Filth Is Eternal

Οι Filth Is Eternal έχουν βαλθεί με κάθε κυκλοφορία να πιέζουν τα όριά τους. Το metallic hardcore σχήμα από το Seattle, ακόμη και από τις εποχές που ονομαζόταν Fucked And Bound είχε φανερώσει τις προοπτικές του. Το εξαιρετικό "Love Is A Lie, Filth Is Eternal" του 2021, παρουσίαζε ένα συγκρότημα που ξέρει πώς να εκμοντερνίσει, δίχως να απαξιώσει ή να εκφυλίσει, τις κλασικές του επιρροές. Από crust μέχρι metalcore των '90s, και από d-beat μέχρι extreme metal, όλα φιλτράρονταν υπό ένα ανανεωτικό πρίσμα. Το επόμενο βήμα, αναμενόταν με ενδιαφέρον, αφού φαινόταν πως οι Filth Is Eternal, έμπαιναν για τα καλά στην συνωμοταξία των Oathbreaker, Svalbard, Rolo Tomassi, Ithaca, ανοίγοντας τον δρόμο για τους Scowl, Spy, Gel, Jalang, Slant, και πάει λέγοντας.

Προεξαρχούσης της παρουσίας του Lis Di Angelo, οι Filth Is Eternal στο νέο τους δίσκο βρίσκουν την εσωτερική τους φωνή. Και αυτή ηχεί εκκωφαντική. Το "Find Out" δεν είναι απλώς το απαραίτητο κρίσιμο καλλιτεχνικό βήμα προς την καταξίωση, αλλά είναι ένα άλμα ζωτικής σημασίας. Από τις πρώτες ακροάσεις, εμφανίζει τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Έναν παρόμοιο με την περίπτωση των Militarie Gun, αλλά συνάμα διαφορετικό. Οι Filth Is Eternal, αισθητικά αλλά και φωνητικά, έστρεψαν το βλέμα στην θρυλική και επιδραστική grunge σκηνή της γεννέτειρας τους. Η χροιά των φωνητικών, ηχεί ως ένας συνδυασμός της Brody Dalle των Distillers με του Layne Staley. Υπό το πρίσμα των ύστερων Converge. Ω, ναι.

Στα σχεδόν τριάντα λεπτά που διαρκεί το "Find Out", ηχεί ως ένας ανίερος συνδυασμός των χρυσών σελίδων του σημερινού, σύγχρονου crust, αν είχε μπει σε χρονομηχανή. Αν μπάντες όπως οι Hive, οι End, ή οι Τrap Them, γύριζαν στις αρχές των '90s, όχι για να κοπιάρουν τους Misery, αλλά για να παίξουν με την αισθητική του γκρι και του καφέ όπως και τους L7, τότε η εικόνα φαντάζει κοντινή. Αλλιώς, αναρωτήσου πως θα ηχούσαν οι Nirvana εποχής "Bleach" αν διασκεύαζαν Nausea. Άκου το "Curious Thing" και πες μου, πόσο μακριά απέχει από μια διασκευή των Stone Temple Pilots σε Discharge; Συνδύασε και την κλίση προς παθιασμένες υπαρξιακές ερμηνείες όπως στο "Crawl Space", αλλά με μια Black Flag εποχής "My War" αύρα (θα συρθούμε στις λάσπες με το φινάλε του "Loveless"), και κάπως το τοπίο ξεδιαλύνεται.

Αποτελούμενο από επί το πλείστον συνθέσεις που δεν ξεπερνούν το δίλεπτο, το "Find Out" ηχεί ικανό να φέρει στο ίδιο τραπέζι ετερόκλητα κοινά. Οι crust punk ορυμαγδοί δεν αλλοιώνουν το τοπίο ακόμη και όταν, όπως συμβαίνει στο "Magnetic Point" ή κυρίως στο "Into The Curve", τοποθετούνται στο προσκήνιο εξαιτίας των φωνητικών που μαγνητίζουν. Όταν δε, οι Filth Is Eternal παραδοθούν στην μελωδία όπως συμβαίνει στο εμβληματικό, ναι, "The Gate", η ένταση παραμένει, απλά αποκτά βαθύτερο νόημα.

Αντιλαμβάνομαι πως οι Filth Is Eternal βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Έχοντας υπερβεί εαυτά τόσο συνθετικά, όσο και εκτελεστικά (τα solos και κυρίως τα τύμπανα της Emily Salisbury είναι αδιανόητα προσεγμένα και ουσιωδώς τεχνικά), φαντάζομαι πως αφουγκράζονται τις εξελίξεις αυτού που αποκαλείται δεξιά και αριστερά νέου κύματος του pop hardcore. Δεν ξέρω αν θα ενδώσουν, γνωρίζω όμως, πως το "Signal Decay", που οριακά ακουμπά neo-crust ευαισθησίες αλλά υπό ένα εντελώς νέο πρίσμα, με τα αιθέρια φωνητικά σε συνδυασμό με τον τόσο σφιχτό ρυθμό, με την υπέροχη εναλλαγή, με τον αέρα του κλασικού, με υποχρεώνει να μην προτρέξω.

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, το "Find Out" όχι απλώς δεν έχει ξεκολλήσει από τα ηχεία μου, αλλά συνεχώς με εκπλήσσει ως προς το βάθος του. Οι δεκατέσσερις συνθέσεις που το απαρτίζουν, με κάθε τους επέλαση αφήνουν συχνά και διαφορετικά αποτυπώματα. Μην μπερδευτείς. Το "Find Out" είναι hardcore, από τα λίγα, αλλά για τα πολλά. To "Pressure Me" το υπενθυμίζει. Δεν είναι παραδομένο σε έναν υπεραισθητικοποιημένο νεοτερισμό που δεν ενδιαφέρεται για την ουσία. Δεν αρκείται απλώς στο νεύρο, αλλά μέσα από τα αινίγματα που παρουσιάζει σε τραγούδια σαν το "Body Void", που φαίνεται σαν να ηχογραφήθηκε στην Iowa, ηχεί σύγχρονο, ουσιώδες, στοχευμένο.

Απλώς, πριν σε κάνει να βγάλεις από την ντουλάπα το τζιν με τα ραφτά, θα σε κάνει να ξανασκεφτείς εκείνο το καρό πουκάμισο. Μην το βάλεις στη μέση μόνο. Από τις κρισιμότερες κυκλοφορίες της σκηνής εδώ και καιρό.

Bandcamp
Youtube
Spotify