Exarsis

Τους γνωρίσαμε με το demo τους, τους πετύχαμε ζωντανά, πλέον τους απολαμβάνουμε στην πιο φιλόδοξη -δεύτερη κατά σειρά- ολοκληρωμένη τους δουλειά. Τίτλος αυτής "The Brutal State", ή ελληνιστί «Έτσι thrashάρει το Κιάτο Κορινθίας», και η εξέλιξη των Exarsis από το δειλό πρώτο βήμα στον επαγγελματισμό είναι ολοφάνερη. Από το εξώφυλλο του Andrei Bouzikov (Municipal Waste, Autopsy, Vektor) και την άψογα ισορροπημένη παραγωγή του Γιώργου Μπόκου έως το συνθετικό και το εκτελεστικό κομμάτι, η μπάντα ξεπερνάει τον εαυτό της σε κάθε επίπεδο.

Το θετικότερο της υπόθεσης, δε, είναι ότι, παρ' όλη την ενηλικίωσή της, η μπάντα εξακολουθεί να συνθέτει εξίσου πωρωτική μουσική, με τις ορέξεις της να παραμένουν αναλόγως -αν όχι περισσότερο- κτηνώδεις σε σχέση με το παρελθόν. Από τη στιγμή που το δίλεπτο ακουστικό "Annihilation...Proceed!!!" δίνει τη θέση του στο "Mind Poisoning" και για τα υπόλοιπα 36 λεπτά της διάρκειάς του, ο δίσκος δεν προσφέρει τίποτα λιγότερο από ένα αδιάκοπο κοπάνημα, στα χνάρια των προπατόρων του αμερικάνικου thrash. Οι αγαπημένοι τους Vio-Lence είναι και πάλι εδώ, και μαζί τους οι Forbidden, οι Exodus, οι Nuclear Assault, αλλά και οι μεταγενέστεροι Violator, ενώ δεν λείπουν και οι συσχετισμοί με τη γερμανική σκηνή, με τη γενικότερη ατμόσφαιρα να θυμίζει συχνά τη βιαιότητα των Kreator και το παράφορο νεύρο των Destruction. Τα φωνητικά του Alex δεν λένε να αποτινάξουν την ισχυρή Sean Killian αύρα που κουβαλάνε, τη στιγμή που τα πανταχού παρόντα gang vocals προσθέτουν μια ιδέα ποικιλίας στο συνολικό αποτέλεσμα.

Για να μην κουράζω, όμως, θα ήθελα να σταθώ σε δύο βασικά στοιχεία που θεωρώ ότι ρίχνουν αισθητά την αξία της εξαιρετικής προσπάθειας που έχουν καταβάλει τα παλικάρια. Καταρχήν, πέραν της δεδομένης love it or hate it φύσης τους, τα φωνητικά είναι αρκετά μονοδιάστατα και αυτό αναπόφευκτα προκαλεί μια αίσθηση κούρασης από κάποιο σημείο και μετά. Έπειτα, το "The Brutal State" είναι ξεκάθαρα άλμπουμ της μίας ταχύτητας, με τις ελάχιστες διακυμάνσεις του να μην αφορούν σε κομμάτια αλλά σε μέρη τους (το μεσαίο του "Surveillance Society" και κάποια mosh parts που εμφανίζονται σποραδικά), με συνέπεια να μην παίρνει σχεδόν καθόλου ανάσες που πιθανολογώ ότι θα του έκαναν καλό.

Προς αποφυγήν παρανοήσεων, ο δίσκος σε γενικές γραμμές σκοτώνει. Οι πολύ μυημένοι στο είδος προφανώς και θα γουστάρουν, αφού για αυτό που αντιπροσωπεύει το "The Brutal State" είναι ομολογουμένως άρτιο, είναι το καβλωμένο thrash όπως πρέπει να είναι, από πέντε καλά διαβασμένους τύπους που ξέρουν ότι ο πιο σωστός τρόπος να διαχειριστείς το νεύρο σου είναι να το διοχετεύσεις αυτούσιο στη μουσική σου. Όμως, αν δούμε την ευρύτερη εικόνα, φοβάμαι ότι οι Exarsis δύσκολα θα βρουν στόχο εκτός των εξαιρετικά στενών ορίων που οι ίδιοι θέτουν. Στην ουσία ο προβληματισμός μου είναι ότι, μιλώντας πάντα υποθετικά, οι σαφώς μεγάλες προοπτικές τους θα μειώνονται όσο η επιμονή τους στο ίδιο ύφος θα αυξάνεται, όπως άλλωστε έχει συμβεί με τόσους και τόσους άλλους μετά από τα επιτυχημένα πρώτα βήματα.

Όπως και να 'χει, ακούμε ολόκληρο το "The Brutal State" στο κανάλι της μπάντας στο youtube, το παραγγέλνουμε από τα επίσημα και προσβλέπουμε σε μία ακόμη καλύτερη συνέχεια.