Mystic Prophecy

Περίμενα εδώ και δύο χρόνια με μεγάλη ανυπομονησία την καινούρια κυκλοφορία των Mystic Prophecy. Είμαι οπαδός του συγκροτήματος από την πρώτη του δουλειά, με τίτλο "Vengeance", το 2001. Μπορώ, λοιπόν, με βεβαιότητα να πω ότι με αντάμειψαν για την υπομονή μου με το υπέροχο "Fireangel", την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια της μπάντας μέχρι στιγμής.

Ο τραγουδιστής Δημήτρης Λιαπάκης και η παρέα του τα δίνουν όλα και μας προσφέρουν ένα δίσκο ατόφιου heavy / power. Αυτή τους τη δουλειά θα τη ζήλευαν, πιστέψτε με, πολλά φτασμένα συγκροτήματα του χώρου. Οι Γερμανοέλληνες από τη Βαυαρία, αφού ψάχτηκαν αρκετά στις προηγούμενές τους δουλειές, φαίνεται πως βρήκαν τον ήχο που αναζητούσαν, τον ήχο που τους ταιριάζει.

Το πιο δυνατό χαρτί της μπάντας είναι σίγουρα τα φωνητικά του Λιαπάκη. Ο Δημήτρης φροντίζει σε κάθε δίσκο να προοδεύει, αλλά εδώ νομίζω ξεπέρασε τον εαυτό του. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε μερικά σημεία θυμίζει υπερβολικά τον Dickinson της πρόσφατης περιόδου. Δεν έχουμε να κάνουμε όμως με ξεδιάντροπη κόπια του Bruce, αλλά απλά με μία πολύ όμορφη φωνή, επηρεασμένη από μία metal θεότητα.

Και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα και μεγαλουργούν. Ιδιαίτερα οι δύο κιθαρίστες, Constantine και Markus Pohl, σολάρουν ακατάπαυστα, ενώ και τα ριφάκια τους είναι σκέτη πώρωση. Πολύ καλοί και ουσιαστικοί, επίσης, οι Connie Andreszka στο μπάσο και Stefan Dittrich στα τύμπανα. Η παραγωγή, τέλος, του δίσκου είναι πολύ δυνατή και βοηθά το συγκρότημα να πάει ένα επίπεδο παραπάνω.

Καλύτερες στιγμές του άλμπουμ θεωρώ τα "Across The Gates Of Hell", "Demons Blood", "Fireangel" και "Revolution Evil", αλλά όλα τα τραγούδια είναι υψηλότατου επιπέδου. Συνθέσεις που σου μένουν, χωρίς όμως να θεωρούνται εύπεπτες. Δε μπορώ να βρω κάτι αρνητικό σε αυτή την προσπάθεια. Οι Mystic Prophecy μας προσφέρουν ένα δίσκο-επιτομή καλού heavy / power. Απολαύστε τους.