Elysion

Για όλη την αδιαμφισβήτητη γοητεία που μπορεί να βρεις ανακαλύπτοντας νέα μουσικά είδη-στυλ-ηχοχρώματα-πες-τα-όπως-θέλεις, υπάρχει πάντα ένα ιδιαίτερο συναίσθημα που συνοδεύει την επιστροφή σε γνώριμα εδάφη. Πολύ περισσότερο αν, πέρα από το καθαρά υφολογικό μέρος, το περιεχόμενο στέκεται αυτόφωτο. Ακόμα παραπάνω αν πίσω από αυτό βρίσκονται πρόσωπα που έχεις καιρό να συναντήσεις. Για όσους και όσες αγαπούν τον σκοτεινό σκληρό ήχο και τον παρακολουθούσαν την προηγούμενη δεκαετία, το νέο άλμπουμ των Elysion έχει καλές πιθανότητες να ταιριάξει γάντι στην παραπάνω περιγραφή.

Έχουν περάσει εννιά γεμάτα χρόνια από την τελευταία στούντιο κυκλοφορία τους, και δεκατέσσερα από τότε που το "Silent Scream" τους πέταξε σε κατάμαυρα, βαθιά goth-ίζοντα νερά. Το κενό μοιάζει, και σε τελική ανάλυση είναι, τρομακτικό. Οι αναγνώσεις στο γεγονός έχουν πολλά να πουν για την πραγματικότητα της μουσικής βιομηχανίας. Το ότι στο μεσοδιάστημα το υλικό όχι απλά δεν ξεθώριασε, αλλά απέκτησε ένα περίπου καλτ στάτους, έρχεται σαν εγγύηση ποιότητας. Οι όποιες αμφιβολίες μπορεί να υπάρχουν για το τρίτο βήμα, εξαφανίζονται πριν προλάβει να βγει το ρεφραίν του εισαγωγικού "Blink Of An Eye".

Τα μουντά χρώματα, οι ταιριαστοί στίχοι, οι σήμα κατατεθέν ερμηνείες της Χριστιάννας Χατζημιχάλη σε συνδυασμό με το δίπολο κιθάρας-πλήκτρων, τα πάντα είναι ακριβώς όπως τα περιμένεις. Αν ρωτάς εμένα, η επιτυχία βρίσκεται στο ότι τα τραγούδια αντί να περιορίζονται από την ταυτότητα των δημιουργών του, κερδίζουν από αυτή. Ακούς το ολόσωστο σερί των "Crossing Over", "Far Away" και "Buried Alive", κι έχεις πλήρη εικόνα του πού μπαίνεις. Η γραμμή που ενώνει τον σεβασμό στους άγραφους κανόνες του ιδιώματος με την προσωπικότητα της μπάντας είναι λεπτή, το αποτέλεσμα ωστόσο δε χάνει δευτερόλεπτο την ισορροπία του.

Με φυσικότητα που σπανίζει στην ευρύτερη ατμοσφαιρική σκηνή, το "Bring Out Your Dead" μοιάζει με το τέλειο δώρο προς τους οπαδούς, και την ίδια στιγμή σαν ένα ιδανικό σημείο πρώτης επαφής για εκείνους/εκείνες που δεν γνωρίζουν το κουιντέτο. Πίσω από το γκρίζο, υπάρχει ζεστασιά. Δίπλα στον ηλεκτρισμό, γαλήνη. Η ροή είναι εντυπωσιακά σφιχτή και καλοσχεδιασμένη. Από τις sci-fi πινελιές του "Raid The Universe" ως τα αρπίσματα του "Brand New Me" που παρακαλάνε για χαμηλά φώτα κι αναπτήρες, οι παραλλαγές στο θέμα προσθέτουν επιπλέον πόντους. Μερικές φορές συνειδητοποιείς τι είχες χάσει μόνο αφού το ξαναβρείς.