Entombed A.D.

Η κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστή εδώ και χρόνια. Το τελευταίο line-up των Entombed προ της διαμάχης για το όνομα, συνεχίζει ως Entombed A.D. και οι υπόλοιποι (δηλαδή η μπάντα του "Clandestine") με session τραγουδιστή εμφανίστηκε ζωντανά με ορχήστρα για μια απόδοση του προαναφερθέντα δίσκου. Το όχημα του L-G Petrov βέβαια, δεν έμεινε απλά ένα nostalgia act και οι δυο έως αυτήν κυκλοφορίες του το αποδεικνύουν. Μαζί με τον Victor Brandt δε, συμμετάσχει και στο supergroup των Firespawn, των οποίων ο τελευταίος δίσκος είχε ξεκαθαρίσει πως ο θρυλικός frontman είναι σε τρομερή φόρμα.

Ο πρώτος δίσκος του εν λόγω σχήματος, "Back To The Front", παραμένει για τον γράφοντα μια τακτική ένοχη απόλαυση. Ηχητικά, συνεχίζει να κινείται στο στυλ των τελευταίων κυκλοφοριών υπό το όνομα Entombed, με αρκετές δόσεις δηλαδή λασπωμένου death ‘n’ roll και με μερικά πιο ευθεία ξεσπάσματα. Η συνέχεια, με το "Dead Dawn", αν και ηχητικά πιο κοντά στον δοξασμένο ήχο των Entombed, θα μπορούσε να θεωρηθεί ελαφρώς αποπροσανατολισμένη. Πεπεισμένος προσωπικά πως ο L-G θα τραγουδάει death metal μόνο με τους Firespawn, περίμενα ο νέος τους δίσκος τρία χρόνια αργότερα, "Bowels Of Earth" να κινείται στα ίδια μονοπάτια και να είναι μια δυνατή συλλογή από τραγούδια δυναμίτες στο καθιερωμένο τους στυλ. Το "Fit For A King" που είχε σκάσει ως πρώτο single, ήταν ένα γερό χαστούκι με τις death/thrash αναφορές του. Μερικούς μήνες πριν, ήρθε και το video του "Torment Remains". Ναι κυρίες και κύριοι, οι Entombed A.D. θα κυκλοφορήσουν έναν ευθυτενή death metal δίσκο.

Με τα σχόλια πως ο τελευταίος Entombed δίσκος, "Serpent Saints - The Ten Amendments" ήταν αρκετά κοντά σε ευθύ death metal, να γίνονται δεκτά, θα προχωρήσω στον εξής ισχυρισμό. Σκεφτείτε το "Morning Star", και επιχειρήστε με κάποιο τρόπο στη φαντασία σας, να μειώσετε τις ρυθμικές του εκφάνσεις και να μετατρέψετε τη λάσπη του ήχου σε κάτι που θα θυμίζει αλυσοπρίωνο, πειράζοντας όμως και τον ήχο των drums. Τότε, θα έχετε μια γεύση του "Bowels Of Earth", που είναι ο πιο death metal δίσκος της μπάντας από το "Clandestine" και μετά. Ο δίσκος διαρκεί 36 λεπτά, και στις δέκα του συνθέσεις δεν αφήνει τον ακροατή στιγμή να ξαποστάσει και να σκεφτεί. Τον χτυπάει αλύπητα, τον δονεί, του σπάει τα άλατα στον σβέρκο, καταφέρνει έως και να τον συγκινήσει αν αυτός λάτρεψε τον εμβληματικό ήχο που έχτισαν οι Σουηδοί, τόσο ως Nihilist όσο και με το υπερ-κλασικό "Left Hand Path". Προσοχή όμως, μην φανταστείτε μια επιστροφή στα μυθικά στάνταρ των τριών πρώτων δίσκων των Entombed. Η δυναμική της μπάντας δεν μεταλλάχθηκε ξαφνικά, αν και το γεγονός πως προστέθηκε δεύτερος κιθαρίστας, ήταν μια κίνηση που ανταμείβει στο αποτέλεσμα.

Ένας ήχος που γεννάει αμέτρητους κλώνους την τελευταία δεκαετία και, όπου, η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μπορεί να συνθέσει τίποτα αξιομνημόνευτο, είναι ως ένα βαθμό κορεσμένος, παρά κάποιες ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις. Οι Σουηδοί το γνωρίζουν, οπότε επικεντρώνονται σε αυτό που ξέρουν καλύτερα. Γράφουν τραγούδια απολαυστικά, τραγούδια που θες να ξανακούσεις τόσο στο ηχοσύστημα σου, όσο και ζωντανά. Συνεπώς, το "Bowels Of Earth" δεν είναι ο death metal δίσκος που θα χαρακτηρίσει το φετινό έτος, είναι όμως μια απόδειξη πως η μπάντα το έχει και ας λείπουν οι «κλασικοί» της οργανοπαίκτες. Από τον καταιγισμό του εναρκτήριου που συνεχίζει απροκάλυπτα στο "Elimination", και από εκεί έως τις απολαυστικές κιθάρες του ομότιτλου, ο δίσκος σπέρνει. Ο προσεκτικός ακροατής θα βρει και πιo punk στοιχεία (δεν εγκαταλείπουν εύκολα το d-beat), θα βρει προσεγμένο death ‘n’ roll, θα βρει μελωδίες που παραπέμπουν στην προηγούμενη δεκαετία για να μην πω στα μυθικά σόλο του "Clandestine", αλλά όλα είναι τοποθετημένα σαν καλοδεχούμενα δώρα. Το φοβερό "Hell Is My Home" που από ισοπεδωτικό οδηγεί σε ένα Celtic Frost σημείο, ή το χιουμοριστικά ευθύ "Bourbon Nightmare", όλα διαθέτουν ισχυρή την ταυτότητα της μπάντας.

Αξίζει να αναφερθεί βέβαια, πως κάτι που χαρακτήριζε ανέκαθεν τους Σουηδούς ήταν οι εντυπωσιακές τους διασκευές. Εδώ, προς το τέλος, άρτια μπλεγμένο με τις δικές τους συνθέσεις, οι Entombed A.D. κάνουν αγνώριστο το "I Will Never Get Out Of This World Alive" του Hank Williams. Το εσωστρεφές αποτέλεσμα ηχεί λες και βγήκε απευθείας από τα σφηνάκια του "Morning Star". Το κλείσιμο δε με το "Eternal Night" θα θυμίσει έντονα το "Mental Twin" από τον ίδιο δίσκο. Οι Entombed A.D. κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο με τη λέξη Entombed πάνω από την εποχή του "Morning Star" και έναν από τους πιο death metal της δισκογραφίας τους. Η εσωτερική μου πάλη ανάμεσα σε φανατισμό και αντικειμενικότητα, με εμποδίζει από το να χαρακτηρίσω ως «επιλογή» αυτόν τον δίσκο. Θα αρκεστώ στο ότι, το "Bowels Of Earth" είναι ο δίσκος που έπρεπε να έχει βγάλει το συγκρότημα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.