουσα της νεοψυχεδέλειας, τους δίνει έξτρα πόντους αλλά η αλήθεια βρίσκεται στο "Infinite Cities" (γκεγκε;). Η σύγχρονη όψη της μουσικής τους περικλείει ταυτόχρονα το αστικό τοπίο με αναφορές σε '80s ρυθμικά μέρη αλλά και τα καλιφορνέζικα '60s με τις ανοιχτές κιθάρες τους. Υπάρχουν και οι διαστημικές αναφορές που ο τίτλος του δίσκου υπονοεί αλλά πολύ μαζεμένες και καθόλου κυρίαρχες, με τα delay, reverb και λοιπά εφέ της κιθάρας να αναλαμβάνουν τον ρόλο αυτόν και μερικά σκόρπια σύνθια να στρώνουν κάποια ηχητικά χαλιά. Δείχνουν να πατάνε γερά τα πόδια τους στο έδαφος και, παρότι στη θεωρία ο συνδυασμός των παραπάνω φαντάζει αντιεμπορικός, σας διαβεβαιώνω ότι σχεδόν όλος ο δίσκος θα μπορούσε να παιχτεί στο ραδιόφωνο. E, στο Rockingradio www.rockingradio.gr τουλάχιστον, σίγουρα.

To προαναφερόμενο "Infinite Cities" που αποτελεί το πρώτο single, μαζί με το "Sweet Madeline" που ανοίγει τον δίσκο και δανείζει έναν στίχο του για τον τίτλο του δίσκου, σέρνουν τον χορό, αλλά και τι να πεις για το "Escape Velocity" που στα οκτώ του λεπτά μοιάζει από 10' maxi single των Flash & The Pan μέχρι τη μετενσάρκωση των Doors; Τι να πει κανείς για το "Dreamlove" ονειρικό όσο κι ο τίτλος του αλλά ουχί μελό μέσα στο εντελώς Giorgio Moroder περιτύλιγμά του. Και πώς να περιγράψεις την αλλαγή του με το Black Keys-ικό "Ghost Dance" που βάζει τη βρωμιά και το μπάσο δυνατά στο παιχνίδι.

Πολύ όμορφος δίσκος αυτός των The Bright Light Social Hour κι αν είναι μισή ντροπή δικιά μου (μας;) που δεν ξέραμε ότι το συγκρότημα αυτό είναι ενεργό τουλάχιστον από το 2007, μισή ντροπή και δική τους που είχαν να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο εδώ και πέντε χρόνια.