Hypno5e

Ακόμα θυμάμαι την ένταση και τον τρόπο με τον οποίο παραληρούσα πριν τέσσερα χρόνια με αυτό που φαινόταν ξεκάθαρα σαν το καλύτερο άλμπουμ των Γάλλων Hypno5e. Το "A Distant (Dark) Source" ήταν ένα πραγματικά εξαιρετικό άλμπουμ που έφτασε να μπει στα καλύτερα του 2019, κυρίως όμως μας παρουσίασε ένα έξοχο και πολυεπίπεδο, «ταρκοφσκικών» διαστάσεων concept που έμοιαζε να τερματίζει το πόσο κινηματογραφική μπορεί να είναι μια σύγχρονη progressive metal μπάντα. Υποστηρίζω ακόμα κάθε λέξη από όσα έγραψα τότε και δεν σου κρύβω πως ανυπομονούσα να βρεθώ ξανά στην λίμνη Tauca για το δεύτερο μέρος της διλογίας και να βυθιστώ ξανά στις θολές της ονειροπολήσεις.

Από την πρώτη ακρόαση του "Sheol" γίνεται φανερό ότι το κουαρτέτο του mastermind Emmanuel Jessua θα πατήσει στις ήδη κατακτημένες αρετές της. Όταν οι Hypno5e παίζουν βαριά riffs το κάνουν με τρόπο καθηλωτικό, συνδυάζοντας το djent με τα καλύτερα που έχει να προσφέρει η μεγάλη των Gojira/Meshuggah σχολή. Και πράγματι, στα 65 λεπτά του "Sheol" θα παρελάσουν μερικά από τα καλύτερα modern prog metal riffs που θα μπορούσες να ζητήσεις, με αποκορύφωμα ίσως τα όσα συμβαίνουν στο "Lava From The Sky" και στο "The Dreamer And His Dream". Riffs με πραγματικά φανταστική ρυθμολογία και σκηνοθεσία, riffs που λένε μια ιστορία από μόνα τους.

Από την άλλη, οι Hypno5e είναι ένα γκρουπ με μεγάλες και βαθιές μελωδικές αναζητήσεις. Το "Sheol" έχει πιο εκτεταμένα ακουστικά μέρη από τον προκάτοχό του και ακόμα πιο ανεπτυγμένα cinematic ανοίγματα. Η μουσική συχνά «βαραίνει» τόσο πολύ από τα ονειρικά συναισθήματα που διέπουν την ιστορία που εκτυλίσσεται, που καταλήγει να ακούγεται δραματική, πνιγηρή μέσα στις μεγάλες της θλίψεις. Επιστρέφουμε στην Tauca στο "Tauca - Part I - Another" για να μας κατακλύσει αυτή η αίσθηση του αιώνια ανεκπλήρωτου. Αυτή την φορά, ο Jessua έχει στο πλευρό του ένα πραγματικό τρίο εγχόρδων για να σιγοντάρει το δράμα εκείνης της παλιάς νύχτας που μια ολόκληρη πόλη έσβησε κάτω από την λάβα. Αν σε όλα αυτά, προσθέσουμε και την καθιερωμένη χρήση ποίησης - αυτή την φορά οι Cesar Vallejo, Jean Cocteau και Anne Sexton ακούγονται σε διάφορα σημεία να διαβάζουν αποσπάσματα από ποιήματα τους - καταλαβαίνει κανείς ότι οι Hypno5e επιχειρούν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη όλων των πραγμάτων που αποδεδειγμένα μπορούν να κάνουν.

Κοιτώντας όμως προσεκτικά όλες αυτές τις στρατηγικές επιλογές αισθητικής που επιχειρεί συνθετικά ο Jessua, διαπιστώνει κανείς και ποιο είναι το λάθος του: αυτή την φορά έχουν χαθεί πράγματα στην τελική ισορροπία. Ο μαξιμαλισμός για να πετύχει πρέπει να προσφέρει και σημεία εστίασης στον ακροατή, οι Hypno5e όμως δεν είναι τόσο καλοί στο να γράφουν hooks κι ευκολομνημόνευτα μέρη, ούτε διαθέτουν κάποιο εξαιρετικό τραγουδιστή - ο Jessua είναι επαρκής αλλά όσο το υλικό γίνεται πιο απαιτητικό μελωδικά, τόσο γίνεται πιο φανερή η ανάγκη μιας εκφραστικής προσωπικότητας στο μικρόφωνο. Το "Sheol" λοιπόν χάνει την ευκαιρία να κοιτάξει στα μάτια τον προκάτοχο του, επειδή είναι πιο «ξεχειλωμένο» και ίσως λίγο πιο φιλόδοξο απ' όσο θα έπρεπε. Οι Hypno5e είναι ικανοί για εκ νέου αριστουργήματα, με αυτή την τακτική της συνεχούς επέκτασης του ήχου τους όμως, είναι φανερό ότι χρειάζονται και νέα στοιχεία.

Πέραν όμως από μια «χαμένη ευκαιρία», τα metal χρονικά του 2023 δεν πρέπει να κρατήσουν το "Sheol" ως έναν μέτριο δίσκο. Τουναντίον, στα αυλάκια του συμβαίνουν ένα σωρό από θαυμάσια πράγματα, με τα δωδεκάλεπτα "The Dreamer And His Dream" και "Slow Steams Of Darkness - Part II: Solar Mist" να συγκροτούν δύο θαυμάσιους prog metal δίδυμους πύργους που σφηνώνουν με δύναμη στο μυαλό το πόσα ωραία πράγματα μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα. Το "Sheol" κρύβει έναν μεγάλο αριθμό prog θαυμάτων, μια παρέλαση από μαγικούς ήχους και εικόνες που θα μπορούσαν να έχουν γεννήσει ένα πραγματικό αριστούργημα, αν απλώς διέθεταν καλύτερο ζύγισμα. Είναι οι Hypno5e ικανοί για ακόμα μεγαλύτερα ύψη; Απ' ό,τι φαίνεται, θα χρειαστεί να το διαπιστώσουμε σύντομα.

Bandcamp