Distorted Reflection

Έπειτα από τη φυγή του από τους ιστορικούς Sorrows Path, ο Κώστας Σαλομίδης δημιούργησε το συγκεκριμένο project με σκοπό να συνεχίσει το μουσικό του όραμα. Άλλωστε, το τελευταίο ήταν ξεκάθαρο ήδη από τις δουλειές της πρώην του μπάντας, αφού ο ίδιος αποτελούσε εξέχον δημιουργικό μέλος, με πάμπολλες από τις συνθετικές τους ιδέες να είναι δικές του. Με βάση αυτό το ιστορικό, οι Distorted Reflection δεν εκπλήσσουν με το μουσικό τους προσανατολισμό, αφού επιδίδονται σε αυτό το power δυναμικών κλασικό doom, ένα ιδίωμα που δύσκολα λαθεύει.

Έτσι κι εδώ, μουσικά μιλάμε για μια δουλειά που τιμά τα γαλόνια της, καθώς το doom υπόβαθρο της επιβεβαιώνεται ήδη από τις πρώτες νότες του "Mr. Snake". Μάλιστα, στο συγκεκριμένο απολαμβάνουμε και τα φωνητικά του Νικόλα Λεπτού των Arrayan Path, και το οποίο, καλώς ή κακώς, αποτελεί και μέτρο σύγκρισης για τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το φωνητικό τους σκέλος.

Καταλαβαίνω την ανάγκη του mainman του project να αναλάβει εκείνος και τα φωνητικά μέρη, αλλά θαρρώ πως η συγκεκριμένη του επιλογή έθεσε σημαντικά όρια στο μουσικό όραμα του "Doom Rules Eternally". Με έναν τραγουδιστή αξιώσεων, και όχι απαραίτητα με το αλαβάστρινο ταλέντο του Λεπτού, το υλικό θα απογειωνόταν και θα μιλούσαμε με άλλες συνισταμένες για μια δουλειά που αξίζει, έχει πίσω της πάθος και μεράκι, αλλά περιορίζεται σαφώς στην τωρινή της μορφή.

Κατά τα λοιπά, από το δίσκο περνάνε μεγάλες μορφές του κιθαριστικού ήχου, όπως ο Γιάννης Δρόλαπας και ο Ross The Boss, στα βασικά μέλη του project βρίσκουμε τον Βαγγέλη Γιαλαμά (των σπουδαίων Fragile Vastness) και τον έμπειρο Στέλιο Παύλου, ενώ το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί ο Tomas Arfert (συνεργάτης των Candlemass επί σειρά ετών σε αυτό το κομμάτι). Μεγάλο συν, επίσης, η χρονική διάρκεια το άλμπουμ, καθώς με εννιά κομμάτια και κάτι παραπάνω από μισή ώρα διάρκεια, δεν κουράζει και ακολουθεί μια old school λογική, που έχει λείψει από τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία.

Προσωπικά, βλέπω τους Distorted Reflection ως μια νέα εκκίνηση για έναν ταλαντούχο μουσικό με προσωπικό τρόπο έκφρασης. Υπό αυτό το πρίσμα, το ντεμπούτο άλμπουμ τους δικαιολογείται να φέρει ορισμένα «ψεγάδια» που χρίζουν βελτιστοποίησης (βλ. φωνητικά) και που, αργά ή γρήγορα, θεωρώ πως θα πάρουν το δρόμο τους για να έχουμε ακόμη καλύτερες δουλειές από το εν λόγω project μελλοντικά.