Kriegshög

Κοίτα να δεις που το 2024 έχει πολλές εκπλήξεις. Μία από αυτές, ήταν η είδηση της άφιξης του δεύτερου full length των Ιαπώνων hardcore θεών Kriegshög. Η τετράδα από το Τόκιο, επιστρέφει δεκατέσσερα χρόνια μετά το ανελέητο ομότιτλο ντεμπούτο LP της, με το "Love & Revenge" και μας πιάνει όλα απροετοίμαστα. Το αποτέλεσμα; Το συγκρότημα συνεχίζει την εξερεύνηση της πρόσφατης ηχητικής του πορείας, κυκλοφορώντας πιθανώς τον (raw) hardcore δίσκο της χρονιάς μέχρι τώρα. Πριν προχωρήσουμε όμως, θαρρώ πως επιβάλλεται μια σύντομη αναδρομή.

Ήταν 2008 όταν με το EP-φωτιά "Hardcore Hell" οι Kriegshög μπήκαν για τα καλά στη ζώνη του λυκόφωτος που είναι το καυτό ιαπωνικό raw/d-beat noise punk. Σε μια εποχή μάλιστα που η σκηνή γνώριζε εκ νέου αναβίωση μετά τα ‘80s -‘90s, οι Kriegshög με το ομώνυμο άλμπουμ τους το 2010 έβαλαν γερά θεμέλια για να στρέψει όλο και περισσότερος κόσμος το βλέμμα του προς μια άκρως ενδιαφέρουσα, όσο και ιδιότροπη πολιτικοποιημένη ηχητική πρόταση. Έκτοτε, το σχήμα κυκλοφόρησε ένα επτάιντσο στα ίδια μήκη κύματος το 2016, και το "Paint It Black / White Out" το 2019, το μέχρι πρότινος τελευταίο δείγμα γραφής του. Εκεί, σε αυτή την έξοχα αντιθετική κυκλοφορία, η μπάντα ξεδίπλωσε εντονότερα την αγάπη της για το ‘70s space rock (!) και το stoner.

Συνεπώς, υπό μία έννοια, το disclaimer στο σχετικό δελτίο τύπου για το "Love & Revenge" που αναφέρει μεταξύ άλλων ως επιρροές τους Jerusalem, Kyuss και Sleep δεν θα έπρεπε να προξενεί μεγάλη έκπληξη. Στην τελική, stoner-crust έχουν επικαλεσθεί και άλλοι πως παίζουν στο παρελθόν (καλησπέρα Warcollapse), ενώ οι πιο ψυχεδελικές/space επιρροές, έχουν αξιοποιηθεί στο χώρο και σε περιπτώσεις όπως οι λατρεμένοι πάλαι ποτέ Νορβηγοί Akrasia ή πρόσφατα οι Rigorous Institution. Φυσικά, επιρροές από Zouo, G.I.S.M., Crude, The Execute, Kuro, Discharge, σταθερά παρούσες. Σε σχετικά μήκη κύματος, δεν μπορώ να μην τραβήξω μια παράλληλη γραμμή με τους επίσης Ιάπωνες crust θρύλους Life που σε κυκλοφορίες όπως το "Proof Of Survival" EP του 2014 τους είδε να κινούνται στη δεύτερη πλευρά του προς αυτά τα χωράφια. Οι Kriegshög όμως το κάνουν κάπως διαφορετικά.

Τα 22 λεπτά του "Love & Revenge" διαθέτουν πολλή γκρούβα. Η ογκώδης παραγωγή αποκρύπτει το θορυβώδες fuzz-άρισμα, αλλά αναδεικνύει τις τόσο εθιστικές μπασογραμμές του Shingo ως κινητήριο μοχλό. Μάλιστα, με τα τύμπανα του Sanche να παίρνουν μια γενναία τζούρα από τη βίβλο του hard rock, οι ρυθμοί και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα των οκτώ συνθέσεων αναδεικνύουν κάτω από το σκονισμένο χάος μια υποβόσκουσα παλαιομοδίτικη μουσικότητα. Έτσι, κομμάτια όπως το "P.S.M." και το "Grey Agony" βρίσκουν το σχήμα σε τρομερή κατάσταση, κερδίζοντας μονομιάς τις εντυπώσεις με κάθε λεπτομέρειά τους, από τα leads μέχρι τα γυρίσματα, όντας ακαταμάχητα.

Στο μαινόμενο εναρκτήριο "虚空"(μτφ «κενό») τα ουρλιαχτά του Masaki δίνουν το στίγμα. Στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, το "眠らない身体" (μτφ «άυπνο σώμα») εντείνει τις παραδοσιακές προαναφερθείσες επιρροές, σε σημείο να μπορεί να χαρακτηριστεί δούρειος ίππος του άλμπουμ για «αμύητο» κοινό. Το "ねぇ" θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις d-beat επιρροές που τόσο αγαπάμε στους Kriegshög, με ένα εντυπωσιακό γύρισμα, και το φινάλε του δίσκου με το "冷たい人間" (μτφ, «κρυόκαρδος άνθρωπος») θα βγάλει μια desert rock αύρα, η οποία όμως δεν θα φοβηθεί να αποκτήσει δραματικό αέρα, για ένα λυτρωτικό και δίκαιο φινάλε, που σε πεισμώνει με την αφοσίωσή στον στόχο που είχε ανέκαθεν η μπάντα.

Η συνοχή και η συμπάγεια αυτού του δίσκου, που του φέρει ένα κολασμένο, αποκαλυπτικό rock ‘n’ roll αέρα, τον καθιστά ιδανικό soundtrack για τις στιγμές που θες να χορέψεις γεμάτος έρωτα για τη ζωή, μέσα σε έναν κόσμο που φλέγεται. Εξαρχής, ο τίτλος μου κέντρισε το ενδιαφέρον, και μου έκανε συνειρμούς με το πειραματικό πολιτικοποιημένο δράμα "Eros + Massacre" ("Erosu Purasu Gyakusatsu") του 1969, του σκηνοθέτη Yoshishige Yoshida, πιθανώς της διασημότερης ταινίας του ιαπωνικού ‘60s new wave. Ακούγοντας το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ, βρίσκομαι στο επίκεντρο μιας ψυχεδελικής συνύπαρξης κυνισμού, παραδοχών, απελευθέρωσης, βιώματος, πολιτικοποίησης, κοινωνικής κριτικής, ανορίοτου έρωτα, ιδεών που νιώθω πως διατρέχουν όλο το δίσκο. Ιδεών άκαμπτων μπροστά στον φόβο ή την ανασφάλεια του παρόντος.

Η όμορφη κακοφωνία των Kriegshög φέρει εντός της μια απελευθερωτική προοπτική. Δεν φοβάται να εσωτερικεύσει «εξωτικές» επιρροές, ούτε να αποκαλύψει την ειλικρίνειά της. Αφήνει το συναίσθημα και την διονυσιακή ορμή να καθοδηγήσει τη μουσική, έχοντας σαφές όραμα στο τι αναζητεί σήμερα. Στις σκιές, στο underground, στις κρυφές συζητήσεις, τέτοιες μουσικές θριαμβεύουν. Οι Kriegshög ξορκίζουν πόνο και ενοχές, παθιάζονται και με βλέμμα ειλικρινές και φωτισμένο, βιώνουν όσα φέρει η καθημερινότητα στα σιωπηρά βλέμματα και τις εσωτερικές παραδοχές, στο έπακρο. Γιατί δεν μπορούν αλλιώς.

Το τολμηρό "Love & Revenge" μέσω της απλότητάς του επιτυγχάνει δύσκολους συγκερασμούς. Στην τελική, η μάχη για τον έρωτα άρα και την ζωή έναντι της εφιαλτικής επιβίωσης στον καπιταλισμό, θα είναι πάντα μια διαρκής μάχη αγάπης, μια μάχη πολιτική. Με τα σκληρά της λάθη, τις ατέλειες, τις αμαρτίες, τις προδοσίες, τις ήττες, τις απογοητεύσεις. Αρκεί να μην χάνει το βλέμμα από την όμορφη μεγάλη εικόνα, αφήνοντας τη μουσική να την οδηγήσει προς αυτή. Συγκλονιστική επιστροφή, που στιγματίζει χρονιά, και αν σου τα σκάσει καλά, τη ζωή. Ροκενρόλ, που λενε και στο χωριό μου.

Bandcamp
Youtube