Gong

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή εδώ, η νιοστή ενσάρκωση των Gong, δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική μπάντα - ειδικά μετά τον «διακτινισμό» του Daevid Allen προς άλλες διαστάσεις - ενώ η επίσημη θέση είναι ότι αυτό το line-up είναι κι αυτό με την μεγαλύτερη διάρκεια, όντας μαζί περίπου 15 χρόνια. Πιστεύω πως η απάντηση στο παραπάνω δίλημμα έρχεται πατώντας το play: το "Tiny Galaxies" σε μεταφέρει απευθείας στα πέρατα του διαστήματος - ή στις παριζιάνικες ψυχεδέλειες των τελών των 60s - με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι Gong εδώ και 50 χρόνια. Ακόμα κι αν δεχτούμε δηλαδή την κακοήθεια της άποψης ότι αυτό εδώ είναι ένα επίσημο tribute band, είναι τόσο κοντά στο αυθεντικό πνεύμα του γκρουπ που, αλήθεια, δεν έχει πια σημασία.

Ειδικά όταν η μουσική είναι τόσο καλογραμμένη! Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστεί ρετρό ήχους και θα προτείνει ακούσματα νοσταλγικά, όμως οι Gong του 2023 δεν είναι αυτή ακριβώς η περίπτωση. Η ακρόαση του "Unending Descending" δίνει ακόμα ένα επιχείρημα σε όσους κριτικάρουμε νεότερα ψυχεδελικά γκρουπ ως επιφανειακά. Μερικά vintage πεταλάκια δεν σε κάνουν ψυχεδελικό. Ψυχεδελικό σε κάνει η βαθιά κυκλωτική μελωδία, οι μαστουρωμένες πολυφωνίες ή αυτές οι ματζόρε εκρήξεις από riffs και σαξόφωνα που θα συναντήσει κανείς σε τραγούδια όπως το "My Guitar Is A Spaceship" ή το "All Clocks Reset", σε εκείνο το ουδέτερο έδαφος ανάμεσα στο space rock και την jazz. Με λίγα λόγια, η ψυχεδέλεια είναι τέχνη κι όχι τεχνοτροπία, και οι Gong την κατέχουν σε βάθος.

Φυσικά, τα οκτώ τραγούδια του "Unending Descending" αποτελούν κυρίως ένα ταξίδι στο διάστημα. Είτε με αγνές ambient ατμόσφαιρες ("Ship Of Ishtar") είτε με πιο heavy διαθέσεις ("Choose Your Goddess"), το άλμπουμ αποτελεί μια τυπική Gong εμπειρία, όπου το υποκείμενο πρέπει να χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, ενώ αντικρίζει τα περίπλοκα χρώματα και τα πηχτά σκοτάδια των πιο μακρινών συμπάντων. Το καταφέρνει με άνεση, και όχι μόνο επειδή τα ηχοχρώματα του μας θυμίζουν οικείες space εμπειρίες. Το επιτυγχάνει μέσα από την ζεστή, ευφάνταστη ενορχήστρωση, τα πολύ ωραία παιξίματα, τις σωστές αυξομειώσεις ανάμεσα σε αφηρημένες και σούπερ σφιχτές ιδέες.

Προσπαθώ δηλαδή να πω πως το "Unending Descending" είναι ένα πραγματικά καλό άλμπουμ, λίγο δυσανάλογα καλό για ένα σχήμα που υπάρχει εδώ και μισό αιώνα. Είναι ένα καλό άλμπουμ, όχι μόνο επειδή οι Gong «μας δείχνουν πως γίνεται η δουλειά». Είναι καλό γιατί έχει πραγματικά τραγούδια-δυναμίτες ή τραγούδια-σειρήνες όπως το ονειρικό "Asleep Do We Lay" που κλείνει το άλμπουμ. Οι Gong μας προσφέρουν μια από τις τελευταίες εκλάμψεις μιας psychedelic υπεροχής που, σε μεγάλο βαθμό, τείνει να εκλείψει. Άρα έχει λόγο ύπαρξης, και πιθανόν σημαντικό. Απολαύστε λοιπόν ένα ακόμα ταξίδι στις αβύσσους, κανείς δεν ξέρει πόσες ευκαιρίες θα μας δοθούν ακόμα.

Bandcamp