In Flames

Come Clarity

Nuclear Blast (2006)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 18/01/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Σιγά σιγά πέρασε ο καιρός και οι In Flames έφτασαν αισίως στον 9ο δίσκο τους. Ο τίτλος αυτού, "Come Clarity" και οι Σουηδοί, σε έναν δίσκο, δείχνουν με απόλυτη σαφήνεια τι έχουν κατορθώσει να κάνουν μέχρι σήμερα.Η αλλαγή που έφεραν στον ήχο τους με το "Reroute To Remain" ήταν αναγκαία , από τη στιγμή που όλοι έβλεπαν πως η σκηνή του μελωδικού death είχε κορεστεί. Ευτυχώς, για αυτούς και για εμάς, το συνειδητοποίησαν νωρίς. Έτσι λοιπόν, δύο δίσκους μετά, συνεχίζουν να προσφέρουν αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο τους, αλλάζοντας μερικά πραγματάκια μέσα από τα οποία καθρεφτίζονται οι τάσεις τους για πρόοδο και εξέλιξη, χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους.Ρυθμός, μελωδία, συναίσθημα είναι 3 λέξεις που πιστεύω πως χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη κυκλοφορία. Η παρουσία των lead guitars εδώ είναι πιο έντονη από το "Soundtrack To Your Escape". Stromblad και Gelotte δείχνουν ξανά την ικανότητα τους να παίζουν όμορφα μελωδικά solos. Ωστόσο, η δομή των κομματιών εξακολουθεί να στηρίζεται στo rhythm section, όπου Svensson και Iwers παραμένουν σταθερές αξίες. Αυτό που για μια ακόμα φορά εντυπωσιάζει είναι η απόδοση του Friden. Η φωνή του έχει «ανοίξει» και το δείχνει με το παραπάνω. Χαρακτηριστικό της η εκφραστικότητα, ιδιαίτερα στα καθαρά σημεία η ερμηνεία του είναι συνταρακτική.Στο "Come Clarity" θα βρούμε κομμάτια τύπου "F(r)iend" , όπως το "Take This Life", καθώς επίσης και κομμάτια για πιο χαλαρές καταστάσεις (για να ηρεμήσουν τα πνεύματα), όπως το ομώνυμο. Ακόμα και κάποια που μας θυμίζουν ποιοι δίδαξαν σε όλους αυτούς τους Αμερικανούς τι εστί μελωδικό death metal, βλέπε "Versus Terminus". Για πρώτη φορά όμως μας παρουσιάζουν ένα κομμάτι γραμμένο λες και προορίζεται για score ταινίας, το οποίο κλείνει τον δίσκο. Το "Your Bedtime Story Is Scaring Everyone" δεν είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι, όπως παραπλανητικά φαίνεται στην αρχή, αλλά εξελίσσεται σε ένα από τα πιο πρωτότυπα κομμάτια που μας έχουν προσφέρει μέχρι στιγμής οι In Flames. Θα λειτουργούσε ιδανικά σαν άνοιγμα των συναυλιών τους.Κάνοντας έναν απολογισμό και αφού έχω ακούσει τον δίσκο αρκετές φορές μπορώ να πω το εξής. Όσοι θεωρούν ότι με το "Reroute To Remain" οι In Flames ξεπουλήθηκαν, να τους πω ότι σε αυτόν τον δίσκο υπάρχει και κομμάτι με γυναικεία φωνητικά ("Dead End") να τους χώσουν 10 μέτρα πιο βαθιά στο χώμα. Όσοι τους προτίμησαν για αυτήν τους την αλλαγή, θα ξαφνιαστούν σε κάποια σημεία, αλλά αυτό το κάτι από τα παλιά υπάρχει διάχυτο σε όλα τα νέα κομμάτια και γι' αυτό θα πρέπει να τους δώσουν λίγο χρόνο παραπάνω. Για τους λίγους (μακάρι να ήταν πολλοί) που ακολουθούν τη μπάντα πριν και μετά την κρίσιμη καμπή (μαζί με αυτούς και εγώ), τα συναισθήματα που προκαλεί κάθε κυκλοφορία των Σουηδών pop-deathsters (βλακ humor κάνω. Αν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ορολογία!) θα μας τα προκαλέσει και αυτό το νέο τους δημιούργημα.Πότε επιτέλους θα τους δούμε και εμείς ζωντανά στην Ελλάδα; Ελπίζω πάντως όχι σε κανένα από αυτά τα καλοκαιρινά festivals που συνηθίζουν να κλείνουν ως headliners αλλά καταλήγουν να έρχονται μόνο και μόνο για μια βουτιά στα «καταγάλανα» νερά του Αλίμου. Υ.Γ.: Λουκιανέ, ελπίζω να τους επιπλήξεις για αυτήν την περιφρόνηση που μας δείχνουν.

  • SHARE
  • TWEET