Sybreed

Αυτή εδώ είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας στην Γαλλική δισκογραφική Listenable, μετά το "Antares" του 2007, και η τρίτη συνολικά ολοκληρωμένη τους δουλειά από το 2003 που ξεκίνησαν. Η μίξη του ήχου έγινε από τον Rhys Fulber, ο οποίος έχει δουλέψει με ονόματα όπως οι Front Line Assembly, οι Fear Factory και οι
Paradise Lost. Το εξώφυλλο έχει σχεδιαστεί από τον δικό μας, Σπύρο Αντωνίου (Seth) των Septic Flesh.

Όταν έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα που παίζει κάτι μεταξύ industrial metal και μελωδικό death και οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν ως death-wave τότε τι άλλο να πω… Έχουν κοινά στοιχεία με τους Ministry, Static-X, Deathstars, Τhe Kovenant, Dark Tranquillity και Rob Zombie. Δεν προσπαθώ να γίνω ιερόσυλος, απλά διαλέγω μερικά γνωστά ονόματα για να οριοθετήσω περίπου των ήχο των Ελβετών. Η μουσική τους είναι ευχάριστη και οι ρυθμοί τους αρκετά groovy, αν και οι στίχοι τους είναι κάπως μηδενιστικοί και πεσιμιστικοί. Διακρίνω μια ιδιαίτερα καλή ισορροπία μεταξύ μελωδίας και έντασης και τα διάφορα είδη φωνητικών, στα οποία επιδίδεται ο τραγουδιστής, είναι αρκετά αξιόλογα και ταιριαστά με τις νότες των συνθέσεων. Βιομηχανική ατμόσφαιρα, ηλεκτρονική και μοντέρνα αισθητική, παραμορφωμένη αντίληψη, αυτοματοποιημένη ταχύτητα, εκρηκτική και φουτουριστική διάθεση είναι τα χαρακτηριστικά που εκπέμπει αυτό το album. Πληθώρα ηλεκτρονικών beats και πολύ περισσότερα καθαρά φωνητικά από τις προηγούμενες δουλειές τους γεμίζουν όμορφα την μια ώρα και δώδεκα λεπτά της κυκλοφορίας. Μια μουσική που ήταν μόδα τις 2 προηγούμενες δεκαετίες κι εδώ κατοικεί βαθιά μέσα στον πυρήνα των συνθέσεων τους σαν ένα electro-metal υβρίδιο. Μια δόση μελωδικών χορείων, μια σκληρή αντίληψη ενός groovy ρυθμού και τελικά μια electro-pop κουλτούρα. Εδώ παρόμοιες μπάντες το '80 και το '90 έκαναν εμφανίσεις μέχρι και στο Μtv! Αυτοί εδώ τι έκαναν, στο πηγάδι κατούρησαν;

Δίσκος που θα αμφισβητηθεί έντονα, όπως όλοι του είδους, καθώς πολλοί φίλοι του σκληρού ήχου δεν ανέχονται αυτά τα computer-ικά περάσματα και τα cyber μηχανικά ακούσματα. Πριν όμως τον κράξουμε ας σκεφτούμε πως θα ήταν αν ακούγαμε τα ίδια τραγούδια από τους Soilwork, τους In Flames και τους Meshuggah. Μάλλον δεν θα μίλαγε κανένας, γι' αυτό απολαύστε αυτό το δίσκο και νιώστε την χορευτική του αύρα, που λίγες metal μπάντες μπορούν να αποδώσουν.