Morne

Η είδηση της δισκογραφικής επιστροφής των Morne έπειτα από μια πενταετία, ήταν ένα από τα πλέον ευπρόσδεκτα μουσικά γεγονότα της τρέχουσας χρονιάς. Το συγκρότημα από τη Μασαχουσέτη, με μια σειρά κυκλοφοριών, αρχής γενομένης από το εντυπωσιακό "Untold Wait" του 2009, με κάθε του κυκλοφορία οικοδομούσε ένα ιδιαίτερο, προσωπικό ήχο. Το "To The Night Unknown" του 2018, είχε αφήσει την τετράδα παραδομένη σε ένα ντελίριο post/sludge/doom metal.

Το "Engraved With Pain", που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες, βρίσκει το σχήμα να εξελίσσεται εκ νέου. Από τις επικές crust καταβολές του ιθύνοντα νου Miłosz Gassan (μην ξεχνάτε το παρελθόν του στους θρυλικούς Πολωνούς Filth Of Mankind – των οποίων το κλασικό μοναδικό άλμπουμ "The Final Chapter" επανακυκλοφορεί φέτος), μέχρι το φλερτ με το υποβλητικό, θηριώδες mid-tempo όπως το δίδαξαν οι τοξικές ατμόσφαιρες των Ministry, υπάρχει μια αισθητική γραμμή, η οποία, γοητευμένη από το post-metal των Amenra, οικοδομεί εκτενείς συνθέσεις βουτηγμένες στο έρεβος των Celtic Frost. Το "Engraved With Pain", υπό τη σκέπη της εμβληματικής Metal Blade, αποτελεί πιθανώς την πιο επιβλητική και μονολιθική κυκλοφορία της μπάντας.

Συνεχίζοντας, ακόμη πιο βίαια και πνιγηρά από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός του, το "Engraved With Pain" ντύνει τις ηχητικές του αλυσίδες με στιχουργικές που αινιγματικά επικεντρώνονται στην παρούσα κοινωνική πραγματικότητα. Το συγκλονιστικό "Wretched Empire", με τα βασανιστικά, stenchcore ρυθμικά του μέρη, θα αποτελέσει τη σύνθεση – πρότυπο που συμπυκνώνει την αισθητική και φιλοσοφία των Morne. Η τετράδα, κατάφερε να κυκλοφορήσει μια σύγχρονη και γοητευτική εκδοχή ενός ήχου που φαινομενικά φαντάζει αναχρονιστικός. Και όμως, οι κομβικές noise/ambient παρεμβολές καθώς και η πιο μοντέρνα προσέγγιση στο στοχευμένο riffing (τηρουμένων των αναλογιών), δένει εξαιρετικά με τα επιβλητικά τύμπανα και τα βασανιστικά φωνητικά.

Σε τέσσερις μακροσκελείς συνθέσεις συνολικής διάρκειας 41 λεπτών, οι Morne δεν ηχούν στιγμή βαρετοί, ή κουραστικοί. Μονάχα επίπονοι. Η έναρξη του άλμπουμ με το εντεκάλεπτο ομότιτλο άσμα, θα αντηχήσει τα ιδανικότερα στοιχεία της doom παράδοσης, υπό ένα extreme metal πρίσμα. Με μια παραγωγή που επιτρέπει σε πνιγηρά leads και μπασογραμμές να δώσουν όγκο και αιχμή, τα πρώτα φωνητικά θα εισέλθουν στο πέμπτο λεπτό. Οι Morne, αφοσιωμένοι στην τέχνη τους, στοχεύουν σε κατακλυσμιαίες ατμόσφαιρες, θέλοντας να αιχμαλωτίσουν το ακροατήριο σε ένα ηχητικό καθαρτήριο. Και με κάθε δευτερόλεπτο, το επιτυγχάνουν.

Με το "Engraved In Pain", οι Morne επιστρέφουν αποφασιστικά σε μια σκηνή η οποία βρίσκεται σε έξαρση, όχι απαραίτητα με ποιοτικούς όρους. Οι αργές ταχύτητες, δεν κρύβουν τις extreme καταβολές τους, και το βλέμμα τους δεν φαντάζει γερασμένο, ή λιπόψυχο. Το πένθιμο εμβατήριο του καταληκτικού "Fire And Dust", θα αφήσει πίσω του καμμένη γη. Όπως σε κάθε συγγενικό αισθητικά δίσκο που σέβεται τον εαυτό του, η απόγνωση θα επέλθει, αλλά με μια αίσθηση αποκάλυψης, όπως αυτή αποκαλύπτεται κινηματογραφικά στο δεύτερο μισό. Τα επιβλητικά κιθαριστικά μέρη, μες την αποσταγμένη απλότητά τους, κρύβουν μια εμφατικά ιδιοφυή συνθετική αντίληψη. Το ταίριασμά τους με τα φωνητικά και τους τυμπανιστικούς ρυθμούς, αποτελεί την αιθιστική πεμπτουσία που θα σε κάνει να επιστρέφεις σε αυτό το άλμπουμ περισσότερες φορές από όσες νομίζεις.

Από την αναφορά τους στο εξώφυλλο του "Circle The Wagons", μέχρι τις εμφανίσεις σε φεστιβάλ όπως το Roadburn, οι Morne έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα. Στον πέμπτο τους δίσκο, συμπυκνώνουν όλες τους τις ηχητικές πτυχές και δικαιώνονται. Όπως γίνεται αντιληπτό και στο "Memories Like Stone", που ανεβάζει σχετικά τις ταχύτητες, παραμένουν ασυμβίβαστοι, επίμονοι στο ηχητικό τους όραμα. Ανά στιγμές δε, πιάνουν συναισθηματικές κορυφώσεις που γυρίζουν το χρόνο πίσω, δίχως να νοσταλγούν. Επειδή παραμένουν κρίσιμοι. Επιστροφή μέσα από την άβυσσο της κοινωνικής σήψης, στοχευμένη προς την δημιουργική ισοπέδωση.

Bandcamp