Morne

Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια από την εξαιρετική δισκάρα "Asylum" τούτης εδώ της μπάντας. Ήταν αυτό το αμάλγαμα noise metal καφρίλας μπλεγμένο με μοντέρνο και βρώμικο doom. Στο ίδιο μοτίβο αλλά όχι τόσο εντυπωσιακά συνέχισαν δύο χρόνια μετά και στο "Shadows".

Λυπάμαι που δεν άκουσα νωρίτερα αυτόν τον δίσκο. Πέραν ότι εκτιμώ κι ακολουθώ την μπάντα χρόνια, το κομμάτι "Not Our Flame", αν όχι ο δίσκος ολόκληρος, θα ήταν σίγουρα στις λίστες με τα αγαπημένα/καλύτερα της χρονιάς. To κομμάτι βάζει στα ίσα κάτω τους Amenra και πολλούς άλλους του χώρου καθώς βγάζει ένα αριστούργημα μέσα από αβάσταχτο πόνο. H πορεία με τα "The Blood Is Our Own" και "Scorn" παρότι και τα δύο είναι σε άλλο ρυθμό, είναι εντυπωσιακή. Αυτή η τριάδα, καθιστά τον δίσκο φανταστικό. Δυστυχώς τα υπόλοιπα κομμάτια, όχι ότι είναι κακά, δεν κάνουν αυτή την τρομακτικά καλή εντύπωση. Είναι πιο κόπιες του ίδιου τους του εαυτού από τα παλιά, παρά κάτι εμπνευσμένο και μοντέρνο. Αν ακούσεις κομμάτια όπως τα "Show Your Wounds" και "Shadowed Road" θα καταλάβεις ότι πρόκειται για διαλείμματα από το σκίσιμο της πέτσας και το μάτωμα του δέρματος που προσφέρουν τα άλλα. Έχουν τον ρόλο τους κι αυτά, αλλά δεν είναι εντυπωσιακά. Στο τέλος, το "Surrendering Fear" μου θύμισε το παλιό το εγγλέζικο το death/doom, το ατμοσφαιρικό το πένθιμο και καταθλιπτικό metal που λέγαμε στα νιάτα μας. Γενικότερα ο δίσκος εάν είχε λιγότερα κομμάτια θα ήταν καλύτερος. Παράξενο αυτό που λέω, άλλα το ξεκίνημα και η εντυπωσιακή τριάδα που περιέγραψα, μάλλον θα μου έφταναν, μαζί με το κλείσιμο του δίσκου. Δεν θα πέταγα στα σκουπίδια τα υπόλοιπα κομμάτια (σχεδόν τα μισά δηλαδή) αλλά θα τους πρότεινα να τα ξαναδουνε στο μέλλον, να τα φτιάξουν από την αρχή ή ενορχηστρωτικά να τα μαζέψουν κάπως.

Αυτή η μπάντα δεν απογοητεύει ποτέ. Ξέρουν να δημιουργούν μια έντονη και μαύρη τέχνη που περιέχει κάτι πραγματικά βαρύ και συντριπτικό. Κόλλησε μαζί τους αν είσαι σε κατάμαυρη διάθεση. Είναι ότι πρέπει.

Youtube