Semen Of The Sun

Οι Semen Of The Sun επιστρέφουν μετά το "Radio Adult: Slow Songs, Cheese & Wine" του 2008. Το heavy rock του τότε, πήρε την Seattle μορφή που του αρμόζει και τον Νεοϋορκέζικο ήχο που του ταιριάζει και αποδίδεται σε έναν ώριμο και κατασταλαγμένο δίσκο ο οποίος τους ταιριάζει απόλυτα. Νομίζω ότι κάπου εκεί ανάμεσα είναι ο ήχος που εκφράζει το συγκρότημα τούτο. Απολαυστικά παλιομοδίτικο και εκρηκτικά μοντέρνο, ταυτόχρονα.

Η «βόλτα» διαδραματίζεται στην Αθήνα και περιέχει πολλές περιοχές, ιδέες και εικόνες που αποτυπώνονται και στο artwork της κυκλοφορίας. Τα φωνητικά όμορφα και κατάλληλα φορτισμένα ώστε να αποδίδουν το ζητούμενο συναίσθημα. Λίγο παραμόρφωση και phone εφέ βρομίζουν την ατμόσφαιρα και βαραίνουν τον ήχο τους. Η κιθάρα ανεβάζει την ταχύτητα και το μπάσο μαζί με τα τύμπανα σε ταρακουνούν για τα καλά. Χορεύεις, σκέφτεσαι, ταξιδεύεις και αποτυπώνεις στο μυαλό σου εικόνες ευχάριστες και αχάριστες, από μια πόλη που σαπίζει και «βρομάει».

Μια από τις πλέον αξιόλογες ξενόγλωσσες εγχώριες rock μπάντες βρήκε τον ρυθμό που της πάει. Οι συνθέσεις, αν και γράφτηκαν χρόνια πριν, είναι προοδευτικές και συνάμα εναλλακτικές. Το indie rock τους θυμίζει κάτι από Dinosaur Jr, έχει τις φωνές των Pearl Jam και κατά βάθος μπλέκει κάτι μεταξύ Pavement και Foo Fighters.

Οι οκτώ συνθέσεις μέσα σε μισή ώρα ακούγονται πανεύκολα. Είναι παραπάνω ευχάριστες από ότι περίμενα και δύσκολα επιλέγεις μια-δυο σαν αγαπημένες. Ξεκινώντας με το "Hard To Admit" κολλάς άμεσα και καταλαβαίνεις αμέσως τη στροφή τους. Το "Dark Days" έχει μια Muse και The Music ιδιοτροπία που το καθιστά διαφορετικό. Το "Bullfight On Snow" σε lo-fi ρυθμούς καταντάει το πιο εναλλακτικό κομμάτι και, αν και ιδιαιτέρα μελωδικό και αργό, θα τολμούσα να το κατατάξω ως την πιο «βρόμικη» ιδέα της κυκλοφορίας. Το "Roses" γρατζουνάει και τιμά το grunge της βόρειας Αμερικής. Στη συνέχεια το garage-punk παραλήρημα ακούει στο όνομα "Good Times" και μας περνάει μια βόλτα από τις νότιες γειτονιές του Memphis μπας και πετύχουμε τον Jay Reatard, μαζί του το "Poison From Above" μας ταξιδεύει σε άλλες γειτονιές του Brooklyn, αυτή τη φορά για να πετύχουμε τους The Men. Όπως και να 'χει και τα δυο χτυπάνε στο ψαχνό. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, γλυκανάλατο και μελωδικό, είναι ταμάμ για την βόλτα που περιγράφει. Τέλος, το "Space Donkey" μας «καθαρίζει» και τελειώνουμε όμορφα την θεοπάλαβη αυτή βόλτα.

Εμπνευσμένες συνθέσεις που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα ονόματα που αράδιασα στις προηγούμενες παραγράφους. Απολαύστε το ανεύθυνα.