Mike Oldfield

Man On The Rocks

Virgin (2014)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 23/04/2014
Φανερώνει μετά από καιρό το pop / rock πρόσωπό του και γίνεται η καλύτερη στιγμή της δισκογραφίας του τα τελευταία 15 χρόνια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το κακό με τις κυκλοφορίες του Mike Oldfield είναι ότι δεν ξέρεις πριν τις ακούσεις σε ποιο από τα προσωπεία του θα αντιστοιχούν. Ο Oldfield έχει μέσα στις τέσσερεις δεκαετίες που δισκογραφεί επιδείξει τουλάχιστον τρία προσωπεία. Το ένα είναι αυτό του prog συνθέτη που γνωρίσαμε με το "Tubular Bells", το άλλο είναι αυτό του new age / ηλεκτρονικού συνθέτη ενώ αυτό που συχνά ξεχνιέται είναι αυτό του pop/rock τραγουδοποιού. Το «ξεχνιέται» ίσως είναι μία υπερβολή αφού τα τραγούδια του παίζονται αδιαλείπτως στο ραδιόφωνο αποδεικνύοντας, αν δεν ήταν ξεκάθαρο μέχρι τώρα, ότι όταν το θέλει μπορεί να είναι κορυφαίος στο είδος αυτό όπως αποδεικνύουν επιτυχίες όπως τα "Moonlight Shadow", "Man In The Rain", "To France", "Tricks Of The Light" κ.ά.

Όπως πιθανόν να καταλάβατε από την εκτενή αναφορά στην τελευταία αυτή εκδοχή του ταλέντου του, το "Man On The Rocks" επικεντρώνεται αυστηρά στην πιο εύπεπτη μουσική του με έντεκα νέες συνθέσεις που διεκδικούν τη δική τους θέση στο σύγχρονο ραδιόφωνο ή ακόμα και στα single charts, γιατί όχι. Η αποκλειστική ενασχόλησή του σε αυτό το στυλ σίγουρα μπορεί να χρεωθεί ως επιστροφή αφού είχε πολλά χρόνια να παίξει τόσο απενοχοποιημένα pop μουσική. Ως επιστροφή όμως, και μάλιστα ακόμα σημαντικότερη, μπορεί να δει κανείς την κυκλοφορία του "Man On The Rocks" στην Virgin, την εταιρία που δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ουσιαστικά αυτός έστησε στα πόδια της.

Από άποψη μουσικής και μόνο από τις παραπάνω πληροφορίες είναι δυνατόν όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Oldfield να φανταστούν τι μπορεί να ακούσουν. Πρώτα και κύρια τον χαρακτηριστικό ήχο της κιθάρας του καθώς ο Oldfield είναι ένας από τους κιθαρίστες (το σύνολο δεν πρέπει να ξεπερνάει όσους μετριούνται στα δάχτυλα μίας παλάμης) του οποίου ο ήχος είναι χαρακτηριστικός και μοναδικός, άμεσα αναγνωρίσιμος. Φυσικά υπάρχουν εδώ και τα ιρλανδικά μοτίβα που σπάνια αποχωρίζεται ενώ ο συνδυασμός δύο επιπέδων κιθάρας, ακουστικής και ηλεκτρικής, δίνει τον πιο εμπορικό χαρακτήρα στα τραγούδια μαζί φυσικά με τις χαρακτηριστικές μελωδίες. Το "Sailing" για παράδειγμα που ξεκινάει τον δίσκο είναι άμεσος απόγονος του "Moonlight Shadow" και του "Man In The Rain" αν και, υπό αυτή τη σκοπιά, είναι κατώτερο, όπως συνήθως τα sequel είναι. Κατώτερο αλλά παρά ταύτα αξιαγάπητο. Η φωνή που αυτή τη φορά υπηρετεί τα τραγούδια του Oldfield είναι του, σχετικά άγνωστου, Luke Spiller ο οποίος είναι μετρημένος αλλά αποτελεσματικός.

Το "Man On The Rocks" δεν έχει filler αλλά από την άλλη, ακόμα κι αν υπάρχουν τρία-τέσσερα τραγούδια που ξεχωρίζουν (συγκεντρωμένα κατά κύριο λόγο στο πρώτο μισό του δίσκου με εξαίρεση το επικό "Chariots") δεν υπάρχει και το εξαιρετικό αυτό single που θα μείνει στην Ιστορία. Για οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη μπορεί αυτό να ήταν υπερβολικά υψηλή απαίτηση, για τον Mike Oldfield όμως είναι κάτι που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, και μόνο ότι έγραψε έναν δίσκο που ακούγεται τόσο ευχάριστα και πολλές φορές, ίσως μάλιστα με αυξανόμενα εθιστικά αποτελέσματα, είναι, όχι μόνο κατόρθωμα, αλλά ίσως και η καλύτερη στιγμή της πορείας του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.
  • SHARE
  • TWEET