Echoes Of Yul

Cold Ground

Avantgarde Music (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 10/10/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η μπάντα είναι το πνευματικό τέκνο του δίδυμου Michal Sliwa και Jarek Lesklewicz, οι οποίοι παίζουν όλα τα όργανα, ασχολούνται με τα samples και αναλαμβάνουν την παραγωγή. Τρία χρόνια πριν, αυτό το συγκρότημα από την Πολωνία, είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο ομώνυμο του άλμπουμ. Για το 2009 λοιπόν, αν κατηγοριοποιήσουμε τους δίσκους των Sunn 0))), Greymachine, Nadja, Switchblade και Khanate στο άκρως πειραματικό και σύγχρονο είδος του drone doom metal, σίγουρα το Echoes Of Yul, έπρεπε να στριμωχθεί μεταξύ τους.

Ο κύριος Broadrick είναι σίγουρα η βασική τους επιρροή και ήχοι των Godflesh και Jesu πλημμυρίζουν και την φετινή τους κυκλοφορία.

Προσωπικά με το ντεμπούτο τους είχα εντυπωσιαστεί καθώς εκτελούσαν πολύ καλά τη μουσική τους και ακούγονταν ακόμα πιο βαριοί από τους προαναφερθέντες. Έτσι και φέτος στο Cold Ground η διάθεση τους είναι σκοτεινή, πειραματική και doom και η μουσική τους είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα. Βρήκα κάποιες ιδιαίτερες και πραγματικά εμπνευσμένες συνθέσεις ήχων στο εσωτερικό των κομματιών τους. Παρατηρώ μια πιο ψυχεδελική στροφή που αποδίδεται κυρίως μέσω samples και μια μοντέρνα αίσθηση που ξεφεύγει από metal παρακλάδια. Πέραν των τεσσάρων κομματιών γέφυρες, δηλαδή την εισαγωγή "Octagon" και τα "Crosses", "Haunebu" και "The Plane", τα οποία ουσιαστικά είναι τέσσερα ambient περάσματα με πειραματικά drones, εμπλουτισμένα με έντονο θόρυβο, τα υπόλοιπα κομμάτια παρουσιάζουν την ουσία του δίσκου. Τα "The Tenant" και "Save Yourself" «παίζουν» μεταξύ ambient και noise metal. Το "Foundations" «γαργαλάει» τον ήχο του Broadrick και το «παρατράβηγμα» των χορδών στις κιθάρες με την ενσωμάτωση φωνητικών samples ανατρέπει τα καθιερωμένα και «βαράει» το υποσυνείδητο. Αφήνοντας πίσω μου το "Numbers" μιας και δεν έχει να μου δώσει κάτι, περνάω στο "Libra" το οποίο ακούγεται metal, μα μπλέκοντας ηλεκτρονικά στοιχεία και παρανοϊκά φωνητικά φαντάζει μεν «άρρωστο» αλλά αρκετά προσιτό. Το "The Message" δεν θα παραξενευόμουν αν το άκουγα σε πειραματικό hip-hop δίσκο αλά Dalek! Κάπου κοντά του έρχεται και το "Chrome" αλλά με περισσότερο βαρύ ήχο και άκρως ατμοσφαιρικό κλείσιμο. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, είναι μάλλον και μια μικρή περίληψη, μιας και πρόκειται για ένα κολλάζ ήχων και τμημάτων που παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικά ηχητικά τοπία (ακούστε το εδώ) . Κλείνοντας, το "Last" γρατζουνάει με την πιο βαριά παραμόρφωση και κλείνει με sludge νότες τον δίσκο.

Το άλμπουμ έχει δεχτεί το υψηλής ποιότητας mastering του James Plotkin και μας δείχνει ότι η δουλειά είναι προσεγμένη. Οι Echoes Of Yul ακούγονται εξαιρετικά πειραματικοι αλλά όχι πιο ωμοί και άγριοι σε σχέση με την προ τριετίας δουλειά τους. Η οποία με είχε προϊδεάσει για πολύ πιο doom και metal καταστάσεις. Πλέον διάλεξαν τα noise, drone και experimental περάσματα να έρθουν στο προσκήνιο, χωρίς φυσικά να απαρνιούνται τον industrial metal ήχο που τους χαρακτηρίζει.
  • SHARE
  • TWEET