Five Finger Death Punch

Το πρώτο τους άλμπουμ ήταν ένα δυνατό κροσέ, αλλά ήταν το δεύτερο άλμπουμ που -ως uppercut- μας έκανε να ζαλιστούμε για τα καλά και να αναγνωρίσουμε ότι αυτοί εδώ οι τύποι έχουν δύναμη. Το τρίτο χτύπημα δεν βρήκε στόχο και τώρα οι Five Finger Death Punch επιστρέφουν με ένα διπλό combo hit, υπό τον προβοκατόρικο τίτλο "The Wrong Side Of Heaven And The Righteous Side Of Hell", του οποίου το πρώτο μέρος μας στέλνει κατευθείαν στη γωνία του ring για πρώτες βοήθειες.

Ξέρω πως η παραπάνω περιγραφή είναι λίγο γλαφυρή και γραφική, αλλά η εναλλακτική θα ήταν να μιλάω για δισκάρα, για πόρωση, για headganging και για δικαίωση να ποντάρω τα λεφτά μου συνεχώς στη νέα γενιά συγκροτημάτων του σκληρού ήχου, κάτι που δε φαντάζει πιο πρωτότυπο. Ξεχάστε, λοιπόν, τη μετριότητα του καλουπιαρισμένου "American Capitalist", καθώς εδώ βρίσκουμε ξανά την προοπτική των Five Finger Death Punch που μας έκανε να παραμιλάμε με τους μηδενιστικούς ύμνους του "War Is The Answer".

Ξεκινώντας με το single "Lift Me Up" είναι εμφανές ότι θα επέλθει μια σειρά από καταιγιστικά riff, δυνατό groove και τεράστιες refrainάρες, πάντα υπό τη συνοδεία στίχων αποστροφής προς όλους και όλα. Οι ταχύτητες κατεβαίνουν μόνο δυο φορές στο φοβερό ομώνυμο άσμα και στο "M.I.N.E. (End This Way)" που βγάζουν τον απαραίτητο «πόνο», χωρίς ωστόσο να χαλαρώνουν την ένταση. Ο Ivan Moody είτε ως άλλος Corey Taylor, είτε ως άλλος Max Cavalera, αλλά πάντα τσαντισμένος παραθέτει μερικές από τις πιο δυναμικές του ερμηνείες, ενώ ο Zoltan Bathory στον περιορισμένο χώρο που του δίνεται ξεδιπλώνει τις lead αρετές του. Για την παραγωγή δεν το συζητάμε καν. Τούμπανο και βάλε.

Δεν εθελοτυφλούμε, γνωρίζοντας πως υπάρχει δεδομένη μανιέρα στον τρόπο με τον οποίο συνθέτουν και ακούγονται οι Αμερικανοί, αλλά στο μουσικό ύφος που κινούνται δεν αποτελεί πρωταρχικό στόχο -πόσο δε αυτοσκοπό- η διαφοροποίηση, αρκεί να μην το παρακάνουν στην τυποποίηση και φυσικά να διαθέτουν την απαραίτητη έμπνευση, κάτι που εδώ συμβαίνει. Από τα ρεφρέν των "I.M. Sin", "The Wrong Side Of Heaven And The Righteous Side Of Hell" και "Dot Your Eyes" στην επιθετικότητα των "Make You Bleed" και "You", μέχρι και το ομολογουμένως κιτς του "Burn MF" βγάζει δύναμη και τα σπάει. Προς το κλείσιμο του άλμπουμ βρίσκουμε μια πολύ καλά δουλεμένη διασκευή του "Mama Said Knock You Out" του LL Cool J, που μόνο rap τραγούδι δεν θυμίζει στο τέλος, ενώ η spoken word ερμηνεία του "Diary Of A Deadman" είναι αρκούντως «πειραγμένη».

Επίσης, σημαντική διαφορά κάνουν οι αρκετές guest συμμετοχές. Στο "Lift Me Up" δένει άψογα ο Rob Halford (μεγάλη τιμή των Five Finger Death Punch), ενώ στο "Anywhere But Here" αποδεικνύεται πολύ σωστή η προσθήκη της Maria Brinks, από τους In This Moment. Ως bonus tracks εμφανίζονται το "I.M. Sin" με τη συμβολή του Max Cavalera (καθόλου τυχαία η συμμετοχή του), το "Dot Your Eyes" με τον Jamey Jasta των Hatebreed και μια εκδοχή του "Anywhere But Here" με διευρυμένη συμμετοχή της Brinks. Μάλιστα, είναι τόσο αξιόλογες που ομολογώ πως δεν κατάλαβα γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν κανονικά στο άλμπουμ, ειδικά το τελευταίο.

Με το "The Wrong Side Of Heaven And The Righteous Side Of Hell, Volume 1", οι Five Finger Death Punch κάνουν ένα αντίστοιχο σωστό και εντυπωσιακό βήμα που έκαναν οι Stone Sour με το "The House Of Gold And Bones - Part 1", μπαίνοντας ξανά σε ανοδική πορεία ως μια από τις πιο δυναμικές μοντέρνες metal μπάντες. Δεν ξέρω αν στα διπλά άλμπουμ βρίσκεται κάποιο μυστικό έμπνευσης, αλλά αν το δεύτερο χτύπημα είναι εξίσου δυνατό πάμε για knock out στο τέλος του χρόνου.