Temple Nightside

Όπως είχα αναφέρει στην παρουσίαση του εξαιρετικού νέου δίσκου των Vassafor, την ίδια μέρα, οι Temple Nightside, μια από τις μπάντες που συμμετέχει ο V. Kusabs, κυκλοφόρησε τον νέο της δίσκο. Το τέταρτο πόνημα των Αυστραλών, δύο χρόνια μετά το τελευταίο, τους βρίσκει σε μια εποχή όπου η σκηνή της Ωκεανίας στον εν λόγω ήχο έχει αναγνωρισθεί ως μια από τις κορυφαίες, αν όχι η κορυφαία του ιδιώματος. Συνεπώς, οι προσδοκίες, για τους λάτρεις του ήχου, όσο και της μπάντας, αν και συγκεκριμένες, θα ισχυριζόμουν πως ήταν υψηλές.

Ο βαθύς, σπηλαϊκός βούρκος black/death metal που εξαπολύεται από τις συνθέσεις των Temple Nightside, όσο και αν φαντάζει απλοϊκός, απαιτεί μια ιδιαίτερη αφοσίωση. Ο κίνδυνος της ανακύκλωσης ιδεών και της πλεύσης σε στάσιμα νερά, είναι διαρκώς παρών. Οι Temple Nightside όμως, όπως και οι περισσότερες μπάντες της σκηνής τους, μάλλον διαθέτουν κάποιο κοκαλάκι κάποιας νυχτερίδας. Ο λόγος, είναι πως το "Pillars Of Damnation", χωρίς να διαφοροποιεί τη φόρμουλά του ούτε στο ελάχιστο, καταφέρνει να ηχεί φρέσκο και καταιγιστικό.

Ηχητικά, οι Temple Nightside πνέουν εκ νέου ζωη στο blackened death metal κουφάρι που συχνά νεκρανασταίνουν μπάντες όπως οι Cruciamentum, Grave Miasma, Grave Upheaval, Impetuous Ritual, Portal και λοιποί της συνομοταξίας. Ο δίσκος, σε 44 λεπτά και οκτώ συνθέσεις, επιχειρεί να βάλει μια, ανά στιγμές εντυπωσιακή, τάξη στα κύματα θορύβου που σηκώνουν οι ιδέες των Αυστραλών. Με κομμάτια γύρω στα πέντε λεπτά, εκτός της μαύρης τρύπας που είναι το καταληκτικό εννιάλεπτο "Damnation", όσοι εισέλθουν τις πύλες της ηχητικής ακολασίας, θα διαπιστώσουν πως υφίστανται δομές αρκετά στρωτές και άμεσες, τιμώντας τον παραδοσιακό death metal σπόνδυλο των εμπνεύσεων της μπάντας.

Αν κάποιος αναρωτηθεί περί ύπαρξης ουσιώδους διαφοράς με τα προηγούμενα άλμπουμ της μπάντας, αυτή οφείλω να ομολογήσω, πως καταλήγει να είναι η ποιότητα των συνθέσεων. Κοινώς, πιστεύω πως το "Pillars Of Damnation" βρίσκει τους Temple Nightside στην καλύτερη δυνατή φόρμα τους, με εξαίρεση μόνο, πιθανώς, το "The Hecatomb" του 2016. Αδιαφορώντας για τους όποιους πειραματισμούς και επικεντρωμένοι στη σύνθεση απόκοσμων ατμοσφαιρών, δίχως υπέρμετρη παρουσία κανενός ζωτικού χαρακτηριστικού, οι Temple Nightside συνεχίζουν να εμβαθύνουν στον ήχο που υπηρετούν με ειλικρινή αφοσίωση.

Το "Pillars Of Damnation", με τη βοήθεια και της «εχθρικής» παραγωγής του, ηχεί απροσπέλαστο και συμπαγές, σε βαθμό που επιφανειακά, ίσως δυσκολευτεί ο ακροατής να βρει κάποιο σημείο εισόδου. Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως το "Death Eucharist" δεν ξεχωρίζει ευθύς εξαρχής για την ποιότητά του, εκμεταλλευόμενο την ενδιαφέρουσα συνύπαρξη leads με το έντονο ρυθμικό στοιχείο. Αντιθέτως, το "Blood Cathedral" βασίζεται εξ’ ολοκλήρου σε φαινομενικά απλά αλλά τόσο αποτελεσματικά riffs, ώστε εν τέλει καταφέρνει να εξαπολύσει ένα διαφορετικό είδος τρόμου.

Συνεπώς, η αίσθηση που απομένει από τις ακροάσεις του "Pillars Of Damnation", είναι πως οι Temple Nightside, δεν δίστασαν να εκμεταλλευτούν όλες τις πτυχές του riffing αυτού του στυλ. Το σχεδόν τελετουργικό, αργόσυρτο "The Carrion Veil", φλερτάρει με το funeral death/doom, και δεν ξεσπάει ποτέ, δίνοντας τη σκυτάλη στο "Wretched In Agony" να το πραγματοποιήσει. Το προαναφερθέν κλείσιμο με το "Damnation" δε, μια από τις καλύτερες στιγμές της μπάντας εν γένει, τιμάει το black συνθετικό του ήχου τους που συχνά οι επίδοξοι ανταγωνιστές παραμερίζουν, ή το θυμούνται στις εξωμουσικές λεπτομέρειες.

Το "Pillars Of Damnation" είναι ένας δίσκος αποκλειστικά για τους λάτρεις του σπηλαϊκού black/death metal. Λειτουργεί ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας της αμεσότητάς του, και ως μια ιδανική σύνοψη της ουσίας του ήχου για κάποιον που επιθυμεί να εισέλθει σε αυτόν. Άξιοι εκπρόσωποι της σκηνής τους, οι Temple Nightside χωρίς να συγκλονίσουν, δεν απογοητεύουν και σίγουρα καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν μια από τις αρτιότερες κυκλοφορίες της χρονιάς στον χώρο τους, ενισχύοντας την πίστη όσων τους ακολουθούμε.

Bandcamp