Fox Lake

Μπάντα από το Κολοράντο που παίζει μεταλικό hardcore, ή αν θες metalcore, ή αν θες βαρύ nu metal, ή αν θες rap metal στα όρια. Στο δεύτερο δίσκο ανεβάζουν ένταση και παραγωγή λίγο-πολύ-πάρα πολύ και κατεβαίνουν στο γήπεδο με όρεξη για επεισόδια.

Ο ήχος και το ύφος των Fox Lake ισορροπεί ανάμεσα στους Hatebreed των zeros, τους Slayer του "Diabolus In Musica", το nu των Slipknot και τους Limp Bizkit με περισσότερο όγκο. Το τελευταίο είναι ο τρόπος που κι οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους. «Όταν κάποιος που δε μας ξέρει ρωτάει πώς ακούγεται η μπάντα σου, απαντάω απλά φαντάσου τους Limp Bizkit αλλά στο πιο βαρύ». Αυτό από τον Nathan Johnson, τον τραγουδιστή τους.

Το πακέτο περιλαμβάνει μικρά κομμάτια, μέχρι τα τρία λεπτά, σκρατσάκια και djing staff, συμπαγείς, ριφογενείς κιθάρες, groovy ρυθμικό μέρος και λίγα σπασίματα είτε προς breakdowns είτε σε πιο uptempo ξεσπάσματα. Η ροή του δίσκου δεν έχει ιδιαίτερα πάνω κάτω, είναι πολύ σταθερή και μονοκόμματη με αρκετά καλό songwriting όμως. Στη μέση υπάρχει ένα διάλειμμα για "Halftime", κυριολεκτικά όμως έτσι λέγεται το κομμάτι, και μετά πάλι στην ίδια μορφή μέχρι το κλείσιμο. Μοναδικό παράπονο ότι εγώ είμαι μπασκετικός, δε γουστάρω το ποδόσφαιρο, οπότε έχω συνηθίσει σε περισσότερα διαλείμματα, που εδώ θα βοηθούσαν να βγει ένας πιο έντονος κι ενδιαφέρον χαρακτήρας.

Ο δίσκος δε δουλεύει με κορυφώσεις, έχει όμως κομμάτια που θα επέλεγα να βάλω σε κάποιο να ακούσει. Στο πρώτο μέρος, τα "For The Love Of The Game", "Freestyle" με τη συμμετοχή των AVOID και τα pure nu vibes, το hardcore based groovy "Cold Hard Truth", ενώ στο δεύτερο το Limp Bizkit-core "Headshot" που βάζει τους Silent Planet στο παιχνίδι και το "Excessive Damage που κλείνει πολύ δυνατά το άλμπουμ. Machine Head style.

Το "New World Heat" είναι γεμάτο κομμάτια δυναμίτες που θα στήσουν τρέλα pit σε όποια σκηνή βρεθούν οι Fox Lake. Έχει τρομερά φωνητικά και πλεόνασμα ενέργειας. Αυτό που του λείπει είναι περισσότερα διαλείμματα διαφορετικότητας για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη τη ροή του. Ακόμα κι έτσι όμως τα σπάει καλά. Τί ποια; Όλα!