Satan

Βαδίζοντας προς το τέλος της χρονιάς, αρχίζουν και πληθαίνουν οι καλές κυκλοφορίες στο heavy metal και η high fidelity ανάγκη σου για τη λίστα των κορυφαίων του 2015 αρχίζει και γίνεται ευχάριστος πονοκέφαλος, που λένε και οι εκφωνητές ποδοσφαίρου. Οι Satan με τον δεύτερο δίσκο της επανασύνδεσής τους (μετά το καταπληκτικό "Life Sentence" του 2013), παίρνουν κι αυτοί μέρος στην κούρσα των κορυφαίων κυκλοφοριών του 2015 και, το σημαντικότερο, αποδεικνύονται εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τα reunion «ξεχασμένων» συγκροτημάτων από τα '80s, να στερούνται νοήματος. Οι κύριοι Ramsey και English (κιθαρίστας και μπασίστας, αντίστοιχα, και των μεγάλων Skyclad αλλά και των Pariah) μαζί με τη μορφή Brian Ross (αυθεντικός τραγουδιστής και των θρυλικών Blitzkrieg) και τους συνοδοιπόρους τους από τον παλιό καιρό, Russ Tippins (κιθάρα) και Sean Taylor (τύμπανα), κάνουν το «repeat» και μας προσφέρουν έναν, αν μη τι άλλο, μεστό NWOBHM δίσκο.

Ξεκινώντας ακόμα πιο εντυπωσιακά από ό,τι το "Life Sentence", το "Atom By Atom" αρπάζει από τα μαλλιά τον ακροατή με το "Farewell Evolution", ένα κομμάτι-tribute σε μια άλλη εποχή, έναν αυθεντικό ύμνο κλασικού βρετανικού heavy metal. Γίνεται αντιληπτό ευθύς εξαρχής ότι θα ακούσουμε έναν δίσκο προσηλωμένο στις NWOBHM αξίες, με τα τραχιά / αλήτικα φωνητικά του Ross να μην έχουν χάσει ούτε ίχνος της underground αίγλης τους, με τις κιθάρες των Tippins / Ramsey να εκτοξεύουν απλά αλλά ευκολομνημόνευτα θέματα, με ένα rhythm section στιβαρό και αφοσιωμένο στον ρόλο του και όλα αυτά μέσα από μια παλιομοδίτικη αλλά ζεστή παραγωγή.

Διατηρώντας καλό ρυθμό σε όλη την 47-λεπτη διάρκειά του, το άλμπουμ συνεχίζει με κλασικά επιθετικά / σκοτεινά Satan τραγούδια, όπως το "Fallen Saviour" (η εισαγωγική riffάρα καρφώνεται στο μυαλό με την πρώτη), το "Ruination" (με το πανέμορφο σόλο), τα συναυλιακά "Atom By Atom" (άλλη σολάρα εδώ) και "My Own God" και oλοκληρώνεται με το επικό "The Fall Of Persephone". Πολύ καλός ο απολογισμός, νομίζω, από τη στιγμή μάλιστα που και τα υπόλοιπα κομμάτια στέκονται αξιοπρεπώς και λειτουργούν άψογα μέσα στην σκοτεινή ατμόσφαιρα του δίσκου. Διόλου πρόχειρο ούτε στον στιχουργικό τομέα, εξ όσων μπορώ να διακρίνω, το "Atom By Atom" ανταποκρίνεται στην ιστορία της μπάντας αλλά και του κάθε μέλους της ξεχωριστά, αποτελώντας συνολικά μια τίμια και απολαυστική κυκλοφορία, λίγο κατώτερη του προκατόχου της.

Εν κατακλείδι, συνιστώ ανεπιφύλακτα στους νοσταλγούς του απώτερου βρετανικού heavy metal παρελθόντος (Witchfinder General, Iron Maiden με Di Anno, Witchfynde, Diamond Head, κλπ) και στους νεώτερους οπαδούς που τρελαίνονται με μπάντες όπως οι Enforcer και οι White Wizzard, να προχωρήσουν άφοβα στο "Atom By Atom". Ιδανικό για ομαδικές μπυροποσίες αλλά και για πιο μοναχικές ακροάσεις, λόγω του σκοτεινού ύφους του, το άλμπουμ στέκεται χωρίς ίχνος κομπλεξισμού δίπλα στα δύο ομοεθνή προβεβλημένα «αδερφάκια» του που γεννήθηκαν το 2015, το "Book Of Souls" των Iron Maiden και το "Battering Ram" των Saxon.