Earth Of Distrust

Τρία χρόνια μετά το "I Am Sin" demo τους, οι Earth Of Distrust πραγματοποιούν με την κυκλοφορία του φετινού "Proselytize" ένα τεράστιο και συνάμα κατακόρυφο σκάμμα στη μουσική τους ζωή, σαν το αρτεσιανό πηγάδι ένα πράμα. Άλλο τόσο μεγάλο είναι και το ρίσκο που πήραν, που δε μάσησαν να παντρέψουν τις διαφορετικές αγαπημένες μελωδίες τους με τον κίνδυνο της αχταρματοποίησης. Πώς να το κάνουμε, το να πηδάς από stoner metal σε punk-ιές κι από 'κει σε Iced Earth post core-ιές με ολίγην από Katatonia και sludge δεν είναι σύνηθες και θα το ακούσεις είτε από κάποιους που δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα, είτε από μουσικούς που έχουν τεράστια εμπιστοσύνη στα χειροπόδαρά τους.

Το "Proselytize" είναι δημιούργημα ανθρώπων της δεύτερης κατηγορίας και μέσα στη φαινομενική ανομοιογένειά του έχει σώας τας φρένας, σχέδιο, σκοπό και φυσικά πλάτες να το υποστηρίξουν, με προεξέχουσα τη χαμαιλεόντια φωνή του Δημήτρη. Επειδή όμως όλοι είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, το υψηλό επίπεδο του rhythm section της μπάντας είναι εκείνο που δεν την αφήνει να σκάσει από ψηλά και με φόρα για να σπάσει τα μούτρα της. Η μετάβαση από το ένα ύφος στο άλλο γίνεται απρόσμενα, αλλά και τόσο ομαλά με το πιο ταιριαστό riff, χωρίς να χαλάει τα όσα είχαν χτίσει συνθετικά, και η επιστροφή στο αρχικό θέμα φαντάζει πλέον παιχνιδάκι.

Άκου το "Untitled" με τις Tool-οειδείς τυμπανοκρουσίες και νιώσε πώς ένα 12λεπτο κομμάτι μπορεί να θεωρηθεί «hit-άκι», πρόσεξε τις ύπουλες κιθαριές που σκάνε στο background των "Circle Of Nothingness" και "Sons Of Distrust Pt.II", θαύμασε την εναλλαγή καθαρών/brutal φωνητικών με τα συνοδευόμενα παρακλάδια τους και στείλε τα "Heavens Discharged", "Bane" στον Jon Schaffer, έτσι για να τα «μπήξει» που έχει να συνθέσει τόσο ποιοτικά κομμάτια από αμομνημονεύτων. Αυτό που μου έλειψε και που με προσμονή το καρτερούσα κατά τη διάρκεια της ακρόασης ήταν ένα «κλικ» παραπάνω στον όγκο και στο τρίξιμο των ηχείων, να μεγαλώσει λίγο ακόμα το βουνό που ακούει στο όνομα "Proselytize" και να γίνει παγόβουνο να με καταπλακώσει. Θα τη φάω όμως τη σαβούρδα μου από δαύτους, πού θα πάει...