Employed To Serve

Η βαριά ταμπέλα του next big thing υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, στον μουσικό κόσμο και πέρα από αυτόν. Οι συνήθεις ύποπτοι σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκονται στον Τύπο, όπου η μετριοπάθεια είναι είδος προς εξαφάνιση και η ανάγκη ανάδειξης νέων τάσεων γίνεται συχνά αυτοσκοπός. Θα ήταν άδικο βέβαια να παραληφθούν πλήρως οι ακροατές. Τόσο για εκείνους που απλά ασχολούνται με την μουσική, όσο και για τους βαμμένους οπαδούς συγκροτημάτων και ιδιωμάτων, η διαδικασία της ανακάλυψης και ο επακόλουθος ενθουσιασμός (πρέπει να) είναι κάτι λογικό και απαραίτητο. Μια από τις πολυάριθμες περιπτώσεις που έχουν επωμιστεί αυτή την ταμπέλα στον σύγχρονο ακραίο χώρο είναι οι Employed To Serve.

Στο μεγάλο νησί το κοινό δεν είχε ποτέ πρόβλημα να δείχνει την αγάπη του σε σχήματα από τον τόπο του, και σίγουρα η καταγωγή του κουιντέτου από το Woking έπαιξε κάποιο ρόλο στο όλο hype. Πριν αρχίσει όμως κάποιος να φωνάζει για σπρώξιμο, καλά θα κάνει να ρίξει άλλη μια ματιά στα "Greyer Than You Remember" και "The Warmth Of A Dying Sun". Ιδιαίτερα το δεύτερο κέρδισε με το σπαθί του μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες κυκλοφορίες του μοντέρνου heavy ήχου. Βαρύ hardcore, με math αίσθηση, χωρίς εμπορικές αναφορές, και με πολλά πράγματα να πει στο στιχουργικό κομμάτι. Αν σας ήρθαν στο μυαλό οι Rolo Tomassi από την περιγραφή δεν είστε πολύ μακριά, με τη διαφορά ότι εδώ το σύνολο έχει περισσότερο core παρά μαθηματικά.

Στην τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά τους οι βρετανοί κάνουν ακόμα ένα βήμα μπροστά. Όχι τόσο μεγάλο όσο θα ήλπιζε κάποιος αισιόδοξος, αλλά σίγουρα όχι αμελητέο και σε καμία περίπτωση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όσοι περίμεναν στροφή σε έντονα μελωδικές φόρμες για χάρη του mainstream ακροατηρίου, θα απογοητευτούν. Οι ενδιαφερόμενοι για κάτι τέτοιο ας κοιτάξουν καλύτερα προς τα τελευταία άλμπουμ των Marmozets ή των Ithaca, για κάτι ξεφωνημένο ή κάτι πιο ισορροπημένο αντίστοιχα. Εδώ τα riff και το attitude διατηρούν την πρωτοκαθεδρία, οι ταχύτητες παραμένουν ψηλά, ενώ τα φωνητικά δεν καθαρίζουν ούτε λίγο. Η εισαγωγή από το ομώνυμο μέχρι το "Harsh Truth" είναι ενδεικτική. Κραυγές, αφηνιασμένες κιθάρες, ογκώδη κοψίματα, ουσιώδες drumming, γκρίζες θεματολογίες.

Το "Eternal Forward Motion" έχει κάθε λόγο να καθιερώσει τη Justine Jones και την παρέα της ως μια από τις δυνατότερες, πιο συμβαίνει-τώρα μπάντες στον χώρο τους. Ακούστε το "Force Fed" και δεν θα μπορείτε παρά να συμφωνήσετε. Υπάρχουν στιγμές που οι επιρροές ανεβαίνουν στην επιφάνεια περισσότερο απ' το αναμενόμενο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό. Αντίστοιχα, θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα ότι δεν υπάρχουν κομμάτια που, χωρίς να είναι fillers, δεν μου έκαναν τόση εντύπωση όσο κάποια άλλα. Όλως παραδόξως, το σχεδόν φωτεινό κλείσιμο του "Bare Bones On A Blue Sky" δεν είναι ένα από αυτά. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες λεπτομέρειες δεν είναι αρκετές για να μειώσουν το πρόσημο. Οι Employed To Serve είναι εδώ και το μέλλον τους ανήκει.