Lvcifyre

Οι, με έδρα τη Βρετανία, Lvcifyre αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν μετά από επτά χρόνια νέο full length. Το σχήμα, χαρακτήρισε τον διάδοχο του "Svn Eater" ως το πιο δύσκολο βουνό που είχαν να ξεπεράσουν έως τώρα. Το black/death metal των Lvcifyre είναι εξοντωτικό και απόκοσμο, πνιχτό και αδιαπέραστο. Η, μερική τους επιστροφή πριν από δύο χρόνια με το EP "Sacrament", είχε προειδοποιήσει πως ο νέος δίσκος δεν ήταν απλώς καθοδόν, αλλά πως θα επέλεγε τον δύσκολο δρόμο.

Είμαι ακόμη πεπεισμένος πως η γοητεία αυτού του σχήματος δεν είναι η όποια επιφανειακή, ή τεχνική, προοδευτικότητα. Οι Lvcifyre συνθέτουν μουσική που υπηρετεί το χάος. Οι επιρροές σαφείς, λειτουργούν απλώς ως πυξίδες περιπλάνησης. Το έρεβος των συνθέσεων του σχήματος λειτουργεί κυρίως ψυχολογικά. Βέβαια, θεωρώ αυτονόητο πως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο σε ένα συγκρότημα που βασίζεται σε riffs, η τεχνική είναι αναγκαίο συστατικό. Πράγματι, το "The Broken Seal", αποδεικνύει επίσης πως κάθε κομμάτι που ηχογραφούν οι Lvcifyre διακατέχεται από ένα βάθος. Κοψίματα, εναλλαγές ρυθμών και εντάσεων, υπόκωφα μπάσα και διαστροφικά riffs.

Οι Lvcifyre όμως, και με την επιστροφή τους αυτό καθίσταται ιδιαίτερα σαφές, επιχειρούν να ηχογραφήσουν εμπειρίες. Κατά κάποιο τρόπο, ασπάζονται ένα παρόμοιο δόγμα με τους Dead Congregation. Οι επιρροές της αμερικανικής σκηνής φιλτράρονται σε κατράμι, συνθέτοντας μια ελεγχόμενη παράνοια. Το "The Broken Seal" είναι σφιχτό. Κανένα κομμάτι δεν διαθέτει αχρείαστα χωρία ή ξεχειλωμένες διάρκειες. Διακατέχεται από μια λιτότητα, η οποία όμως δεν ισοδυναμεί με απλοϊκότητα. Το "Headless Rite" αποδίδει τα μέγιστα εξαιτίας της προαναφερθείσας συνοχής. Παράλληλα, το ομότιτλο άσμα επικαλείται αυτά τα τοξικά και ανίερα leads που έχουν το θράσος να εκπυρσοκροτούν για λίγο χρονικό διάστημα, είναι εκρηκτικά.

Οι εννέα συνθέσεις συνθέτουν ένα ενιαίο κτήνος. Κατά μια έννοια, είναι μια τελετουργία. Τα ήπια αρπίσματα και τα μουγκρητά της εισαγωγής του "The Wolf Of The Great Dark", μεταβαίνουν απολύτως ομαλά σε ένα φρενήρες παρανάλωμα. Το απόκρυφο φινάλε του δίσκου με το "Black Mass", υποβλητικό, δίνει άλλη διάσταση στις εξάρσεις των υπολοίπων συνθέσεων. Οι Lvcifyre με αυτό το άλμπουμ παρουσιάζουν το πιο δεμένο σύνολο τραγουδιών τους. Είναι ωμοί, αλλά ιδιαίτερα ατμοσφαιρικοί. Παράγουν εικόνες και τσακίζουν μυαλά έχοντας ως όπλο τον ήχο τους. Αποστασιοποιημένα, χωρίς να πρωτοτυπούν συνθέτουν μια αναγνωρίσιμη ταυτότητα. Βελτιώνουν την παραγωγή και οικοδομούν τείχη καπνού από distortion, ηχώ και τελετουργικά τύμπανα δια χειρός Menthor, τα οποία η μείξη ευνοεί.

Στον πυρήνα του, το "The Broken Seal" είναι ωμό και ευθύ. Δεν διαθέτει συνθέσεις που να ξεχωρίζουν με χαρακτηριστική άνεση. Υπό μια έννοια όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Οι Lvcifyre παίζουν στα όρια, και παρά τις όχι και τόσο εμφανείς διαφορές από το "Svn Eater", αυτός ο δίσκος ηχεί πιο ψυχωμένος. Για την ακρίβεια, ακόμη και οι, στα όρια της επιτήδευσης, παύσεις ή τα πιο θεατρικά φωνητικά, λειτουργούν συμπληρωματικά στα κύματα από riffs. Ακούς το "Tribe Of Khem" και αισθάνεσαι πως θα βρεθείς καταμεσής ενός κυκεώνα.

Ο δίσκος ξεκινά με το "Gods Await Us", το οποίο, πέρα από καλωσόρισμα, είναι μια δήλωση. Αυτό το άλμπουμ προορίζεται αυστηρά, και θα ικανοποιήσει έως ένα σημείο, για τους λάτρεις του πνιγηρού και απόμακρου ήχου. Οι Lvcifyre επέστρεψαν από την κόλαση και για να σε τραβήξουν από το αυτί να περάσεις μια εποχή διάρκειας 43 λεπτών σε αυτή. Αν το αναζητείς ενέδωσε και αφήσου να παρασυρθείς. Το "The Broken Seal" έχει κάτι το εθιστικό που δεν είναι εύκολα αντιληπτό.

Bandcamp