Restorations

LP3

SideOneDummy (2014)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 29/10/2014
Οι Restorations είναι ένα καλοκρυμμένο μυστικό και νομίζω πως ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε αυτό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Restorations είναι μία μπάντα που σχεδόν μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου πέρυσι με το "LP2". O δίσκος εκείνος με συντρόφευσε για το μεγαλύτερο μέρος του έτους και οι δύο φορές που κατάφερα να τους δω ζωντανα μέσα στο 2014 ήταν κάποιες από τις πιο έντονές μου συναυλιακές αναμνήσεις.

Αυτό το -στιβαρό μεν, γκριζοβαμμένο δε- rock που παίζουν μίλαει κατευθείαν στο προσωπικό μου γούστο και πολλά στοιχεία από τη μουσική τους τα βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέροντα και οικεία. Το "LP3" είναι η λογική συνέχεια του "LP2", καθώς φαίνεται μία σχετική αλλαγή στην καλλιτεχνική προσέγγιση του δίσκου. Η ραχοκοκκαλιά είναι εκεί, το τσαγανό και το συναίσθημα επίσης, απλά τα κομμάτια τα θεωρώ πιο προσβάσιμα, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα θετικό, καθώς εκτιμούσα την χαλαρή περιπλοκότητα του "LP2".

Κομμάτια σαν τα "Tiny Prayers" και "Most Likely A Spy" κρύβουν μία πιο upbeat διάθεση στις συνθέσεις τους ενώ έχεις και πιο παράξενες και πειραματικές συνθέσεις, όπως το εναρκτήριο "Whales", το οποίο πράγματι ακούγεται σαν διάλογος φαλαινών αν τους δώσεις μία σχετική ποιητική αδεία.

Εκεί που πρέπει να σταθούμε όμως είναι στο lead single και καλύτερο κομμάτι του δίσκου (για να μην πω χρονιάς), "Seperate Songs". Το μόνο λάθος του κομματιού αυτού είναι πως υπερσκιάζει τα υπόλοιπα του δίσκου, με συνέπεια το "LP3" αρχικά να φαντάζει κατώτερο του αναμενόμενου. Κάτι οι off-beat κιθάρες, κάτι τα καλπάζοντα drums, η φωνητική μελωδία, το πανέμορφο κρεσέντο και το μελαγχολικό κλείσιμο με τους στίχους: «maybe next year» καθιστούν το "Seperate Songs" άψογο στο μάτια μου, και αν είναι να πάρετε ένα πράμα από το κείμενο αυτό, πάρτε αυτό.

Άλλα μεγαλεία συναντάμε στο "Future", που από στιχουργικής άποψης είναι αυτό με το οποίο ταυτίζομαι περισσότερο, ενώ μουσικά πιστεύω πως είναι ένα από τα πιο καλοστημμένα κομμάτια της δισκογραφίας τους. Το σόλο του κομματιού είναι πανέμορφο, και γενικά, όπως ίσχυε και στο "LP2", οι κιθαριστικοί διάλογοι είναι άψογοι καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου.

Εν τέλει, δεν έχω πολλά να πω για τον δίσκο, απλά πως τον αγαπώ. Εάν σας άρεσε το "LP2", δεν υπάρχει λόγος να μην σας αρέσει κι αυτό. Εάν δεν έχετε ακούσει ακόμα το "LP2", τότε πάρτε τα αμπάριζα και θα περάσετε φίνα. Μπορεί να έχει λιγότερες στιγμές που να ξεχωρίζουν άμεσα με την πρώτη αυτιά -παρά το γεγονός ότι το θεωρώ πιο προσβάσιμο από τον προκάτοχό του, μα αυτό δεν σημαίνει πως είναι το ίδιο catchy- αλλά ο απαραίτητος χρόνος που του αρμόζει ανταμοίβεται με το παραπάνω. Κιθάρες παντού, έξυπνες, μελωδικές και απρόβλεπτες.

Οι Restorations είναι ένα καλοκρυμμένο μυστικό και νομίζω πως ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε αυτό.
  • SHARE
  • TWEET