Radiohead

Το 2005, μετά από δεκατρία χρόνια, έξι άλμπουμ και 25 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, η συνεργασία των Radiohead με τη δισκογραφική εταιρία EMI έλαβε τέλος. Η ΕΜΙ περίμενε την κατάλληλη στιγμή, και όταν οι Radiohead επανήλθαν στο προσκήνιο με το τελευταίο άλμπουμ τους "In Rainbows", δεν έχασε την ευκαιρία και έβγαλε στα δισκοπωλεία ένα "box set" με τα έξι άλμπουμ που είχαν ηχογραφήσει για την ίδια, και φυσικά μία "Best Of" συλλογή, την πρώτη του συγκροτήματος. Το συγκρότημα από την πλευρά του έσπευσε να δηλώσει την αντίθεσή του σε αυτήν την κίνηση και πως ουδεμία ανάμειξη είχε στην επιλογή των τραγουδιών για τη συλλογή.

Το "Best Of" των Radiohead διατίθεται σε δύο εκδόσεις: η πρώτη σε μονό cd με 16 τραγούδια και η δεύτερη σε διπλό cd με επιπλέον 13 τραγούδια, με τη δεύτερη έκδοση να είναι σαφώς πιο «χορταστική» (με αυτή θα ασχοληθούμε εξάλλου) και η διαφορά τιμής με την πρώτη να είναι αμελητέα, με βάση το επιπλέον υλικό. Το να μπούμε σε διαδικασία να κρίνουμε το υλικό της συλλογής δεν έχει νόημα, καθώς η δουλειά των Radiohead είναι αναγνωρισμένης αξίας. Αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε είναι εάν η εν λόγω συλλογή μπορεί να δώσει μια καλή γενική εικόνα για το συγκρότημα, εάν μπορεί να συνοψίσει με επιτυχία τις καλύτερες στιγμές των Radiohead, αλλά συγχρόνως να δείξει και την ιδιαίτερη μουσική τους ταυτότητα.

Η απάντηση είναι πως αυτή η συλλογή αξίζει, και ας μην την επικροτεί το συγκρότημα. Τα περισσότερα γνωστά τραγούδια της μπάντας περιλαμβάνονται ("Creep", "Paranoid Android", "Karma Police", "Street Spirit (Fade Out)" κτλ.), όπως περιλαμβάνονται και λιγότερο γνωστά, αλλά εξίσου σπουδαία, όπως το "Let Down". Τα "The Bends" και "ΟK Computer" αποδεικνύονται «νικητές», καθώς επτά τραγούδια από κάθε άλμπουμ βρίσκονται στη συλλογή, με τα υπόλοιπα άλμπουμ να μοιράζονται από 3-4 τραγούδια. Το tracklist είναι ανακατεμένο, κάτι που δίνει την ευκαιρία στον ακροατή να μεταπηδάει σε διαφορετικές μουσικές πτυχές του συγκροτήματος, για παράδειγμα από την ευαίσθητη pop του "Fake Plastic Trees" στην ηλεκτρονική τρέλα του "Idioteque". Από την άλλη, εξίσου ενδιαφέρον θα είχε και μία χρονολογική παράθεση των τραγουδιών, για να μπορεί ο ακροατής να παρατηρήσει πως εξελίχθηκε ο ήχος της μπάντας απο το 1993 μέχρι το 2003. Ξεχωριστή αναφορά αξίζουν δύο τραγούδια της συλλογής, το "Talk Show Host" και το "True Love Waits", τα οποία δεν ανήκουν σε κάποιο άλμπουμ. Το πρώτο είναι από τα αγαπημένα b-side των Radiohead και το δεύτερο ένα live ακουστικό κομμάτι, από το ep "I Might Be Wrong: Live Recordings".

Αν είστε φανατικοί «ραδιοκέφαλοι», το παρόν review μάλλον σας είναι αδιάφορο, καθώς είτε έχετε ήδη σπεύσει να προμηθευτείτε τη διπλή συλλογή για συλλεκτικούς σκοπούς, είτε της έχετε γυρίσει την πλάτη όπως έκανε και το ίδιο το αγαπημένο σας συγκρότημα. Εάν όμως θέλετε να γνωρίσετε τους Radiohead, αυτό το "Best Of" αποτελεί μία καλή ευκαιρία μύησης στον κόσμο τους και εδώ έγκειται η όποια αξία της συλλογής.

Υ.Γ.: Παράλληλα με τo "Best Of" cd κυκλοφόρησε και "Best Of" dvd με όλα τα videoclips των Radiohead. Κυκλοφορία σαφώς πιο ενδιαφέρουσα και ελκυστική απ' ό,τι το cd.