Tankard

Είναι γεγονός πως ένας νέος δίσκος των Tankard δε μπορεί να κρύβει μεγάλες εκπλήξεις. Η εύκολα αναγνωρίσιμη προσωπικότητα των Γερμανών ποτίζει κάθε κυκλοφορία τους τα τελευταία 28 χρόνια και η δέκατη τέταρτη φετινή τους απλά το επαληθεύει για ακόμα μια φορά. Το "Vol(l)ume 14" έρχεται ακριβώς δύο χρόνια μετά το αξιοπρεπέστατο "Thirst" και αποτελεί ένα ακόμα τυπικό Tankard album.

Αυτό φυσικά συνεπάγεται όλα τα καθιερωμένα χαρακτηριστικά της μπάντας. Τα απλοϊκά -αλλά πάντα πιασάρικα- riff, τα γρήγορα ρυθμικά μέρη, η αυξημένη μεταδοτικότητα στις όποιες μελωδίες και ο κλασικός φωνακλάς Gerre (μαζί με μπόλικα gang φωνητικά) συνθέτουν το ηχητικό κομμάτι. Οι χιουμοριστικοί / αυτοσαρκαστικοί στίχοι, η χύμα προσέγγιση στα πάντα και, φυσικά, το αλκοόλ αποτελούν επίσης αναπόσπαστα κομμάτια του ήχου των Γερμανών.

Αυτά όμως είναι γνωστά σε όλους όσους ξέρουν τους Tankard. Και, με μια πρώτη ματιά, όλα βρίσκονται στη θέση τους. Από το καφάσι με τις δεκατέσσερις μπύρες του εξωφύλλου και τους τίτλους των "Fat Snatchers (The Hippo Effect)", "Brain Piercing Öf Death" και "Beck's In The City", μέχρι το σπαρταριστό video του "Rules For Fools". Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον, πέραν των αναμενομένων, είναι η εκτεταμένη μελωδικότητα αλλά και μία απειροελάχιστη κλίση σε έναν εκμοντερνισμένο τρόπο σκέψης, που γίνονται αισθητά κυρίως στα "Time Warp" και "Rules For Fools". Μη φανταστείτε τίποτα δραστικό βέβαια, άλλωστε η μπάντα απ' τη Φρανκφούρτη έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτη την ταυτότητά της στο πέρασμα των χρόνων όσο λίγες.

Ο δίσκος περιλαμβάνει πολύ καλές στιγμές παραδοσιακού thrash, άλλες που είναι πιο τυπικές, αλλά και κάποιες απρόβλεπτες, όπως η δίλεπτη ακουστική εισαγωγή του δίσκου ή το αποχαιρετιστήριο επτάλεπτο "Weekend Warriors" που συνδυάζει υπέροχα την πιο γρήγορη με την πιο μελωδική πλευρά της μπάντας.

Στιχουργικά, η μπάντα καταπιάνεται με δυο-τρία σοβαρά και επίκαιρα θέματα, όπως η πρόσφατη περιβαλλοντική καταστροφή στο έξυπνα τιτλοφορημένο "Black Plague (BP)" ή οι πολιτικές συνομωσίες και η απειλή των ΜΜΕ στα "The Agency" και "Condemnation", αντίστοιχα. Φυσικά δε λείπουν και τα πιο χαβαλετζίδικα, όπου ξεχωρίζει το speed dating για μεταλλάδες ("Beck's In The City"), τα προβλήματα της παχυσαρκίας ("Fat Snatchers" - όπου ο Gerre ουρλιάζει απεγνωσμένα «where is my dick? long time no see») και η επικίνδυνη μίξη του υπερβολικού ποτού με τα αεροπορικά ταξίδια ("Somewhere In Nowhere").

Δυστυχώς, το album στο σύνολό του υπολειτουργεί, πλησιάζοντας πολλές φορές τη μετριότητα. Και αυτό γίνεται πολύ πιο ευδιάκριτο αν συνυπολογίσουμε τις εξαιρετικές κυκλοφορίες της μπάντας στα '00s, με τα "Beast Of Bourbon", "The Beauty And The Beer" και "Thirst" να τους έχουν δώσει νέα ώθηση την περασμένη δεκαετία. Το "Vol(l)ume 14" εμφανίζεται πολύ πιο αδύναμο σε γενικές γραμμές, και μάλιστα σε κάποια σημεία το συγκρότημα φαίνεται κουρασμένο, ιδίως στο συνθετικό τομέα.
Φυσικά, στη μουσική των Tankard όλη η ουσία βρίσκεται στη διασκέδαση, τη μπυροποσία και το αγνό alcoholic thrash metal συναίσθημα, συνιστώσες στις οποίες τα βγάζουν πέρα ικανοποιητικά. Άλλωστε, ουδέποτε διεκδίκησαν βραβείο καινοτομίας ή προοδευτικότητας, ωστόσο σε ποιοτικό επίπεδο η καινούρια τους δουλειά βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω από τις πιο πρόσφατές τους.

Υ.Γ.: Για όσους αναρωτιούνται, στο λογοπαίγνιο του τίτλου συνδυάζεται η λέξη volume με τη γερμανική voll, που έχει την έννοια του παραγεμισμένου από φαΐ ή ποτό.