Mutoid Man

Έξι χρόνια περιμέναμε τον τρίτο δίσκο των σπουδαίων Mutoid Man. To "War Moans" του 2017 ήταν μια hard rock/heavy metal σφαλιάρα από τις λίγες, και έτσι, η ανακοίνωση του "Mutants" έθεσε τις προσδοκίες στο ταβάνι. Οι Stephen Brodsky (Cave In) και Ben Koller (Converge, Killer Be Killed, All Pigs Must Die), βρήκαν στο ενδιάμεσο στο πρόσωπο του Jeff Matz (High On Fire) τον μπασίστα που θα συμπλήρωνε ιδανικά το παζλ, και έτσι, το νέο άλμπουμ του σχήματος ηχεί λες και δεν πέρασε μια μέρα.

Για την ακρίβεια, είναι εντυπωσιακό το πώς οι Mutoid Man, ώντας επί της ουσίας ένα side-project με μόλις τρία άλμπουμ, αρχής γενομένης από το "Bleeder" του 2015, ηχούν τόσο δεμένοι. Ο τρόπος που η συνθετική δεινότητα των εμπλεκομένων, φιλτράρει τις επιρροές και κυρίως, καθοδηγείται από τη θέλησή τους να συνθέσουν απλώς απολαυστική μουσική που τους ικανοποιεί, οδηγεί σε φανταστικά αποτελέσματα. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς, όπως φανερώνεται και στο Motorhead-ικό, "Graveyard Love", οι Mutoid Man μπορούν να συνδυάζουν χιούμορ, άκρατη τεχνική και μνημονικά σημεία, αβίαστα.

Τα σχεδόν 40 λεπτά του "Mutants", είναι άλλη μια επιβεβαίωση και προσφορά όλων όσων αναζητώνται από την μπάντα. Από το καταιγιστικό και συναυλιακό εναρκτήριο "Call Of The Void", μέχρι το, σχεδόν ψυχεδελικό "Siren Song", και από το πορωτικό mid-tempo "Broken Glass Ceiling", με guest φωνητικά του Nate Newton (Converge, Old Man Gloom, Cave In), που θα μπορούσε να περιέχεται στο πρόσφατο "Heavy Pendulum" της έτερης μπάντας του Brodsky, στο υπνωτικό και space-y, "Unborn" με τη συμμετοχή του Aaron Turner, οι Mutoid Man κυκλοφορούν ένα ακόμη ηχητικό καλειδοσκόπιο.

Με τραγούδια όπως το ανελέητο "Demons", οι Mutoid Man επιμένουν να ηχούν ως παρανοϊκοί Queens Of The Stone Age που αρέσκονται στο heavy metal. Από το "Load" των Metallica μέχρι τις κλασικές '80s δισολίες, και από τα post-hardcore/math περάσματα σε δυναμικά και μελωδικά hard rock σημεία, το "Mutants" δεν χάνει στιγμή τη στόχευσή του. Αν υπάρχει ένα μειονέκτημα στο τσιτωμένο κοκτέηλ που μας κέρασαν οι ταλαντούχοι κύριοι Brodsky, Koller και Matz, είναι πως στερείται της ενθουσιώδους έκπληξης. Υπάρχουν διάσπαρτα, αρκετά σημεία που χρωματίζουν τις ακροάσεις και αφήνουν στόματα ανοικτά και χαμογελαστά, αλλά λείπουν και τα τραγούδια που μπορούν να σταθούν αυτόφωτα και αναλλοίωτα.

Όταν ο δίσκος ολοκληρωθεί με το μελαγχολικό και ταξιδιάρικο "Setting Sun", αμφιβάλλω αν θα υπάρξει ακροατής/ακροάτρια που θα έχει απογοητευτεί από τις ακροάσεις. Στην τελική, πόσα καλύτερα hard and heavy άλμπουμ ακούσατε φέτος; Ελάχιστα; Τόσο μοναδικά; Μάλλον κανένα. Οι Mutoid Man επέστρεψαν με ένα ισχυρό τρίτο δίσκο, που δεν θα χαραμίσει ούτε δευτερόλεπτο για να εκτιμηθεί, ακόμη και αν δεν ενθουσιάσει κατά κόρον. Είναι τόσο «υπουλη», η μουσική της τριάδας, που θα παραμένει στα ηχεία πεισματικά για αρκετό χρονικό διάστημα, και θα επανέρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Γιατί είναι μπαντάρα. Πάμε πάλι από την αρχή.

Bandcamp | Spotify