Χρήστος Σαρρής (Stages A/Live): «Κάθε Κυριακή είναι μία τεράστια ανακούφιση»

Ο άνθρωπος πίσω από την ιδέα και την υλοποίηση του Stages A/Live, μίλησε στη Ναϊρί Πελτεγιάν λίγο πριν το live streaming των 63 High, την Κυριακή 4 Απριλίου

Από την Ναϊρί Πελτεγιάν, 02/04/2021 @ 11:19

Το Stages A/Live του Ιδρύματος Ωνάση είναι μια σειρά κινηματογραφημένων live performances με συγκροτήματα και καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής που σκοπό έχει την υποστήριξη των εγχώριων συναυλιακών χώρων. Ο Χρήστος Σαρρής, ο ιθύνων νους του εν λόγω πρότζεκτ, μίλησε στη Ναϊρί Πελτεγιάν για τα live streaming, τους συναυλιακούς χώρους και την «επόμενη μέρα».

Καλησπέρα, Χρήστο. Θες να μας συστηθείς;

Καλησπέρα! Τώρα, είμαι ο Head of Creative της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, αλλά είμαι και φωτογράφος και τα τελευταία 10-12 χρόνια κάνω ντοκιμαντέρ, βίντεο και ταινίες.

Ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική;

Η σχέση μου με τη μουσική... Αν είχα ταλέντο θα ήμουν μουσικός, δεν έχω όμως. Την αγαπάω πάρα πολύ, ξεκίνησα από πολύ μικρός να ακούω μουσική και πρέπει να ήμουν 10 χρονών όταν πήρα τον πρώτο μου δίσκο, τον "4" των Foreigner.

Δεν έγινες τραγουδιστής, δεν μπήκες σε μπάντα, αλλά έκανες το Stages A/live. Ωραίο όνομα by the way.

Ναι, ήταν μία πολύ ευφυής ιδέα που είχαν τα κορίτσια στο γραφείο.

Stages A/Live

...οι χώροι στους οποίους έχουμε δει άπειρα live και έχουμε περάσει φανταστικές βραδιές πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν

Τι είναι το STAGES A/LIVE;

Είναι μία υπενθύμιση ότι οι χώροι στους οποίους έχουμε δει άπειρα live και έχουμε περάσει φανταστικές βραδιές πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί υφίσταται ο κίνδυνος να μην επιβιώσουν όταν τελειώσει όλη αυτή η ιστορία.

Πώς προέκυψε όλο αυτό; Ήταν κάτι που πάντα ήθελες να κάνεις και οι κακές συνθήκες βοήθησαν την ιδέα να ευδοκιμήσει ή ήταν μία άμεση αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει;

Η αλήθεια είναι ότι η σκέψη ήρθε τον περασμένο Ιούλιο, γιατί είχα την εντύπωση ότι ο χειμώνας που ερχόταν δεν θα ήταν εύκολος για αυτά τα μαγαζιά. Κατά κάποιο τρόπο έκλεψα την ιδέα, η οποία είχε ξεκινήσει στην Αμερική από μπάντες που έπαιζαν για να υποστηρίξουν τους συναυλιακούς χώρους και το προσωπικό που δούλευε σε συναυλίες και είπα ότι ίσως μπορούμε να το κάνουμε και εδώ.

Οπότε το πρότζεκτ αφορά την υποστήριξη όλου του προσωπικού; Ποια είναι η διαδικασία;

Επιλέγουμε το venue που θα πραγματοποιηθεί η συναυλία, και ταυτόχρονα όσοι δουλεύουν σε αυτά τα μαγαζιά συμμετέχουν και εργάζονται για τη συναυλία, γιατί τους φωτιστές και τους ηχολήπτες, για παράδειγμα, τους θεωρώ καλλιτέχνες. Η μπάντα παίζει ζωντανά και ηχογραφούμε το live. Οι μόνοι που δεν συμμετέχουν είναι οι άνθρωποι στην πόρτα και τα παιδιά που δουλεύουν στο bar, γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε κόσμο στα γυρίσματα.

Πώς ήταν η αίσθηση του πρώτου live; Αν θυμάμαι καλά ήταν με τους Nightstalker στο Gagarin. Παρότι το ήξερες, πώς ήταν μετά από τόσο καιρό να τους βλέπεις σε έναν άδειο συναυλιακό χώρο;

Η αλήθεια είναι πως όταν πρωτομπήκαμε στο Gagarin για να στήσουμε, ήταν τελείως άδειο και λίγο παγωμένο γιατί ήταν κλειστό για καιρό και δεν ειχε κόσμο, οπότε αισθάνθηκα πάρα πολύ περίεργα γιατί έχω ζήσει πολλά χρόνια σε αυτό το χώρο, ένιωσα μία μικρή στεναχώρια. Όταν όμως αρχίσαμε να στήνουμε τα φώτα, έφεραν τους ενισχυτές, ήρθαν τα παιδιά και ξεκίνησαν να κάνουν ένα μικρό ζέσταμα, η αίσθηση ήταν φανταστική. Ήταν το πρώτο live, έπαιξαν πολύ δυνατά και το συναίσθημα ήταν αδιανόητο. Είχα να δω ζωντανή μουσική δέκα μήνες, όπως όλοι.

Stages A/Live

Ξεκινήσατε με τους Nightstalker αλλά το πρότζεκτ δεν αφορά μόνο τη ροκ σκηνή, απ’ ό,τι κατάλαβα. Πώς γίνεται η επιλογή του είδους και της μπάντας; Είπατε πχ ότι θα προσπαθήσετε να καλύψετε διάφορα είδη ή τα venues επιλέγουν;

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι εφόσον ξεκίνησε σαν μία δική μου ιδέα, πήρα μία απόφαση να διαλέξω εγώ μπάντες που ήθελα να παίξουν σε αυτό που φαίνεται να είναι ο πρώτος κύκλος. Φυσικά άκουσα τις προτάσεις των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκα, στη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα ο Γιώτης (Ποσπορέλης), με τον οποίο δουλέψαμε μαζί, με βοήθησε πάρα πολύ στο στήσιμο και στην επιλογή. Κατά κύριο λόγο όμως, ήταν προσωπική μου επιλογή. Θα ήταν αυτό που θα έκανα υπό κανονικές συνθήκες, θα πήγαινα δηλαδή την Παρασκευή να δω Nightstalker και την επόμενη να δω ATH-KIDS.

Νομίζω ότι κάθε Κυριακή είναι μία τεράστια ανακούφιση

Πώς ήταν η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι τώρα;

Νομίζω ότι κάθε Κυριακή είναι μία τεράστια ανακούφιση! Βλέπεις τόσο πολύ κόσμο να συμμετέχει, να γράφει στο chat του YouTube και είναι σαν να βρίσκεσαι στο χώρο και να ακούς τον πίσω σου που λέει κάτι στο διπλανό του και μετά στον παραδίπλα, ή κάποιον που φωνάζει ένα κομμάτι που θα ήθελε να παίξει...

Το πιο δύσκολο είναι νομίζω για τις μπάντες, όχι για εμάς

Το έκανα εικόνα. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε σε όλη αυτήν τη διαδικασία;

Το πιο δύσκολο είναι νομίζω για τις μπάντες, όχι για εμάς, γιατί δεν μπορούν να κάνουν πρόβες. Τα στούντιο είναι κλειστά, η κυκλοφορία είναι δύσκολη, οπότε δεν μπορούσαν να μαζευτούν εύκολα και να κάνουν τις πρόβες που θα ήθελαν δεδομένου ότι έχουν να παίξουν τόσο πολύ καιρό και ο χώρος ανοίγει μόνο για το live. Από την άλλη, όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια που είχαν από την αναγκαστική απραξία βγήκε μέσα σε μία ώρα και ήμασταν τυχεροί που βρισκόμασταν εκεί. Δεν έχει τύχει, σε κανένα από τα επτά γυρίσματα που έχουμε κάνει μέχρι τώρα, κάποια μπάντα να μην παίξει κολασμένα.

Stages A/Live

Όσον αφορά τα after effects, μιλώντας για το ψυχολογικό κομμάτι, μιας και το οικονομικό είναι δεδομένο... Πώς φαντάζεσαι την πρώτη συναυλία μετά από όλο αυτό; Πιστεύεις ότι το κοινό θα είναι μαγκωμένο ή έξαλλο;

Νομίζω ότι η αρχή θα είναι πάρα πολύ ενθουσιώδης! Αυτό που με προβληματίζει λίγο είναι η συνέχεια. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η αρχή δε θα είναι ενθουσιώδης. Υπήρχαν πολλές συναυλίες που ενώ πιστεύαμε ότι θα υπάρχει ενθουσιασμός και ότι θα έρθει περισσότερος κόσμος, η συμμετοχή δεν ήταν τελικά όσο περιμέναμε εμείς ή οι μπάντες. Ελπίζω ότι όλο αυτό να μας παρακινήσει να σηκωνόμαστε περισσότερο από τον καναπέ και όχι να μας κολλήσει πιο πολύ σε αυτόν. Κάπως, όταν γίνονται πράγματα να μη λέμε "δεν πειράζει θα πάω την επόμενη φορά", γιατί μπορεί να είναι ρευστό το αν θα υπάρξει επόμενη φορά. Αυτό, το θεωρώ πολύ σημαντικό.

Πώς βλέπεις το μέλλον για το STAGES A/LIVE, όταν θα τελειώσει με το καλό όλο αυτό;

Θέλω πάρα πολύ να καλύψουμε τη πρώτη συναυλία που θα γίνει κανονικά, με κόσμο, γεμάτα stages και χωρίς περιορισμούς. Θα πρέπει σίγουρα να την κινηματογραφήσουμε. Από την άλλη υπάρχει και μία σκέψη να φέρουμε μία ή έναν καλλιτέχνη από εξωτερικό.

Αυτή ήταν η επόμενη ερώτηση μου. Περίπου... Αν μπορούσες λοιπόν να φέρεις οποιονδήποτε καλλιτέχνη, βάζοντας και τους μη εν ζωή, ποιον θα έφερνες;

Είναι πολλοί. Είναι τόσα πολλά τα ονόματα, είναι τόσοι πολλοί οι μουσικοί που μπλοκάρει το μυαλό μου, αλλά ο διακαής μου πόθος είναι να φέρω τους Against Me! ή τη Laura Jane Grace.

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν περισσότεροι χώροι και έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη

Επόμενες μπάντες και συναυλιακοί χώροι;

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ένα από τα επόμενα live θα είναι στο Lab Art του Βόλου, το οποίο είναι από τα λίγα μαγαζιά που έχουν μείνει στην επαρχία. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν περισσότεροι χώροι και έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Σκέψου ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να δουν τόσα live με την ίδια ευκολία, όσο στις δύο αυτές πόλεις. Στη Λάρισα υπήρχαν δύο μαγαζιά τα οποία έκλεισαν και είναι πραγματικά στενάχωρο. Επίσης, σκέψου πόσες μπάντες μπορεί να θέλουν να κάνουν τουρ στην Ελλάδα και να μην έχουν έναν χώρο να παίξουν! Είναι δύσκολο... Κάπως έτσι γυρνάμε στο ότι δεν θέλω να δω μαγαζιά να κλείνουν.

Αυτήν την Κυριακή τι βλέπουμε live στο κανάλι σας, στο Youtube;

Μία από τις αγαπημένες μου μπάντες, τους 63 High, οι οποίοι έγιναν αγαπημένοι εξ αποστάσεως, μιας και δεν είχα καταφέρει να τους δω ζωντανά στη πρώτη φάση τους, γιατί ζούσα στη Γαλλία. Αυτήν την Κυριακή, θα τους δούμε live στο 8Ball στη Θεσσαλονίκη, σε ένα φανταστικό στήσιμο. Έπαιξαν πάρα πολύ δυνατά και νομίζω είναι μία ώρα αδιανόητου fun.

Stages A/Live

Περιμένουμε λοιπόν να τους απολαύσουμε την Κυριακή! Εσύ ποιο live θυμάσαι πιο έντονα από τα πολλά που έχεις παρευρεθεί;

Είναι πολλές οι αναμνήσεις που έχω. Από DIY live σε εργοστάσιο στη Ρουμανία, το οποίο ενώ λειτουργεί κανονικά, μία κολεκτίβα έχει νοικιάσει ένα δωμάτιο και κάνει πανκ ροκ συναυλίες - που είναι ένα από τα πιο αδιανόητα πράγματα που έχω δει στη ζωή μου - μέχρι τους LCD Soundsystem στο Μπατακλάν, όπου βρέθηκα με τον Murphy απ’έξω (τότε δεν ήταν τόσο μεγάλη μπάντα ακόμα) να πίνουμε μπίρες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πχ τους Spiritualized στο Ρόδον, που είναι από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες, τις Τρύπες πάλι στο Ρόδον, τους Rage Against the Machine στο θέατρο Πέτρας, τους Bauhaus στο Σπόρτινγκ το '83 (από τις πρώτες μου συναυλίες), τον Πήγασο στα Εξάρχεια...

Σε αυτές που θα έρθουν, λοιπόν. Μιας και ανέφερες κάπου στην κουβέντα μας τον πρώτο σου δίσκο, θες να μας πεις ποιος ήταν και ο τελευταίος που απέκτησες;

Ο τελευταίος που αγόρασα ήταν των "The Strokes", οι οποίοι μου αρέσουν πολύ και ο τελευταίος που μου έκαναν δώρο ήταν του "Κροταλία".

Σε ευχαριστούμε πολύ Χρήστο για τον χρόνο σου, αναμένουμε τα επόμενα live! Κάτι τελευταίο για το κλείσιμο;

Και εγώ ευχαριστώ πολύ! Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο για την υποστήριξη και επίσης την ομάδα μου στη Στέγη που έχει αγαπήσει πολύ αυτό το πρότζεκτ και δουλεύει με τρελούς ρυθμούς. Τα παιδιά στο γραφείο, τον διευθυντή φωτογραφίας, τη φανταστική τεχνική ομάδα μας και φυσικά την Αφροδίτη, που όταν της είπα την ιδέα είπε κατευθείαν «ναι». Γιατί όπως είπε ένας αγαπημένος φίλος, «Ιδέες υπάρχουν πολλές, ποιος λέει το ναι για την υλοποίησή τους είναι το σημαντικό».

Φωτογραφίες: Χρήστος Σαρρής

  • SHARE
  • TWEET