Nekromant

Οι φήμες λένε ότι πριν τούτο τον δίσκο οι Σουηδοί ρόκαραν άγρια αρχικά. Εν συνεχεία ασπάστηκαν τη Sabbath - Pentagram γραφή, βάρυναν και σκλήρυναν. Αγνοώντας τις πρότερες δουλειές τους, αδυνατώ να υπερασπιστώ ή να αμφισβητήσω αυτές τις φήμες. Θα αρκεστώ στο παρόν τους, έστω και με μικρή καθυστέρηση μερικών μηνών.

Τα κύματα αναβίωσης στο metal δίνουν και παίρνουν. Κυρίως έχουν να κάνουν με τον ήχο και την παραγωγή, καθώς ουδέποτε έπαψε να υπάρχει το κλασικό ή το doom metal για παράδειγμα. Το σουηδικό τρίο στέκεται στην απέναντι πλευρά, εκεί όπου θα βρούμε τους Spirit Adrift και τους Khemmis. Φέρνουν το heavy/doom metal στο παρόν, με οδηγό τη μεγάλη, ογκώδη και καθαρή παραγωγή. Μοντέρνος ήχος λοιπόν και δεν είναι τυχαίο. «Μπορεί να εκπλαγείτε» αναφέρει κάπου η μπάντα, «αλλά δεν είμαστε όλοι οι Σουηδοί φαν των ξύλινων καλυβών στο δάσος ή το να περνάμε όλη τη μέρα μας εκεί».

Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την αγάπη για τον τόπο τους και τους θρύλους του. Έτερον εκάτερον. Και τα βουνά τους θα παινέψουν (σε τίτλο και εξώφυλλο) μην τυχόν πέσουν και τους πλακώσουν, τους θεούς και τα τέρατα της μυθολογίας τους. Οι ιδέες τους αναπτύσσονται σε σχετικά μεγάλες συνθέσεις, δίχως περιττά λεπτά πάντως ή υποψία ανίας. Έντονα μελωδικοί, με τις παντοδύναμες μπασογραμμές να βαράνε κατευθείαν στο ψαχνό. Όγκος είναι η λέξη που κυριαρχεί σε αυτόν τον δίσκο. Από τα ντραμς έως τα κιθαριστικά riffs (ενίοτε και σε black διαθέσεις) η μπάντα προσπαθεί και εν τέλει καταφέρνει να σε μεταφέρει στις ιστορίες που αφηγείται. Ακόμα και όταν απουσιάζουν οι στίχοι.

Ευχάριστη έκπληξη οι πάλαι ποτέ Serpent, δίνουν αρκετές αφορμές για να ασχοληθείτε μαζί τους. Αρκεί να μη βγάζετε εξανθήματα με τον όρο μοντέρνο heavy metal. Α ναι, και τα φωνητικά σε αυτή την κατηγορία ανήκουν. Το ρωσικό ρητό «το παρελθόν είναι ο φάρος και όχι το λιμάνι» μάλλον συνοψίζει άψογα τούτον τον δίσκο.

Bandcamp