Monkey3

Astra Symmetry

Napalm (2016)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 05/10/2016
68 λεπτά εξαγνιστικής και «χασιματικής» ψυχεδελικής μουσικής, για πνευματικές ανατάσεις
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η κεντρική Ευρώπη έχει μία παράδοση στην αντίφαση. Τη μουσική αντίφαση τουλάχιστον μιας και αυτή μας ενδιαφέρει εν προκειμένω. Συγκλονιστικές μπάντες έχουν διαταράξει την καθημερινότητα μας αρκετές δεκαετίες τώρα. Η Ελβετία είναι ένα παράδειγμα επ' αυτού. Hellhammer/Celtic Frost θέλετε; Ή μήπως Coroner; Samael; Πιο μοντέρνα πράγματα; Πάμε σε Knut και Mumakil. Ε, πλέον μπορούμε να μιλάμε και για τους Monkey3. Αυτούς τους τρελούς ροκάδες (γιατί τέτοιοι είναι στην πραγματικότητα) που ήρθαν να συνταράξουν τον κόσμο (μου).

Από το 2001 και εξής συγκροτούνται σαν μπάντα μιας και προέρχονται από τα jam sessions community της Λωζάνης. Μουσικοί όπου άραζαν και τζάμαραν με τις ώρες στη Λωζάνη και μέσα από τα ατελείωτα jamming sessions αποφάσισαν να μετουσιώσουν όλη αυτή την ενέργεια και τις ιδέες μέσα από το όχημα ενός συγκροτήματος. Και το όνομα τους ένας φόρος τιμής σε αυτήν την κοινότητα είναι.

Πάντα οι Monkey3 αρέσκονταν στα ψυχεδελικά, μεγάλης διάρκειας και σχεδόν instrumental, τραγούδια. Αρκετοί εκ του κοινού και των δημοσιογράφων τους θεωρεί σαν μία stoner μπάντα. Πολλά ερωτηματικά πλανώνται πάνω από το κεφάλι μου. Με τον καινούριο δίσκο "Astra Symmetry" οι Monkey3 αποτινάσουν από πάνω τους αυτό το ανέκδοτο. Και πάνε και το concept του δίσκου σε άλλα -διαστρικά- επίπεδα. Όπως εξηγούν οι ίδιοι, το άλμπουμ έχει γραφτεί γύρω από τέσσερα -νοητά- κεφάλαια, με τρία τραγούδια να αποτελούν το κάθε κεφάλαιο. Κάθε κεφάλαιο ο ακροατής θα πρέπει να το ακούσει ως μία οντότητα. Άρα, όπως καταλαβαίνουμε εδώ δεν έχει ευκολίες. Ψυχεδελικά κιθαριστικά σόλο, progressive πλήκτρα και στιβαρό rhythm section που κρατάει γερά για να χτίζουν οι άλλοι δύο τα σενάρια με τους ζωδιακούς κύκλους και τις μαύρες τρύπες.

Οι Pink Floyd ("The Water Bearer") συνάντησαν τους Opeth ("Moon" και "Dead Planet's Eye") της μετά "Watershed" εποχής και ο Al ο Cisneros έβγαλε ένα λιβανιστήρι των OM και μας φλόμωσε. Και μπορεί και κάπου να έπαιξαν και οι Arc Of Ascent ("The Guardian") ένα κομματάκι.

Μπορεί να βάλεις τον δίσκο να παίξει σαν backgroung κάποια άλλης ασχολίας σου, αλλά σε δέκα λεπτά θα έχεις σταματήσει αυτό που κάνεις και θα ακούς προσεκτικά αυτό που βγαίνει από τα ηχεία. Σπουδαίο άλμπουμ.

  • SHARE
  • TWEET