Lonker See

Σκοτεινό και επαναλαμβανόμενο ξεκινάει το "Infinite Garden"... Τόσο το σκοτάδι όσο και η επανάληψη είναι σημαντικά στοιχεία της ταυτότητας των Lonker See. Το "Hamza" είναι το τρίτο full-length των Πολωνών, οι οποίοι μπήκαν για τα καλά στα ραντάρ μας με το φοβερό "One Eye Sees Red" προ διετίας. Η νέα τους κυκλοφορία, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, ακολουθεί σε εξίσου ανώτατα ποιοτικά επίπεδα.

Το σαξόφωνο συνεχίζει να αποτελεί σήμα κατατεθέν τους. Εισέρχεται λίγο αργότερα στην εξίσωση και συνοδευέι μια δόμηση που, στη συγκεκριμένη σύνθεση, χαρακτηρίζεται από την ευφυή απουσία κορύφωσης. Το "Gdynia80" επιταχύνει τους ρυθμούς, επιμένοντας στα επαναλαμβανόμενα μπάσα και κιθάρες, που κάνουν την εμφάνισή τους και καθιστούν τις οργανικές μεταβάσεις πιο συμβατές στο μέσο αυτί. Η πόλη-λιμάνι της Γκντύνια, πατρίδας των Lonker See, γίνεται έμπνευση για μία από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ. Κι αν είχαμε συνδέσει την Πολωνία με τη μελωδικότερη και μελαγχολικότερη σκηνή του σύγχρονου prog, αυτή η μπάντα βρίσκεται στο απέναντι άκρο: Ένα jazz/space/psychedelic rock με άκρατο ερωτισμό.

Το "3-4-8" κρατάει γερά το προϋπάρχον σκοτάδι, αυξάνει την επιθετικότητα και εντείνει τον jazz χαρακτήρα με τα free form σκρατσαρίσματα του σαξοφώνου. Το απότομο κόψιμο στη μέση για πιο μελωδικές στιγμές, συνοδεία ψιθυριστού, σιγουτραγουδισμένου λα-λα-λα θα δημιουργήσει υποψία ‘70s prog και όχι άδικα. Το ομώνυμο "Hamza" επιστρέφει το κλίμα στην υποτονικότητα, καλύπτει το πρόσωπο με το αραβικό του βέλο και χορεύει ανατολίτικους ρυθμούς γύρω από εστία φωτίας μια δροσερή νύχτα...

...Κομβικό και μεταβατικό κομμάτι, ούτως ώστε να εισέλθει το "Put Me Out" ως η ομολογουμένως καλύτερη σύνθεση. Μέσα στα σχεδόν δέκα λεπτά του, οι Lonker See παίζουν φέτος, για μία και μοναδική φορά, με τους κανόνες του παιχνιδιού του χτισίματος, λιθαράκι-λιθαράκι. Τα παιχνιδίσματα του σαξοφώνου δεν είναι παρά μια μικρή λωρίδα καπνού που ίπταται από ένα σβησμένο κερί. Τα τύμπανα παίρνουν το ρόλο κυρίαρχου οργάνου και οδηγούν το ρυθμό σε επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, ανεξάρτητα από το υπόλοιπο κλίμα. Τα κομμάτια του κολάζ προστίθενται, έως ότου το κομμάτι αποκτήσει σίγουρο βηματισμό και φτάσει στα όρια κάποιας υποψίας groove και εν τέλει στην κορύφωση.

Το "Open & Close" είναι η απόπειρά τους για πιο τυπική, ταξιδιάρικη ψυχεδέλεια, λίγο πριν το "Earth Is Flat", στο κλίμα τον καιρών, κλείσει τον δίσκο με την πιο δύστροπη και πειραματική διάθεση· κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο soundtrack σινεφίλ ταινίας ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Το "Hamza" είναι άρτιο δείγμα σοβαρής ψυχεδέλειας άλλης εποχής, όπου, όταν τα αιθέρια φωνητικά της Kucharska συνομιλούν με το υπνωτιστικό μπάσο (που παίζει η ίδια), μας έρχεται στον νου το εξαιρετικό άλμπουμ των Heron Oblivion το 2016, όχι ως άμεση επιρροή, μα ως διαφορετικό αποτέλεσμα ιδίων αγαπών.

Bandcamp