System Of A Down

Hypnotize

Sony (2005)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 29/11/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Σεφέρης κάποτε είχε δηλώσει πως "ο καλλιτέχνης δεν οφείλει να είναι της εποχής του. Οφείλει να είναι η εποχή του"... Σε μια περίοδο και μια χρονιά που υπάρχει πραγματικά κατακλυσμός από πολύ καλές κυκλοφορίες και δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις και τι να πρωτοπροτείνεις, όταν ένα album σε κάνει να ανατριχιάζεις και να στέκεσαι αποσβολωμένος απέναντι του, κάτι δεν πάει καλά. Ή μάλλον κάτι πάει πολύ πολύ καλά, τόσο καλά που ίσως και να αναμετράσαι με ένα θηρίο, ένα διαμάντι της δισκογραφίας (ας πούμε και ένα κλισέ), έναν δίσκο που ίσως μόνο η ιστορία να μπορεί να κρίνει αντικειμενικά και αποτελεσματικά. Κυρίες και κύριοι, ιδού ο δεύτερος για φέτος δίσκος των System Of A Down, με τίτλο "Hypnotize"...

Απορία: τι κοινό έχει η Ελλάδα με τη rock μουσική; Απάντηση: ίσως και οι δύο έβονται / εκτιμούν / φοβούνται την ιστορία τους περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Και έτσι ίσως δεν αγκαλιάζουν την εξέλιξη, δεν την βλέπουν όταν έρχεται για να ανατρέψει τα στερεότυπα, δεν τη βοηθούν να ανθήσει και να παρασύρει όλα αυτά που μέχρι τότε θεωρούσαμε ως θεμέλιους λίθους στην πορεία μας. Ουσιαστικά δεν βλέπουν την ιστορία να διαμορφώνεται και να προχωράει. Και αυτό το θέμα έχει βαθιές ρίζες στην ψυχολογία μας: δε μας αρέσει να ανατρέπουμε, να επαναπροσδιορίζουμε και να προοδεύουμε. Δε μας αρέσει να ζούμε στο 2005. Δε μας αρέσει να μας "σκοτώνουν το rock μας", όπως τραγουδούν και οι SOAD. Προτιμούμε το 197-κάτι όπου τότε "όλοι ήταν φοβεροί, έβγαιναν δίσκοι σταθμοί στην ιστορία της rock μουσικής και όλα από εκεί ξεκίνησαν". Τι να κάνω με το x,y,z συγκρότημα; Γιατί να το ακούσω; Αφού όλοι αντιγράφουν τους Zeppelin, τους Sabbath και τους Purple. Καλύτερα να πάρω το νιοστό dvd με την τάδε εμφάνιση του τάδε 65χρονού τότε που εγώ ήμουν αγέννητος, αλλά τι να γίνει, μόνο τότε υπήρχε καλή μουσική. Τώρα έχουμε μόνο αναμασήματα και επαναλήψεις... Τι τα θες; Κ&λοζωή...

Αν είστε από τους οπαδούς των παραπάνω αξιωμάτων που στηρίζονται στη λατρεία βαμπίρ μουσικών και παρελθουσών καταστάσεων και εποχών, μην πάρετε τα δύο φετινά δισκάκια των SOAD. Μπορεί να πάθετε ανεπανόρθωτο σοκ και να σας τρέχουμε. Για τους υπόλοιπους δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Οι SOAD και στο "Hypnotize" παίζουν σαν SOAD και τα σπάνε για άλλη μια φορά. Εκτιμώ πολύ αυτούς τους Αρμένιους γιατί είναι ίσως οι μόνοι (μαζί πιθανόν με τους Tool) οι οποίοι δεν καταδέχονται να μπουν κάτω από καμία ταμπέλα. Παίζουν σαν SOAD, ακούγονται σαν SOAD, γράφουν σαν SOAD. Σαν κανένα άλλον. Δανείζονται μουσικές από οπουδήποτε (το "Hypnotize" έχει στοιχεία από thrash, μέχρι punk και ska!), δεν κολλάνε πουθενά, γράφουν πιο ραδιοφωνικά / χορευτικά κομμάτια από το παρελθόν και πραγματικά μας "ταπεινώνουν".

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Ο δίσκος είναι πέρα από κάθε περιγραφή, πέρα από τα στερεότυπα και τις ταμπέλες ίσως και πέρα από το metal. Τα "Mezmerize / Hypnotize" αν είχαν βγει μαζί θα μιλούσαμε για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα διπλά album της rock μουσικής και εγώ που είμαι και μικρότερος τείνω να τα θεωρήσω ως το "Dark Side Of The Moon" της γενιάς μου. Μιας γενιάς που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα '90s, που δεν έφερε καμία επανάσταση και τα βρήκε όλα έτοιμα και διαμορφωμένα. Μέχρι που στα '00s αυτή η κανονικότητα την έπνιξε. Και αντεπιτίθεται. Δεν ξέρω που θα μας πάει αυτή η επανάσταση. Διαισθάνεσαι και εσύ την αλλαγή, ή μόνο εγώ είμαι πολύ μεθυσμένος από την μουσική των System; Οι SOAD τολμούν να κάνουν δύο δίσκους πολιτικούς, πνευματικούς και γιατί να μην το παραδεχτούμε, θρησκευτικούς.

Τα "Mezmerize / Hypnotize" κανονικά δεν πρέπει να μπουν στα καλύτερα του 2005 (που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να πάρουν και τις πρώτες θέσεις) αλλά στα καλύτερα του 2050. Γιατί οι SOAD παίζουν μουσική από το μέλλον, γιατί με τις φετινές δουλειές τους αναδιαμορφώνουν τον rock ήχο. Ίσως γιατί φτάσαμε σε ένα τέλμα. Δεν ξέρω. Από πού να αρχίσω; Από τις επιρροές; Όλο το φάσμα του σκληρού ήχου. Από τα απίστευτα και εξαιρετικά δουλεμένα διπλά φωνητικά; Οι άνθρωποι κάθονται και γράφουν ξεχωριστές μελωδίες και για τη δεύτερη φωνή και μας αφήνουν άφωνους. Από τα χαρακτηριστικά τους κοψίματα και τις αλλαγές ύφους; Δείτε τι προσπάθησαν να κάνουν οι Metallica στο "St. Anger" και δείτε ποιος το διδάσκει. Από την αψεγάδιαστη παραγωγή; Ή από τους στίχους;

Θεωρώ πως οι δίσκοι των System Of A Down δε μπορούν να κριθούν άνετα στην παρούσα φάση. Γιατί μάλλον είναι η μαγική πλάκα από το διάστημα που έφτασε στην γη και εμείς ως πίθηκοι δε μπορούμε ακόμα να αντιληφθούμε την ουσία και την πραγματικότητα τους (θυμάστε την «Οδύσσεια του Διαστήματος»; Ε, κάτι τέτοιο εννοώ!). Είναι η μουσική από το μέλλον. Και το μέλλον θα αποδείξει τη σημασία τους.

Αν ζείτε στο 2005 κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πάρτε και τα δύο δισκάκια. Είναι ωραίο να είσαι παρών όταν η ιστορία αλλάζει, δε νομίζετε;



Δεύτερη κυκλοφορία μέσα στο 2005 για τους SOAD και μετά από τα υψηλά standard που έθεσαν με το "Mezmerize" μένει να δούμε αν και το "Hypnotize" είναι τόσο καλό όσο και ο προκάτοχος του.

Ξεκινώντας με τα τυπικά, το album περιέχει 12 τραγούδια, 3λεπτης διάρκειας το καθένα, σε παραγωγή του Daron Malakian, με τον τελευταίο να μοιράζεται για άλλη μια φορά τα φωνητικά με τον Serj και τους στίχους από τη μία να αναφέρονται σε πολιτικά θέματα ("Attack", "U - Fig", "Soldier Side") και από την άλλη σε τραγούδια όπως τα "Kill Rock Ν' Roll", "Vicinity Of Obscenity" απλά να υπάρχουν δίχως να βγαίνει κάποιο νόημα.

Από μουσικής πλευράς για άλλη μια φορά η παραγωγή είναι άψογη και οι System Of A Down καταφέρνουν να συνδυάσουν διαφορετικά μουσικά είδη σε αυτό το περίεργο στυλ που έχουν δημιουργήσει και λειτουργεί τόσο καλά γι' αυτούς. Υπάρχουν και πάλι γρήγορα κομμάτια, όπως και μπαλάντες, με τα χαρακτηριστικά κοψίματα των SOAD και τις συνεχείς εναλλαγές των ρυθμών.

Μέχρι εδώ καλά. Είναι όμως το "Hypnotize" τόσο καλό όσο το "Mezmerize"; Ξεκινάμε με την παραδοχή ότι είναι πολύ καλύτερο από το μέσο όρο των album του είδος του και σίγουρα θα μπει στην πρώτη δεκάδα για το 2005. Όμως, καθαρά προσωπικά, το βρήκα λίγο κατώτερο από το "Mezmerize". Όλα είναι σωστά αλλά λείπει το "δυνατό" κομμάτι που θα απογειώσει τελείως το album. Δεν υπάρχει ένα τραγούδι στο επίπεδο των "B.Y.O.B" και "Revenga" τα οποία έκαναν τη διαφορά στο προηγούμενο album. Μόνο το συγκλονιστικό "Soldier Side", με το οποίο ολοκληρώνεται το album και συνδέεται με το πρώτο κομμάτι από το "Mezmerize", κάνει το "μπαμ" αφού τόσο μουσικά όσο και από πλευράς στίχων καταφέρνει να αγγίξει τον ακροατή.

Πολλοί πιθανότατα να διαφωνήσουν και να υποστηρίξουν ότι το "Hypnotize" είναι καλύτερο. Το σίγουρο είναι ότι οι SOAD δημιούργησαν δύο από τα καλύτερα album για το 2005 και όπως ακόμα και τώρα οι οπαδοί «μαλώνουν» για το πιο από τα Keepers και Illusions είναι καλύτερο, έτσι μετά από χρόνια θα υπάρχουν οι ίδιοι διαξιφισμοί για τα δύο αυτά albums.

  • SHARE
  • TWEET