Strigoi

Viscera

Season Of Mist (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 11/10/2022
O δεύτερος δίσκος του έτερου σχήματος του Greg Mackintosh είναι ένα κατάμαυρο, αργόσυρτο crust/death metal κτήνος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Βρετανοί Strigoi, επέστρεψαν με νέο δίσκο έπειτα από τρία χρόνια και το ντεμπούτο τους, "Abandon All Faith". Στο μεσοδιάστημα, οι Paradise Lost κυκλοφόρησαν το ποιοτικό "Obsidian", και νωρίτερα, οι Vallenfyre, το, έτερο σχήμα του Greg Mackintosh, και προσωπική μου αδυναμία, έριξαν τίτλους τέλους, παραχωρώντας τη σκυτάλη στο νεοσύστατο σχήμα. Οι Strigoi άλλαξαν ντράμερ, παίρνοντας τον Guido Zima με θητεία σε The Secret και Implore, ενώ στις κιθάρες συμμετέχει ο Ben Ash που έχει συνεισφέρει συναυλιακά στους Satyricon και Carcass.

Το δεύτερο άλμπουμ του extreme metal project του Mackintosh, φαινομενικά διαθέτει τις ιδανικές περγαμηνές, με βάση τις ανακατατάξεις, την προσήλωση και την παραγωγικότητα. Και πράγματι, είναι ανώτερο του προκατόχου του. Σε αυτό το σημείο, ας μπει το απαραίτητο disclaimer πως δεν θα διαβάσετε στο παρόν κείμενο σύγκριση μεταξύ ετερόκλητων συγκροτημάτων. Κοινώς, το "Viscera" κερδίζει δικαιωματικά τον χώρο του και ξετυλίγει σε 47 λεπτά τις όποιες αρετές του.

Οι Mackintosh και Chris Casket (Extreme Noise Terror) συνεχίζουν να επιστρατεύουν στοιχεία από όλο το φάσμα του ακραίου ήχου. Οι δέκα συνθέσεις του "Viscera", βουτηγμένες στο Monotheist-ικό πνεύμα του black/death/doom δεν ηχούν γερασμένες, ξεπερασμένες, ή χειρότερα, πρόχειρες. Εμβαθύνοντας στην ατμόσφαιρα, το άλμπουμ εμπνέεται από τη θρησκεία και τις εφιαλτικές τις προεκτάσεις, και με τις ταχύτητες ως επί το πλείστον πεσμένες, ηχεί ως ένα φυτίλι που σιγοκαίει. Μέχρι να πεταχτεί μια σπίθα και αν εκραγεί.

Βέβαια, μέσα στο extreme metal, οι Strigoi θα ρίξουν crust/grind αναφορές. Το εναρκτήριο, υποβλητικό ομότιτλο, θα δώσει τη θέση του στο "King Of All Terror", και το βασανιστικό "An Ocean of Blood" στην metallic hardcore τελειότητα, διάρκειας δυόμιση λεπτών, που ακούει στο όνομα "Napalm Frost". Όταν δε, οι Strigoi επιχειρήσουν να ενώσουν αυτούς τους κόσμους όπως συμβαίνει στο "Hollow", αγγίζουν και τις κορυφές του άλμπουμ. Διότι, παρά το γεγονός πως η διάνθιση με κατάμαυρες φόρμες του πυρήνα των Strigoi, όπως συμβαίνει στο "Bathed In Black Sun" ή το θεατρικό, βγαλμένο από τις πρόσφατες ημέρες των Behemoth, "Byzantine Tragedy", προσφέρει μια πνοή ανανέωσης, το "Viscera" θριαμβεύει στην παρακμή.

Ο πολεμικός καπνός του "Redeemer" θα επαναφέρει τους Strigoi στην τελική ευθεία. Τότε, το οκτάλεπτο φινάλε του δίσκου με το "Iron Lung", θα ξεδιπλώσει όλες τις συνθετικές αρετές του αγαπητού Greg. Με τα φωνητικά του να μην στερούνται δυναμικής, αλλά και τα κιθαριστικά θέματα να εκπέμπουν μια εμπνευσμένη λιτότητα, το "Viscera" ολοκληρώνεται μεγαλοπρεπώς. Οι Strigoi συνεχίζουν να διεκδικούν τη θέση τους στη σύγχρονη σκηνή, μένοντας πιστοί στη φόρμουλά τους.

Ο Mackintosh είναι ένας σπουδαίος συνθέτης που δεν συμβιβάζεται. Απελευθερωμένος, ενδίδει στην σκοτεινή του πλευρά και φιλτράρει τις επιρροές του και αναζητεί εκ νέου δημιουργικό καταφύγιο στο extreme metal. Συνεχίζει την πρόσφατη τάση όπου καταξιωμένοι metal μουσικοί δημιουργούν crust/extreme metal σχήματα, σε μια αναγκαία, και ζωτική, επιστροφή στις ρίζες. Μια επιστροφή, σε ένα απαλλαγμένο από βαρίδια ηχόχρωμα που αντιλαμβάνεται την ακρότητα ως μια ολοκληρωμένη πρόταση. Μια επιστροφή στην πηγή. Το "Viscera", μπορεί να μην ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στους κόσμους του, ή ανά στιγμές να χάνεται στην αφοσίωσή του, αποκομμένο, αλλά δεν υπάρχει δευτερόλεπτο όπου δεν ηχεί επιβλητικό.

Bandcamp
Youtube
Spotify

  • SHARE
  • TWEET