Old Man Gloom

Αντί προλόγου και εισαγωγής θα παραθέσω μερικές χρήσιμες πληροφορίες για την δημιουργία του δίσκου "NO", οι οποίες αξίζουν παραπάνω από λόγια, ιστορίες και λοιπά σχόλια. Αρχικά να αναφέρω το line-up το όποιο αποτελείται στις κιθάρες από τους Aaron Turner (ex-Isis, Twilight, Mammifer, Jodis, Greymachine, Lotus Eaters) και Nate Newton (Converge, Doomriders, ex-The Ocean), Santos Montano στα τύμπανα και C. Scofield (Cave In, Zozobra) στο μπάσο.

Η δημιουργία του artwork της κυκλοφορίας επιμελήθηκε επίσης από τον Aaron Turner, ιδιοκτήτη της Hydra Head. Tο mastering του δίσκου έγινε από τον James Plotkin, με γνωστές δουλειές σε πληθώρα συγκροτημάτων όπως Voivod, Thou, Pelican, Nadja, Khlyst, Khanate, Gnaw, 5ive και Isis. Η παράγωγη και η μίξη πραγματοποιήθηκαν από τον ειδήμονα πλέον στον χώρο, κιθαρίστα των Converge, Kurt Ballou, με παρόμοιες παραγωγές σε πρόσφατα άλμπουμ μπαντών όπως Buried Inside, Kvelertak, Trap Them, High On Fire και Black Breath. Τέλος, ακούμε συμμετοχές των K. Baker, τραγουδιστή των All Pigs Must Die, και του Mike McKenzie (Gunface), κιθαρίστα των The Red Chord.

Αν όλα αυτά δεν σας έπεισαν, τότε να κάνω μερικές παρατηρήσεις για έναν από τους πιο φρέσκους, μοντέρνους και ανοιχτόμυαλους sludge metal δίσκους που δεν απαρνιέται την εποχή του, φλερτάρει με ambient και ηλεκτρονικές καταστάσεις και παραδίδει μαθήματα ωμότητας και σαπίλας όπως πρέπει να είναι. Ξεκινώντας, μια ambient εισαγωγή μας βάζει σιγά-σιγά σε ένα sludge παραμύθι που γοητεύεται από doom μάγους. Ο θόρυβος στις κιθάρες είναι βασικό συστατικό της επιτυχημένης συνταγής και απάνθρωπα φωνητικά μετατρέπουν το συναίσθημά μας σε απόγνωση. Ρυθμοί, κραυγές και θορυβώδεις κιθάρες κάνουν το "The Forking Path" ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ. Η συνέχεια, μυστηριώδης και παράξενη. Drone, ambient και noise σαν από δίσκους των Nadja και μια ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει πλέον την μπάντα. Στο "Rats" μουγκρητά και παράνοια περιμένουν τα τύμπανα να κλωτσήσουν. Εδώ το συγκρότημα παρουσιάζει την νέα του μουσική μορφή και κάπου στη μέση της σύνθεσης διαπιστώνεις ότι η μπάντα κάνει τέλεια τη δουλειά της. Θυμίζει ύμνους από Botch, Breach, Cult Of Luna και αθάνατους Burst. Το ακουστικό "Crescent" παραδόξως ταιριάζει απόλυτα στη στιγμή και στο κλείσιμο αυτής της κυκλοφορίας που έρχεται με κραυγές που ακολουθούνται από συντριπτικό παίξιμο των εγχόρδων και των κρουστών. Αλλαγές ταχυτήτων και βασανίστηκα ουρλιαχτά καταλήγουν σε ένα άρρωστο στατικό drone κλείσιμο.

Το "NO" λέει όχι σε ανώριμες ιδέες και δένει καταπληκτικά τα διαφορετικά μουσικά είδη, παράγοντας μια ασύλληπτη ατμόσφαιρα που λείπει από τούτα τα ακραία μουσικά φαινόμενα. Μοναδικοί ήχοι που παράγονται από ένα super project που στο τέλος δύσκολα μπορείς να παρομοιάσεις και να κατηγοριοποιήσεις. Ένας εντυπωσιακός δίσκος, φανταστικά δεμένος παράγει ένα συνονθύλευμα ήχων που σπέρνει στο διάβα του.