Scanner

Το πόσο μεγάλη μπάντα (θα έπρεπε να) θεωρούνται οι Scanner είναι υπεράνω συζητήσεων και σχολιασμού, ειδικά όταν οι ίδιοι έχουν να επιδείξουν στο ενεργητικό τους δίσκους-διαμάντια όπως τα "Hypertrace", "Terminal Earth" και "Ball Of The Damned", αλλά και σπουδαίες δουλειές σαν τα "Mental Reservation" και το πιο πρόσφατο "The Judgement|", που ούτε η όχι-και-τόσο επαγγελματική τους προσέγγιση, ούτε το «ατόπημα» του "Scantropolis" μπορούν να αμαυρώσουν. Φέτος, μετά τη συμπλήρωση 30 χρόνων ύπαρξης της, η μπάντα του Axel Julius κυκλοφορεί μια ιδιαίτερη συλλογή 25 τραγουδιών από ολόκληρη την πορεία της, με τα 10 από αυτά να επανεκτελούνται από το τωρινό line-up.

Έτσι, στο πρώτο μέρος του "The Galactos Tapes" καταρχάς θα ξεχωρίζαμε την παρουσία του "Galactos", ενός τραγουδιού που είχε εμφανιστεί μονάχα στη συλλογή "Doomsday News" της Noise και, ως γόνος της πιο εύφορης περιόδου της μπάντας, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε στους Γερμανούς. Από εκεί και πέρα, έχει γίνει μια αρκετά καλή επιλογή τραγουδιών από όλες τις κυκλοφορίες τους, αν κι ενστάσεις σίγουρα μπορούν να υπάρξουν για την ύπαρξη ή την απουσία κάποιων.

Σε κάποια γενικότερα σχόλια, η ύπαρξη μονάχα ενός τραγουδιού από το "Scantropolis", του μπαλαντοειδούς "Always Alien", μπορεί να χαρακτηριστεί κι αναμενόμενη, ενώ η παρουσία του “Innuendo” μάλλον είναι απροσδόκητη, αλλά, μαζί με τα "Puppets On A String", "We Start It Tomorrow" και "Judge On The Run" τονίζουν τη σπουδαιότητα του "Ball Of The Damned" και τη σημαντική του θέση στη πορεία της μπάντας. Όσον αφορά τώρα τις «χτυπητές» απουσίες, προσωπικά θεωρώ πως τα "Not Alone" και "From The Dust Of Ages" (από το κορυφαίο "Terminal Earth") δεν θα έπρεπε να απουσιάζουν, αλλά βλέποντας τα περιεχόμενα κομμάτια και αντιλαμβανόμενος την λογική των best of συλλογών να καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα κυκλοφοριών της εκάστοτε μπάντας, δεν μπορώ αντικειμενικά να δω ποιο από αυτά θα μπορούσε να απουσιάζει.

Περνώντας στο δεύτερο μέρος, η μπάντα, με τη διαδικτυακή βοήθεια των οπαδών της, αποφάσισε να επανηχογραφήσει δέκα κλασσικές της συνθέσεις από την περίοδο 1988-2002 με το τρέχον της lineup. Κι αν, μουσικά, οι διαφορές δεν είναι ιδιαίτερα αισθητές, η σημαντική διαφοροποίηση βρίσκεται στον τομέα των φωνητικών, όπου ο Ευθύμιος Ιωαννίδης καλείται να μπει στα ερμηνευτικά παπούτσια των προκατόχων του και στουντιακά. Ο ομογενής τραγουδιστής, πάντως, όντας απόλυτα εξοικειωμένος με την ερμηνεία των συνθέσεων της μπάντας (μιας και αποτελεί τραγουδιστή της για σχεδόν μια δεκαπενταετία πια), δίνει τα φωνητικά διαπιστευτήρια του κι εδώ, έπειτα από το προπέρσινο "The Judgement". Αν χωράει κάποιο σχόλιο, θα λέγαμε πως οι συνθέσεις των δύο πρώτων δίσκων (και ιδίως οι πιο γρήγορες εξ αυτών) ταιριάζουν καλύτερα στη χροιά του, ενώ εκείνες της Leszek Szpigiel περιόδου αποκτούν ένα διαφοροποιημένο ηχόχρωμα σε σχέση με της πρωτότυπες εκτελέσεις.

Η μεγάλη διαφορά, ωστόσο, βρίσκεται στις συνθέσεις μέσα από το "Scantropolis", οι οποίες φαίνεται να ευεργετούνται από τις αλλαγές που υπέστησαν. Και προφανώς, δεν αναφέρομαι μονάχα στα πολύ πιο πειστικά φωνητικά του Ευθυμιάδη που αντικαθιστούν άψογα τις ερμηνείες της Lisa Croft, αλλά στις συνολικές διαφοροποιήσεις που κάνουν τα "Sister Mary" και "Till The Ferryman Dies" να βρίσκονται πιο κοντά στον κλασσικό Scanner ήχο και να αναδεικνύουν πολύ καλύτερα τις δυναμικές τους απ’ ό,τι στις προ δεκαπενταετίας εκτελέσεις τους. 
Συνολικά, το "The Galactos Tapes" επιτελεί άριστα το έργο του, δείχνοντας πως εκτός από βαρυσήμαντο παρελθόν, οι Scanner έχουν ένα σταθερό και παραγωγικό παρόν κι ένα πολύ ενδιαφέρον μέλλον μπροστά τους, μια δήλωση που, δεδομένης της ιστορίας των Γερμανών heavy/power metallers, είναι από μόνη της σπουδαία.