Om

Πριν εφτά μήνες περίπου, σε γνωστό club της Αθήνας, η υπογράφουσα τόλμησε να εναποθέσει στα decks το "Jerusalem" των ιδιαίτερων και αγαπημένων Sleep: οποία έκπληξης για αυτό που ακολούθησε! Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένα τέτοιο γκρουπ θα αποθεωνόταν σε νυχτερινό χώρο εξαιτίας των μακροσκελών και ιδιόμορφων συνθέσεών του. Κι όμως, όταν στο 10ο λεπτό το κομμάτι διακόπηκε (η διάρκειά του ξεπερνούσε τη μία ώρα!) για να ακολουθήσει κάποιο άλλο αγαπημένο άσμα, ο κόσμος διαμαρτυρήθηκε και αυτό μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση. Επιτέλους, το καλό αναγνωρίζεται και φέρει την αποδοχή του κοινού που δεν είναι μόνο για solos και ανελέητο κοπάνημα.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Om: αυτό το δίδυμο που ακολουθεί τα χνάρια των Pink Floyd αλλά και των Black Sabbath και μας ταξιδεύει με τις βαριές και τόσο καλογραμμένες μονότονες μελωδίες του, προέρχεται από την μήτρα των Sleep (Al Cisneros φωνή και μπάσο, Chris Hakius ντραμς). Οι Om, αν θέλουμε να τους χαρακτηρίσουμε με μια φράση, είναι αυτό που λέμε «η πνευματική ανατολή, το ψυχικό ταξίδι που όλοι υπομονετικά προσμένουμε για την ολοκλήρωση του είναι μας». Μπερδευτήκατε;

Μετά από δυο πολύ καλές δισκογραφικές δουλειές από τη δική τους Holy Mountain (προσοχή: ο τίτλος της εταιρείας δεν είναι τυχαίος) και δύο split με τους Current 93 και Six Organs of Admittance, ήρθε η ώρα να ανοιχτούν λίγο περισσότερο και να κυκλοφορήσουν την τρίτη και καλύτερη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, με τίτλο "Pilgrimage" υπό τη σκέπη της Southern Lord, που όλο και ανεβαίνει στην εκτίμησή μου με τις επιλογές της. 3 συνθέσεις αυτή τη φορά, συν μία που πρόκειται για μια reprise έκδοση του ομώνυμου, το "Pilgrimage" γίνεται πραγματικό οδοιπορικό στα αυτιά μας και μας περνάει από ένα μουσικό καθαρτήριο που θα μας εξαγνίσει μέχρι τελευταίας ρανίδας για να μας παραδώσει καθαρούς στο τέλμα της προσωπικής μας αναζήτησης. Ταξίδι για προσκύνημα, πορεία της ζωής στη γη και οι ψαλμοί που ανατέλλουν μέσα από την φωνή του Al γίνονται ο καταλληλότερος κοινωνός σε αυτό το πέρασμα στην άλλη πλευρά.

Μπάσο που ακούγεται σα χαμηλοκουρδισμένη, επιβλητική κιθάρα και «βρωμάει» Sleep από μακριά, τύμπανα που συνοδεύουν άρτια την κορύφωση της ταντρικής μας αναζήτησης και μια φωνή που ξεδιπλώνει δυνατότητες χωρίς βαρύγδουπες ερμηνείες είναι τα συστατικά του "Pilgrimage", που μέχρι και το εξώφυλλό του συντελεί σε όλο αυτό το μυστικιστικό άγνωστο, την ψυχική πραγματικότητα και τα αιτιολογικά επίπεδα της ανθρώπινης ύλης.

Για μένα οι Om (= μπάντα με βαθιά πνευματική άποψη, φανερώνεται και στους στίχους), που έχουν στοιχειώσει μέρες το cd player μου, άγγιξαν το τέλειο. Η μόνη απορία μου είναι τι θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν μετά το "Pilgrimage". Επιτέλους, έκαναν ένα δίσκο με τέσσερα κομμάτια (τα δύο γύρω στα 5 λεπτά και τα υπόλοιπα ξεπερνούν ελαφρώς τα 10 λεπτά) και κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο έργο με αρχή, μέση και τέλος. Μετά όμως τι; Πάντως, μέχρι τότε θα έχω «λιώσει» το συγκεκριμένο άλμπουμ και θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι για τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα...