Grave Digger

Σωτήριο έτος 1985. Πιο συγκεκριμένα, Μάιος. 7 μήνες πριν, κάνει την πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική προσπάθεια ένα νέο group με το χαρακτηριστικό αλλά και αποκρουστικό όνομα Grave Digger. Ονομάζει το άλμπουμ του "Heavy Metal Breakdown". Τυχαίο καθόλου, βάσει της μετέπειτα πορείας και καριέρας του. Μετά την πρώτη ακρόαση του δίσκου τα "Headbanging Man", "Yesterday" και το ομώνυμο -κυρίως- αρχίζουν να στοιχειώνουν πολλά νεανικά metal μυαλά, μη μπορώντας να ξεκολλήσουν από κανένα pick up ή playlist. Μέχρι σήμερα αποτελούν old time classics και ακούγονται σα να μην πέρασε μια μέρα. Μια νέα δύναμη από τη Γερμανία είχε μόλις γεννηθεί.

Έχοντας τη θέληση, όπως φάνηκε, να προσφέρουν ό,τι μπορούν παραπάνω στη heavy metal σκηνή, σε σύντομο χρονικό διάστημα κυκλοφορούν τη δεύτερη δουλειά τους, "Witch Hunter". Οι μουσικές και συνθετικές επιλογές που είχαν κάνει στην παρθενική τους κυκλοφορία δε μπορούσαν να τους κάνουν να παίξουν κάτι άλλο. Όπως ξεκίνησαν, έτσι και συνέχισαν. Τευτονικό και αγνό heavy metal, με στακάτες mid και up tempo στιγμές θα άκουγε ο οπαδός και στο "Witch Hunter". Heavy metal βγαλμένο από τα εσώψυχα του κάθε μέλους αποτελούσε το κάθε λεπτό των μόλις 8+1 συνθέσεων που είχε το άλμπουμ. 8 καθαρά δικές τους και μια διασκευή στο "School's Out" του Alice Cooper, μια διασκευή που, όσο και αν κάποιος σκεφτεί ότι δεν τους «πήγαινε» μουσικά, ο ίδιος ο Cooper θα ένιωθε πολύ χαρούμενος και περήφανος ακούγοντας την. 8 κομμάτια που θα σε αφήσουν απλά άφωνο. Ο λόγος απλός. Σε χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Έχουν τέτοια δύναμη και τέτοιο groove που θα απορήσεις πως είναι δυνατόν κάποιοι να έχουν συνθέσει τέτοια τραγούδια που θα σε κολλήσουν στον τοίχο. Και όμως, αυτοί το έκαναν. Χωρίς προσμίξεις άλλων οργάνων, παρά μόνο τις κιθάρες-σπαθιά, τα drums και πάνω από όλα την έμπνευση, δημιουργούν ένα δίσκο που δεν έδωσε διαχρονικά hits, αλλά «μίλησε» στην καρδιά του κάθε οπαδού που αγαπούσε και αγαπάει το metal όπως ήταν κάποτε, αμιγώς καθαρό.

Βασικό ρόλο σε κάθε επιτυχημένο grpup για εμένα παίζει ο frontman. Το όνομα του στην περίπτωση μας δυσκολοπρόφερτο, Chris Boltendah, και το ανάστημα του μικρό. Το γρέζι που έχει όμως τραγουδώντας το οτιδήποτε αλλά και το πάθος που εκπέμπει τον μετουσίωσαν σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στο metal. Χωρίς αυτόν ίσως δεν νοούνται οι Grave Digger. Χωρίς όμως και τα τότε υπόλοιπα μέλη δε θα είχαμε στη συλλογή μας αυτό το διαμάντι. Ένα διαμάντι αποτελούμενο από καλοπαιγμένο heavy metal, με τραγούδια που βασίζονται σε ένα -άντε το πολύ δύο- riff, κομμάτια όμως που έχουν ψυχή και στην παρουσιάζουν απλόχερα από το πρώτο δευτερόλεπτο, όλα με πολύ μελωδία, η οποία συνδεόμενη με την επιθετικότητα που ανακύπτει από κάθε σύνθεση δημιουργεί ένα αποτέλεσμα μοναδικό. Το μείγμα όλων των παραπάνω φανέρωνε μια μπάντα που δεν έπαιζε θέατρο, αλλά σαν καλοκουρδισμένη μηχανή ήθελε να βάλει το λιθαράκι της στο metal χάρτη. Το αν το κατάφερε το έδειξε η ιστορία. Απλά αξίζει να αναφερθεί ότι η έκδοση του βινυλίου έχει κυκλοφορήσει σε δύο εκδοχές. Η μια, η ευρωπαϊκή, έχει τα κομμάτια "Witch Hunter", "Night Drifter", "Get Ready For Power", "Love Is A Game", "Get Away", "Fight For Freedom", "School's Out" (Alice Cooper διασκευή), "Friends Of Mine", "Here I Stand". Η αμερικανική έκδοση έχει τρία διαφορετικά κομμάτια, τα "Shine On", "Tears Of Blood" και "Don't Kill The Children", μην περιέχοντας τα "Love Is a Game" και "School's Out". Όσοι είστε fan του 12" δίσκου αναζητήστε και τις δυο εκδόσεις, για προφανείς συλλεκτικούς λόγους.

Κάπως έτσι ήταν οι Grave Digger 26 χρόνια πριν. Το σήμερα τους έχει έναν κοινό παρανομαστή με το τότε. Ήταν, είναι και θα είναι ιεραπόστολοι του παραδοσιακού heavy metal. Το διαδίδουν όπου μπορούν και όσο μπορούν καλύτερα. Μπορεί να μην έχουν την ίδια σύνθεση, μπορεί ο ήχος να έχει πιο πολύ όγκο τώρα πια, αλλά ένα πράγμα δε θα πεθάνει: όσα μέλη έχουν περάσει από τις τάξεις της μπάντας έχουν δώσει το 200% των ικανοτήτων τους. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο κόσμος τούς έχει κάνει αυτό που είναι τώρα πια, μια metal αξία.