Lykke Li
So Sad So Sexy
Sad pop επιστροφή με R'n'B άρωμα που θα ακουστεί πολύ
Η τέταρτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία της Σουηδής καλλιτέχνιδας επιβεβαιώνει γι' ακόμα μία φορά ότι της αξίζει ο τίτλος της Ευρωπαίας dark pop βασίλισσας. Αρκετό καιρό πριν η παγκόσμια βιομηχανία του θεάματος ανακαλύψει ότι η πιο δυσοίωνη εκδοχή του pop ήχου μπορεί να βρει σταθερό κοινό και εν τέλει να αποδειχτεί φλέβα χρυσού, η Lykke Li έβαλε τις πολυπολιτισμικές επιρροές της μαζί με αιθέρια dream pop και το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό.
Το "So Sad So Sexy" προσθέτει άλλο ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο στη δισκογραφία της. Πλέον σκαλίζει την R'n'B και φεύγει από το ambient κομμάτι, φτάνοντας ακόμα και στο κατώφλι της hip hop. Κάπως έτσι η δυναμική της (κυριολεκτικά) popular μουσικής φαίνεται να επηρεάζει πιο πολύ από ποτέ τον ήχο της Li, ξεπερνώντας κάποια indie «στεγανά» (σε πολλά εισαγωγικά) και ανοίγει το δρόμο για την απογείωση σε chart, airplay, view και stream.
Πέρα από την επιφανειακή ακρόαση του δίσκου, πρέπει να σκεφτούμε το συνολικό αποτύπωμά του συγκριτικά με τα προηγούμενα άλμπουμ της δημιουργού του. Πάντα στην ίδια θλιμμένη γραμμή, η μουσική παίρνει βαθμό πάνω από τη «βάση» που με τόσο κόπο έχει ορίσει η ίδια η Lykke Li με το έργο της. Ωστόσο δεν προχωρά σε πιο βαθιά εξερεύνηση αυτών των καινούργιων στοιχείων με τα οποία καταπιάνεται.
Ως καλύτερα κομμάτια ξεχωρίζουν τα "Deep End", "Hard Rain" και το προσωπικά αγαπημένο "Two Nights", σε συνεργασία με τον ράπερ Aminé. Οι στίχοι αναδύουν ακόμα την απαισιοδοξία και την ένταση της αρνητικής εμπειρίας που μας έκαναν να κολλήσουμε από την πρώτη στιγμή, χωρίς να πέφτουν σε φτηνές υπερβολές χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης - τακτική που έχουν ακολουθήσει αρκετοί τα τελευταία χρόνια για να τραβήξουν την προσοχή. Εν έτη 2018, η Lykke Li μοιάζει να παρακολουθεί τη σύγχρονη μουσική και να πειραματίζεται συνεχώς, ξανοίγοντας τους ορίζοντές της και βγάζει ένα άλμπουμ έντονα επηρεασμένο από την R'n'B. Είτε αυτή η στροφή οφείλεται στην κυριαρχία του είδους στον δημοφιλή ήχο, είτε στην περιέργεια της ίδιας της καλλιτέχνιδας, ο δίσκος ακούγεται εύκολα και απολαυστικά, χωρίς όμως να σε κάνει να θες να τον ακούσεις ξανά και ξανά.
