Kazea

Ο πρώτος δίσκος των Σουηδών Kazea, είναι ένα μικρό σοκ. Η τριάδα από τη Σουηδία, δημιουργήθηκε το 2023 από πρώην μέλη των Orochen1 και Hellsongs, και με το full length ντεμπούτο της, "I, Ancestral", ξεκαθαρίζει μονομιάς πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση. Οι Kazea, κινούνται στα ηχοχρώματα του post/sludge metal, με έντονες neofolk επιρροές. Οριοθετούν τον ήχο τους, και στην πρώτη τους επίσημη δισκογραφική δουλειά παρουσιάζουν ένα μουσικό σύνολο ικανό να σε μαγνητίσει και να μην μπορείς να το αποχωριστείς.

Από τις πρώτες ακροάσεις, είναι εμφανή τα ηχοτοπία που κινείται η μπάντα. Wovenhand, η "May Our Chambers Be Full" σύμπραξη Thou & Emma Ruth Rundle (με εξώφυλλο – πιθανή παραπομπή, αν συνυπολογίσουμε και τον τίτλο του δίσκου), Neurosis, The Ocean Collective, This Will Destroy You, και φυσικά Cult Of Luna, με τον Magnus Lindberg να αναλαμβάνει και το mastering. Κάπου μέσα στις πνιχτές μελωδίες, οφείλω να ομολογήσω πως βλέπω και θραύσματα του φινάλε των Fall of Efrafa, αλλά αγνοείστε με. Τα 38 λεπτά του άλμπουμ, ιδανική διάρκεια, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός πως η μπάντα αναζητά στιβαρή τραγουδοποιία για να τεμαχίσει τις μελαγχολικές της ατμόσφαιρες, αποκαλύπτουν ένα σχήμα με υψηλή συνθετική αντίληψη.

Η μεγάλη δύναμη, αλλά και δαμόκλειος σπάθη, του "I, Ancestral", είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν ολοκληρωμένα κομμάτια. Το γεγονός πως στο ντεμπούτο των Kazea, υπάρχουν τραγούδια όπως το εξάλεπτο "Trenches" ή το up-tempo τρίλεπτο "Whispering Hand", που θα μπορούσαν να αποτελούν το απαύγασμα μιας πορείας χρόνων, φανερώνει το ταλέντο των Kazea. Ο δίσκος όμως, δεν στέκεται στο ίδιο υψηλό επίπεδο καθ’ όλη του τη διάρκεια, εξαιτίας και κάποιων επαναλήψεων μουσικών χωρίων, όσο και αν η προσέγγιση των Σουηδών τον καθιστά απαιτητικό άκουσμα. Έπειτα από την εναρκτήρια απαγγελία, το "Pale City Skin" οικοδομεί μια gloom παραμόρφωση μέσα από γκρίζες συγχορδίες, ενσωματώνει dark folk φωνητικές γραμμές και αναζητεί μια κορύφωση στο κενό. Στόχευση, διαρκής στόχευση.

Με τις ακροάσεις του "I, Ancestral" να δίνουν και να παίρνουν, μπαίνω σε εικασίες αναφορικά με το μέλλον της μπάντας. Έχοντας δονήσει την ατμόσφαιρα με το «καλησπέρα», θαρρώ πως μόλις μπορέσουν να αποτινάξουν τις, υπέρ του δέοντος εμφανείς, επιρροές και αναφορές τους προς όφελος μιας ισχυρότερης ταυτότητας, τότε θα μεγαλουργήσουν. Στο μαγευτικό "Wailing Blood" με τον εμβατηριακό, σχεδόν Bathory-κό του βηματισμό, αχνοφαίνεται το σκανδιναβικό ψύχος που τους καθοδηγεί, καθώς και η ικανότητά τους να λειάνουν περαιτέρω τα όρια των δύο βασικών ιδιωμάτων που συνδυάζουν. Οι συμμετοχές των Gina Wiklund (Black Birch, GASP) και Oskar Tornborg (Wormwood, Circular Ruin), φέρνουν post-black metal δυναμικές στο προσκήνιο, χρωματίζοντας τις συναισθηματικές εξάρσεις του άλμπουμ με πίσσα.

Οι Kazea, μέσω της εκλεκτικής Suicide Records, κυκλοφορούν ένα τρομερό ντεμπούτο, που τους ξεχωρίζει μονομιάς σε μια εποχή που το ιδίωμα αναζητεί νέες διόδους επαναπροσδιορισμού του. Οι Σουηδοί, μένουν στην παραδοσιακή συνταγή, αναμεμειγμένη όμως με dark folk αποχρώσεις, όχι στον ιδεατό βαθμό, και με όχημα την συνθετική τους δεινότητα και ένα λυτρωτικό φινάλε στο καταληκτικό "Seamlessly Woven", κυκλοφορούν μια από τις εκπλήξεις τις χρονιάς. Μέχρι το επόμενο, κομβικό βήμα, οι Kazea έχουν κερδίσει την προσοχή μας.

Bandcamp