Hilltops Are For Dreamers

In Disbelief

Rockshot Records (2022)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 24/03/2022
Τα όνειρα είναι για να τα πραγματοποιείς και χαιρόμαστε να ακούμε τέτοιες δημιουργίες από Έλληνες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν μια λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον ιθύνων νου (Βασίλης Παπαγεωργακόπουλος) των Hilltops Are For Dreamers είναι αυτή η λέξη που υπάρχει και στο όνομα του group: 'dreamer'. Και σίγουρα πεισματάρης. Πέρσι από αυτήν εδω τη πλατφόρμα γράφαμε για τα δυο EP (το ένα κανονικό το άλλο split με τους Repent For Joy) που κυκλοφόρησαν και υπήρχαν οι ενδείξεις ότι κάτι καλό ετοιμάζεται για πρώτη επίσημη κυκλοφορία. Πέρυσι ξεκίνησε και μια online campaign για μερική χρηματοδότηση του album και κατάφεραν να βρούν και 'στέγη' στη Rockshot και εν τέλει τον Μάρτη του 2022 να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο στο οποίο έχει πέσει αδιαμφισβήτητα πολύ δουλειά και πολύ μεράκι.

Και αν στα EP έγραφα ότι μάλλον τείνει προς το metalcore η αλήθεια είναι ότι με το "In Disbelief" ο ήχος μάλλον είναι περισσότερο post-hardcore με μπόλικα black και μελωδικά περάσματα. Στα φωνητικά βρίσκουμε ξανά τον Michael Enger που συνεργάστηκε και στο split EP του 2020 και η χημεία που ακούσαμε στο "The Tide" βγαίνει και στα υπόλοιπα κομμάτια με τον Enger να δείχνει ότι ακολουθεί το όραμα του Βασίλη αν και τον προτιμώ στα άγρια περάσματα παρά όταν τραγουδάει clean. Ένα όραμα σκοτεινό όπως και το εξώφυλλο, επηρεασμένο από Σκανδιναβικά ακούσματα και λυρικές απολήξεις. Έξυπνα μικρό σε διάρκεια τα οκτώ κομμάτια του ακούγονται σε ένα πέρασμα με το σκοτάδι που τα σκεπάζει όλα να ικανοποιεί από άποψη συνοχής. Η πρώτη τριπλέτα τιτλοφορείται "Shadows" και είναι το πρώτο μέρος του ταξιδιού μέσα από το σκοτάδι. Το "Silence" ξεχωρίζει με τις εναλλαγές από μελωδία σε blast beats και είναι φανερό ότι έχει πέσει αρκετή δουλειά στο προγραμματισμό των drums και φυσικά στα κιθαριστικά μέρη που είναι ο πρωταγωνιστής του album. Opeth-ικό κομμάτι με black περάσματα και από τα καλύτερα του album που ορθώς είναι και το πρώτο κομμάτι που ακούς. Εξαιρετικό το "Healing After The Fall" που ξεκινά ήρεμα με μια όμορφη εισαγωγή πριν σε αρπάξει από τα μαλλιά ο Enger με τις οργισμένες κραυγές που σύντομα όμως μεταλλάσσονται σε κάτι πιο ήρεμο και blues. Έξυπνες, κινηματογραφικές εναλλαγές συναισθημάτων που συνεχίζονται και στην επόμενη ενότητα "Overturn" με την νέα τριπλέτα κομματιών να επικεντρώνονται στην σταδιακή μεταστροφή του αρχικού 'μαύρου' συναισθήματος σε κάτι πιο αισιόδοξο, μεταστροφή που ολοκληρώνεται με τη τελική δυάδα "Awakening" και κυρίως με το πανέμορφο "Unsoiled Soul" στο φινάλε όπου η ακουστική κιθάρα δένει ιδανικά με ένα δυνατό σόλο που κουβαλάει πάνω του όλη την λύτρωση που αποζητούσε για τα εφτά προηγούμενα κομμάτια το album.

Το "Turn Into Oblivion" μαζί με "The Tide" είναι οι πιό metalcore στιγμές του album ενώ το single "Revival" ξεχωρίζει με την ωραία μπασογραμμή που πάνω της στήνεται ένα σινεματικό στόρι όπου οι ταχύτητες ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς με το κομμάτι άλλοτε να θυμίζει Soilwork και άλλοτε Pain Of Salvation. Έχοντας ακούσει τα EP περίμενα ίσως κάτι διαφορετικό αλλά είναι φανερό ότι στη πρώτη τους κυκλοφορία οι HAFD έχουν ένα συγκεκριμένο όραμα και κατεύθυνση και ίσως η απομόνωση και μιζέρια των δύο τελευταίων ετών λειτούργησε καταλυτικά για τη συναισθηματική φόρτιση που έχουν τα κομμάτια. Ένα πολύ καλό ντεμπούτο που δείχνει ότι εκεί έξω υπάρχουν Έλληνες (έστω και εκ Βρετανίας) με πολλά όνειρα και όρεξη να τα πραγματοποιήσουν και που μουσικά αποτελούν άξιους εκπροσώπους του metal εγχώριας (ας το πούμε) παραγωγής. Δυνατά στα ραντάρ μας για τα επόμενα βήματα.

  • SHARE
  • TWEET