Lychgate

Η λέξη precipice μεταφράζεται ως γκρεμός. Δεν είναι φυσικά παράξενο ότι μια black/death metal μπάντα θέλει να μας πάρει μαζί της σε μια ηχητική κατακρήμνιση, είναι όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση επιθυμία αντιφατική. Διότι όσο οι Βρετανοί Lychgate κι αν έχουν το βλέμμα στραμμένο προς την άβυσσο, άλλο τόσο η ίδια τους η μουσική κάνει τα πάντα για να πετάξει ψηλά και πέρα.

Το "Precipice" είναι το τέταρτο τους άλμπουμ και τους βρίσκει να έχουν εξελιχθεί από μια avant-black μπάντα, βαθιά επηρεασμένη από τους Blut Aus Nord, σε ένα καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση progressive extreme metal όχημα. Κύριο όπλο τους είναι η θεατρικότητα του ήχου τους - η οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που χρησιμοποιούν το organ - καθώς και οι έντονες αναφορές από την κλασική μουσική. Το baroque άρωμα που εκλύουν δεν μπορεί παρά να θυμίσει κάτι από παλιούς Arcturus ή κι από την αύρα γκρουπ όπως οι A Forest Of Stars.

Παρά την ακραία του φυσιογνωμία, το "Precipe" είναι μάλλον ένα άλμπουμ βραδείας καύσεως. Στο ξεκίνημα του, τα "Mausoleum Of Steel" και "Renunciation" αποκαλύπτουν ένα death metal πρόσωπο που, ναι μεν μοιάζει έντεχνο, δεν στερείται όμως από ταχύτητα και τραχύτητα. Σε αυτήν την πρώτη εντύπωση, οι Lychgate κινούνται σαν μια σύγχρονη μπάντα που δεν φοβάται το δυσαρμονικό και το τεχνικό στοιχείο. Στην συνέχεια όμως, η τριάδα των "The Meeting Of Orion And Scorpio", "Hive Of Parasites" και "Death’s Twilight Kingdom" έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα - ή μάλλον καλύτερα, να τα εμπλουτίσει.

Σε αυτό το σημείο του άλμπουμ (και από εκεί κι έπειτα) ο Vortigern (κιθαρίστας, οργανίστας, συνθέτης κι ενορχηστρωτής του γκρουπ) φανερώνει μια πληθώρα εκφραστικών εργαλείων. Το organ και το piano έρχονται στο προσκήνιο, οι αρμονίες δανείζονται πολλά από τον ιμπρεσιονισμό και την jazz, οι δυναμικές αυξομειώνονται, η ατονικότητα καραδοκεί, η φαντασία παίρνει τα ηνία. Η μουσική κινείται πλέον μέσα σε γνήσια προοδευτικές, πολύ-στιλιστικές ατραπούς και η ατμόσφαιρα γίνεται πολύ πιο εγκεφαλική κι εσωτερική. Κάπου εδώ έχει γίνει πια φανερό: οι Lychgate έχουν φτιάξει την πιο γεμάτη δουλειά τους.

Ο κόσμος των Lychgate δεν είναι ένας κόσμος ιδιαίτερα σκοτεινός ή εφιαλτικός. Είναι περισσότερο ένας κόσμος που αγαπάει τις σκιές και τα σύμβολα, τις δυστοπικές λογοτεχνικές και κινηματογραφικές αναφορές. Από αρκετές απόψεις, μοιάζει σαν ένας συγγενής της πρόσφατης δισκάρας των συμπατριωτών τους Qrixkuor, αντί όμως για συμφωνικό τρόμο, οι Lychgate προκρίνουν το μυστήριο και το παράδοξο. Ο τραγουδιστής Greg Chandler (Esoteric) ο οποίος έχει μιξάρει και τα δύο άλμπουμ, αρέσκεται στο να μπερδεύει τις χροιές των οργάνων, στο "Precipice" όμως είναι αδύνατο να κρυφτούν οι εντυπωσιακές κιθάρες του Vortigern και το εκπληκτικό, αέρινο rhythm section των Tom MacLean και T.J.F Valley.

Πριν ολοκληρωθούν τα σχεδόν 50 λεπτά του, το "Precipice" έχει χαράξει εναλλασσόμενες διαδρομές ανάμεσα στην θεατρικότητα και την ακρότητα. Μέσα σε αυτά τα μονοπάτια, οι Lychgate κινούνται άνετα και δημιουργικά, χτίζουν την μουσική τους με ταλέντο και προσωπικότητα, παίζουν κρυφτό με το αναμενόμενο και το απρόβλεπτο. Το αποτέλεσμα είναι ένας θαυμάσιος δίσκος που δικαιωματικά θα προσμετρηθεί στα αξιομνημόνευτα avant άλμπουμ που γέννησε η extreme σπορά του 2025. Το άλμπουμ τελειώνει αφήνοντας ερωτηματικά αλλά και μια παράξενη αίσθηση πληρότητας: αυτή η πτώση μας έβγαλε μάλλον δυνατότερους.

Bandcamp