Steve Lukather

Ακόμα θυμάμαι την πολύ ευχάριστη έκπληξη που μου προκάλεσε το προ διετίας album των Toto, "Falling In Between". Αμφιβάλλω μάλιστα αν θα σβηστεί από τη μνήμη μου η ζωντανή εμφάνιση του group στη χώρα μας στα πλαίσια της προώθησης του παραπάνω album.

Οι Toto πάντοτε αποτελούσαν, πιστεύω, το πιο προσβάσιμο μονοπάτι με κατεύθυνση είδη μουσικής που από μόνα τους δε χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη εμπορικότητά τους, όπως είναι η jazz, η fusion, και ασφαλώς η progressive. Και το "Falling In Between" έσμιξε αυτά τα είδη κάτω από την ένδυση της pop αισθητικής και του υπέρμετρου ταλέντου όλων των μελών του group. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ήχος των Toto αποτελεί κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος αποτέλεσμα των μουσικών αναζητήσεων ενός ανθρώπου, όπως είναι ο Steve Lukather.

Εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με την πέμπτη solo δουλειά του Lukather, η οποία αποτελεί ίσως ό,τι πιο ώριμο έχει δημιουργήσει μόνος, μακριά από το group του, αλλά και με οποιονδήποτε από τους αξιοθαύμαστα πολλούς καλλιτέχνες που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν.

Το "Ever Changing Times" μοιάζει ως η φυσιολογική συνέχεια ή, μάλλον, το κομμάτι που έλειπε από το puzzle του "Falling...", καθώς ο Lukather παραθέτει μάλλον ό,τι ιδέες είχε και δεν έφτασαν ποτέ στο album. Το ομώνυμο και εισαγωγικό κομμάτι του "Ever Changing Times" μοιάζει ενδεικτικό του όλου εγχειρήματος, καθώς ο γνώριμος ήχος της κιθάρας του Lukather δένει με τη χαρακτηριστική χροιά του και την, υποτονική ίσως για πολλούς, μελαγχολική ατμόσφαιρα που ταυτόχρονα σου δίνει μια υπόσχεση ανάτασης στα κομμάτια που ακολουθούν.

Ο Lukather επέλεξε γύρω του άτομα που γνωρίζει και τον γνωρίζουν πολύ καλά. Συνέπεια αυτού, λοιπόν, το δεμένο αποτέλεσμα από πλευράς παραγωγής και συνθέσεων.

Αν αφήσουμε κατά μέρος, όμως, τον θαυμασμό προς τον καλλιτέχνη και τη χωρίς δεύτερη σκέψη απόλυτη εμπιστοσύνη στο μουσικό κριτήριό του και τις επιρροές του, τότε πρέπει να παραδεχτώ ότι έχουμε να κάνουμε με ένα album, το οποίο, αν και περιέχει 11 κομμάτια που όλα έχουν να σου προσφέρουν κάτι, δεν υπάρχει δυστυχώς κάποιο από αυτά που θα μπορούσε να σου πει κάτι καινούριο για τον καλλιτέχνη ή να αποτελέσει βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε να χτίσει κάτι πιο ψηλό από το τελευταίο δημιούργημα του group του.

Η αλήθεια είναι μάλιστα ότι η φωνή του Lukather ποτέ δεν αποτελούσε μια από τις βασικές ακουστικές μου απολαύσεις. Θεωρώ ακόμα ότι το εν λόγω album θα μπορούσε να έχει ένα πολύ καλύτερο και αρμονικό σύνολο, αν ο Lukather αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του και καλούσε κάποια ονόματα να συμβάλλουν στον τομέα των φωνητικών. Είναι δεδομένο ότι ο Luke ενσωματώνει τόσα στοιχεία στη μουσική του, που μάλλον δε θα μπορούσε μόνος του να τα υπερασπιστεί φωνητικώς.

Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό μουσικά album, το οποίο, ακόμα κι αν υστερεί λίγο του "Falling In Between" δεν παύει να αποτελεί μια μουσική πρόταση προς όλους τους ανοιχτόμυαλους μουσικόφιλους, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων.