Ghostwoman

Δεν έχει καμμία σημασία ποιον από τους τέσσερις πλέον, μαζί με τον υπερφαινόμενο, δίσκους των Ghostwoman προτιμάτε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δημιούργησαν και συντηρούν ένα καταπληκτικό σερί με το ένα διαμαντάκι να διαδέχεται το άλλο και μάλιστα με συχνότητα μίας κυκλοφορίας το χρόνο κατά μέσο όρο. Τα συστατικά είναι τα ίδια και η συνταγή κλασική, αλλά η μαεστρία στη συνένωσή τους είναι ένα κερδισμένο στοίχημα. Χρειάζονται λίγες νότες για να καταλάβετε τον πυρήνα αυτού που παίζουν οι Καναδoβέλγοι, οι φαζαριστές κιθάρες δεν αφήνουν και πολλές απορίες για την ψυχεδελική τους κατεύθυνση. Όμως φτάνει αυτό; Τα πιο σκληρά μέρη τους έχουν κάνει ορισμένους να μιλάνε και για ενέσεις grunge ή post punk ενώ η μπουκωμένη παραγωγή τους φυσικά επαναφέρει τη συζήτηση για garage και lo-fi indie. Αρκεί να πούμε ότι θα βρίσκονταν σε καλή παρέα δίπλα στους Brian Jonestown Massacre, στους Sisters Of The Sunshine Vapor ίσως και τους Spacemen 3.

Η μαεστρική παραγωγή κάνει πολλά με πολύ λίγα, αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μόνο δύο άτομα στο στούντιο, τον πολυοργανίστα Evan Uschenko και την drummer Ille van Dessel στα κρουστά. Τα τραγούδια τους μπορούν να επιλέγουν πότε θα γίνονται δυνατά και ανήσυχα ή πότε θα ρίχνουν τους τόνους σε λικνιστικούς ρυθμούς, ό,τι πρέπει για συναυλίες με καπνούς και κλειστά μάτια. Για παράδειγμα το διεστραμμένο blues της ανηδονίας ("Anhedonia") μυρίζει τσιγάρο και αλκοόλ κάτω από θολά neon φώτα ενώ το "Dime A Dozen" δίνει στην Ανεμώνη των Brian Jonestown Massacre τα ρέστα στο χέρι. Από την άλλη τραγούδια όπως τα "Alive" και "Song For Sunny" πατάνε γκάζι σε ανοιχτούς αστικούς δρόμους και το ομότιτλο κρύβει μία garage surf παράνοια που θα περιμέναμε από απογόνους των Cramps.

Οι Ghostwoman είναι μέλη μίας συγκεκριμένης μουσικής φαμίλιας που αναγνωρίζεις γρήγορα, ειδικά αν είσαι κι εσύ μέλος της. Είναι τα κλαδιά ενός δέντρου που φυτεύτηκε με τις πρώτες ηλεκτρικές κιθάρες στα πρώτα αυτοσχέδια προβάδικα. Είναι η συνέχεια ενός rock ήχου που δεν πέθανε και δε θα πεθάνει ποτέ, ακόμα κι αν δε βρέθηκε και δε θα βρεθεί ποτέ στο mainstream.